Oczyszczenie trędowatego
(Mar. 1,40—45Łuk. 5,12—16)1 A gdy zstąpił z góry, poszło za nim wielkie mnóstwo ludu.
2 I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.
3 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.
4 I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił, lecz idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj nakazany przez Mojżesza dar na świadectwo dla nich.
Uzdrowienie sługi setnika
(Łuk. 7,1—10)5 A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go
6 I mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.
7 Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.
8 A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.
9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni.
10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.
11 A powiadam wam, że wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios.
12 Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
13 I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie.
Uzdrowienie teściowej Piotra i wielu innych
(Mar. 1,29—34Łuk. 4,38—41)14 A gdy Jezus wszedł do domu Piotra, ujrzał teściową jego, leżącą w gorączce.
15 I dotknął się ręki jej, i ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i posługiwała mu.
16 A gdy nastał wieczór, przywiedli do niego wielu opętanych, a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,
17 Aby się spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.
Potrzeba wyrzeczeń
(Łuk. 9,57—62)18 A Jezus, widząc lud wokół siebie, kazał przeprawić się na drugą stronę.
19 I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, i rzekł do niego: Nauczycielu, pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.
20 I rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.
21 A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.
22 Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.
Uciszenie burzy
(Mar. 4,35—41Łuk. 8,22—25)23 A gdy wsiadł do łodzi, poszli za nim uczniowie jego.
24 I oto nawałnica wielka powstała na morzu tak, że fale łódź przykrywały. On zaś spał.
25 I podszedłszy do niego zbudzili go słowami: Panie, ratuj, giniemy!
26 A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza.
27 Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?
Uzdrowienie dwóch opętanych
(Mar. 5,1—20Łuk. 8,26—39)28 A gdy przybył na drugą stronę, do krainy Gadareńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, wychodzący z grobów, bardzo groźni, tak iż nikt nie mógł przechodzić tą drogą.
29 I poczęli krzyczeć tymi słowy: Cóż my mamy z tobą, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?
30 A opodal od nich była wielka trzoda pasących się świń.
31 Tedy go demony prosiły, mówiąc: Jeśli nas wypędzasz, to poślij nas w tę trzodę świń.
32 I rzekł im: Idźcie! A one wyszedłszy, weszły w świnie. I oto cała trzoda ruszyła pędem po urwisku do morza i zginęła w wodach.
33 A pasterze uciekli i poszedłszy do miasta, opowiedzieli wszystko, także i to, co się stało z opętanymi.
34 Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa, a ujrzawszy go, prosili, aby odszedł z ich krainy.
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)