Upadek Babilonu
1 Następnie zobaczyłem innego anioła, jak zstępował z nieba, który miał wielką władzę. A ziemia została oświetlona jego chwałą. 2 I krzyknął donośnym głosem:
Upadł, upadł Babilon, wielka stolica
i stała się mieszkaniem demonów,
miejscem schronienia wszelkiego ducha nieczystego,
miejscem schronienia wszelkiego ptactwa nieczystego,
miejscem schronienia
wszelkiego zwierzęcia nieczystego
i znienawidzonego,
3 bo wino szaleństwa jej nierządu
piły wszystkie narody
i królowie ziemi uprawiali z nią nierząd,
i kupcy ziemi wzbogacili się
dzięki potędze jej przepychu.
4 I usłyszałem inny głos z nieba, który mówił:
Wyjdź z niej, mój ludu,
abyś nie miał udziału w jej grzechach
i aby cię nie dotknęły jej plagi,
5 bo jej grzechy narosły aż do nieba
i wspomniał Bóg jej nieprawości.
6 Odpłaćcie jej jak i ona odpłacała
i oddajcie w dwójnasób według jej uczynków.
Kielich, który przyrządzała, przyrządźcie jej podwójnie.
7 Ile się wsławiła i żyła w przepychu,
tyle dajcie jej męczarni i żałoby,
bo mówi w swoim sercu:
Siedzę jak królowa
i nie jestem wdową, i nie doznam żałoby.
8 Dlatego w jednym dniu przyjdą na nią plagi,
śmierć, żałoba i głód
i będzie w ogniu spalona,
bo potężny jest Pan, Bóg, który ją osądził.
9 I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy uprawiali z nią nierząd i zażywali rozkoszy, gdy zobaczą dym jej pożaru. 10 Stojąc z daleka z powodu strachu przed jej męką, powiedzą:
Biada, biada, wielka stolico,
Babilonie, stolico potężna,
bo w jednej godzinie przyszedł na ciebie wyrok.
11 I kupcy ziemi również płaczą, i żalą się nad nią, bo już nikt nie kupuje ich towaru, 12 towaru ze złota, srebra, drogich kamieni i pereł; bisioru, purpury, jedwabiu i szkarłatu; wszelkiego rodzaju drewna wonnego, wszelkich wyrobów z kości słoniowej i wszelkich wyrobów z najkosztowniejszego drewna, brązu, żelaza i marmuru; 13 cynamonu i przypraw korzennych, wonności i pachnideł, kadzidła, wina i oliwy, najczystszej mąki i zboża; bydła, owiec, koni i powozów; ciał i dusz ludzkich.
14 I owoc pożądania twojej duszy
oddalił się od ciebie,
i to wszystko, co cenne i wspaniałe,
przepadło dla ciebie,
i już tego nie znajdą.
15 Ci, którzy tym handlowali i wzbogacili się na niej, z daleka będą stać z powodu strachu przed jej męczarnią. Będą płakać i żalić się, 16 mówiąc:
Biada, biada, wielka stolico,
ubrana w bisior, purpurę i szkarłat
i przyozdobiona w złoto, drogie kamienie i perły,
17 bo w jednej godzinie zostało zniszczone takie bogactwo!
I każdy sternik, i każdy żeglarz przybrzeżny, i marynarze, i wszyscy, co na morzu pracują, stanęli z daleka 18 i wołali, widząc dym jej pożaru: Które miasto jest podobne do tego wielkiego? 19 I sypali proch na swoje głowy, i wołali płacząc i żaląc się:
Biada, biada, bo wielka stolica,
w której dzięki jej dostatkowi wzbogacili się wszyscy,
którzy mają statki na morzu,
w jednej godzinie została spustoszona.
20 Raduj się nad nią niebo
i święci, i apostołowie, i prorocy,
bo Bóg pomścił was na niej.
21 A jeden potężny anioł podniósł kamień tak wielki, jak kamień młyński, i wrzucił go do morza, i powiedział:
Z taką siłą Babilon, wielka stolica,
zostanie rzucona
i już jej nie znajdą.
22 I głosu harfiarzy, śpiewaków, flecistów i trębaczy
nie będzie już słychać w tobie,
i żadnego mistrza jakiegokolwiek rzemiosła
nie odnajdą już w tobie,
i odgłosu kamienia młyńskiego
nie będzie już słychać w tobie.
23 I światło lampy nie zabłyśnie już w tobie,
i głosu pana młodego i panny młodej
nie usłyszy się już w tobie,
bo twoi kupcy byli wielmożami ziemi,
bo twoimi czarami zostały zwiedzione wszystkie narody.
24 I w niej została znaleziona krew proroków i świętych,
i wszystkich zabitych na ziemi.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa