1 Por lo tanto, desechen toda clase de maldad, todo engaño e hipocresía, envidias y toda clase de calumnia.
2 Busquen, como los niños recién nacidos, la leche espiritual no adulterada, para que por medio de ella crezcan y sean salvos,
3 si es que han probado ya la bondad del Señor.
La piedra viva
4 Acérquense a él, a la piedra viva que los hombres desecharon, pero que para Dios es una piedra escogida y preciosa.
5 Y ustedes también, como piedras vivas, sean edificados como casa espiritual y sacerdocio santo, para ofrecer sacrificios espirituales que Dios acepte por medio de Jesucristo.
6 Por eso dice la Escritura:
«¡Miren! Yo pongo en Sión
la principal piedra angular, escogida y preciosa;
y el que crea en ella no será avergonzado.»
7 Para ustedes, los que creen, él es de gran valor; pero para los que no creen:
«La piedra que desecharon los edificadores
ha llegado a ser la piedra angular»,
8 y también:
«Una piedra de tropiezo,
y una roca que hace tropezar.»
Porque al ser desobedientes, ellos tropiezan en la palabra, para lo cual estaban ya destinados.
El pueblo de Dios
9 Pero ustedes son linaje escogido, real sacerdocio, nación santa, pueblo adquirido por Dios, para que anuncien los hechos maravillosos de aquel que los llamó de las tinieblas a su luz admirable.
10 Antes, ustedes no eran un pueblo; ¡pero ahora son el pueblo de Dios!; antes no habían sido compadecidos, pero ahora ya han sido compadecidos.
Vivan como siervos de Dios
11 Amados hermanos, como si ustedes fueran extranjeros y peregrinos, les ruego que se aparten de los deseos pecaminosos que batallan contra el alma.
12 Mantengan una buena conducta entre los no creyentes para que, aunque los acusen de malhechores, al ver las buenas obras de ustedes glorifiquen a Dios el día que él nos visite.
13 Por causa del Señor, muéstrense respetuosos de toda institución humana, se trate del rey, porque es el que gobierna,
14 o de sus gobernadores, porque el rey los ha enviado para castigar a los malhechores y para elogiar a los que hacen el bien.
15 La voluntad de Dios es que ustedes practiquen el bien, para que así hagan callar la ignorancia de la gente insensata.
16 Hagan uso de su libertad, pero no la usen como pretexto para hacer lo malo, sino para servir a Dios.
17 Respeten a todos. Amen a los hermanos. Teman a Dios y respeten al rey.
18 Ustedes los criados, muéstrense respetuosos con sus amos; no solo con los que son buenos e indulgentes, sino también con los que son difíciles de sobrellevar.
19 El soportar sufrimientos injustos es digno de elogio, si quien los soporta lo hace por motivos de conciencia delante de Dios.
20 Porque ¿qué mérito hay en soportar malos tratos por hacer algo malo? Pero cuando se sufre por hacer el bien y se aguanta el castigo, entonces sí es meritorio ante Dios.
21 Y ustedes fueron llamados para esto. Porque también Cristo sufrió por nosotros, con lo que nos dio un ejemplo para que sigamos sus pasos.
22 Cristo no cometió ningún pecado, ni hubo engaño en su boca.
23 Cuando lo maldecían, no respondía con maldición; cuando sufría, no amenazaba, sino que remitía su causa al que juzga con justicia.
24 Él mismo llevó en su cuerpo nuestros pecados al madero, para que nosotros, muertos ya al pecado, vivamos para la justicia. Por sus heridas fueron ustedes sanados.
25 Porque ustedes eran como ovejas descarriadas, pero ahora se han vuelto al Pastor que cuida de sus vidas.
ŻYCIE PODOBNE DO ŻYCIA CHRYSTUSA
Żywy Kamień i święty naród
1 Odrzućcie więc wszelkie zło, wszelki podstęp, obłudę, zazdrość i wszelkie oszczerstwa. 2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, czystego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu – 3 jeśli tylko doświadczyliście, że Pan jest dobry. 4 Do Niego przychodząc, do żywego Kamienia, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, dla Boga zaś wybranego, drogocennego, 5 sami też, jak żywe kamienie, jesteście budowani jako dom duchowy dla świętego kapłaństwa, aby przez Jezusa Chrystusa składać duchowe ofiary przyjemne Bogu. 6 Dlatego Pismo mówi:
Oto kładę na Syjonie
Kamień węgielny,
wybrany, drogocenny,
a ten, kto wierzy,
nie zawiedzie się na Nim .
7 Dla was więc, którzy wierzycie, stał się powodem czci, dla niewierzących natomiast
Kamień, który odrzucili budujący,
stał się kamieniem węgielnym
8 oraz
kamieniem potknięcia
i skałą zgorszenia .
Ci, którzy nie wierzą Słowu, potykają się, na co zresztą są narażeni.
9 Wy jednakjesteście potomstwem wybranym , królewskim kapłaństwem , narodem świętym , ludem wykupionym , abyście opowiadali o cnotach Tego, który was wezwał z ciemności do swojej niezwykłej światłości.
10 Wy, którzy niegdyś nie byliście ludem,
teraz zaś jesteście ludem Boga,
wy, którzy nie dostąpiliście miłosierdzia,
teraz zaś miłosierdzia doznaliście.
Żyjcie jako słudzy Boga
11 Umiłowani, zachęcam was, abyście jako obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych żądz, które walczą przeciwko duszy. 12 Postępujcie wśród pogan nienagannie, aby ci, którzy oczerniają was jak złoczyńców, przyglądając się waszym dobrym uczynkom, oddali chwałę Bogu w dniu nawiedzenia.
13 Ze względu na Pana bądźcie poddani wszelkiej ludzkiej władzy: czy to królowi, jako wyżej postawionemu, 14 czy namiestnikom, jako przez niego posyłanym dla karania złoczyńców, a chwalenia tych, którzy dobrze czynią. 15 Taka jest bowiem wola Boga, abyście dobrze czyniąc, zmuszali do milczenia niewiedzę ludzi głupich. 16 Postępujcie jak ludzie wolni, nie jak ci, którzy wolnością usprawiedliwiają zło, lecz jak słudzy Boga. 17 Szanujcie wszystkich, miłujcie braci, bójcie się Boga, czcijcie króla!
Przykład cierpienia Chrystusa
18 Słudzy, z należną bojaźnią bądźcie poddani panom, nie tylko tym dobrym i łagodnym, ale i przykrym. 19 Łaską przecież jest to, jeśli ktoś ze względu na świadomość Boga wytrzymuje udręki, cierpiąc niesprawiedliwie. 20 Co to bowiem za chwała, jeśli jako grzesznicy znosicie chłostę? Lecz jeśli cierpicie dlatego, że czynicie dobro, to zyskujecie łaskę u Boga. 21 To przecież jest waszym powołaniem, bo i Chrystus cierpiał za was, i pozostawił wam wzór, abyście poszli w Jego ślady.
22 On nie popełnił grzechu
ani w Jego słowach nie znaleziono podstępu.
23 On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, lecz się powierzał Temu, który sądzi sprawiedliwie. 24 On sam w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy martwi dla grzechu, żyli dla sprawiedliwości. Jego ranami zostaliście uleczeni. 25 Byliście bowiem jak owce, które się błąkają, ale teraz zwróciliście się do Pasterza i Stróża waszych dusz.