Dziękczynienie za wybawienie od śmierci
1 Psalm Dawidowy. Pieśń na poświęcenie przybytku.
2 Wysławiać cię będę, Panie, bo wyciągnąłeś mnie z toni
I nie pozwoliłeś worgom moim cieszyć się ze mnie.
3 Panie, Boże mój,
Wołałem do ciebie i uzdrowiłeś mię.
4 Panie! Podniosłeś z otchłani duszę moją,
Ożywiłeś mnie pośród tych, którzy schodzą do grobu.
5 Wysławiajcie Pana, święci jego,
I wyznawajcie święte imię jego!
6 Bo tylko chwilę trwa gniew jego,
Ale życzliwość jego całe życie.
Wieczorem bywa płacz,
Ale rankiem wesele.
7 A ja, pewny siebie, powiedziałem: Nie zachwieję się na wieki.
8 Panie! W życzliwości swej postawiłeś mnie na potężnej górze,
A gdy zakryłeś oblicze swoje, zatrwożyłem się.
9 Do ciebie, Panie, wołałem
I pana błagałem o zmiłowanie.
10 Jakiż zysk z krwi mojej,
Z mojego zejścia do grobu?
Czy proch może cię wysławiać?
Czy może zwiastować wierność twoją?
11 Wysłuchaj, Panie, i zmiłuj się nade mną!
Panie, bądź moim wspomożycielem!
12 Zmieniłeś skargę moją w taniec,
Rozwiązałeś mój wór pokutny i przepasałeś mię radością,
13 Aby dusza moja śpiewała ci i nie zamilkła:
Panie, Boże mój, będę cię wiecznie wysławiał.