Święta wojna przeciw Madianitom
1 Pan powiedział do Mojżesza: 2 Pomścij Izraelitów na Madianitach. Potem zostaniesz przyłączony do swego ludu. 3 Mojżesz więc powiedział do ludu: Przygotujcie spośród siebie mężczyzn do wojny, aby wyruszyli przeciw Madianitom i dokonali pomsty Pana na Madianitach. 4 Poślijcie na wojnę po tysiąc ludzi z każdego plemienia Izraela. 5 Wybrali więc po tysiąc z każdego plemienia, razem dwanaście tysięcy uzbrojonych do walki. 6 Z każdego plemienia Mojżesz posłał na wojnę po tysiąc ludzi. Razem z nimi wyprawił na wojnę Pinchasa, syna kapłana Eleazara, który niósł w ręku święte naczynia oraz trąby wojenne. 7 Zgodnie z rozkazem, jaki Mojżesz otrzymał od Pana, wyruszyli na wojnę przeciw Madianitom i pozabijali wszystkich mężczyzn. 8 Oprócz tych, których pozabijali, zabili również królów madianickich: Ewiego, Rekema, Sura, Chura i Reba – razem pięciu królów madianickich. Mieczem zabili także Balaama, syna Beora. 9 Izraelici uprowadzili w niewolę madianickie kobiety i dzieci, a jako łup zagarnęli całe ich bydło, wszystkie stada i całe ich mienie. 10 Spalili wszystkie miasta, w których Madianici mieszkali, i wszystkie ich obozowiska. 11 Następnie zabrali całą zdobycz, cały łup – zarówno ludzi jak i zwierzęta – 12 i sprowadzili jeńców, zdobycz i łup, do Mojżesza, kapłana Eleazara i całej społeczności Izraelitów, do obozu, który się znajdował na równinach Moabu, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha. 13 Mojżesz, kapłan Eleazar i wszyscy przywódcy społeczności wyszli, by spotkać ich poza obozem.
Oczyszczenie łupów
14 A Mojżesz rozgniewał się na dowódców wojska, na tysiączników i setników, którzy wracali z wyprawy wojennej. 15 I powiedział do nich: Jak mogliście pozostawić przy życiu wszystkie kobiety? 16 One to za radą Balaama spowodowały, że Izraelici ze względu na Peora dopuścili się niewierności wobec Pana, co sprowadziło plagę na społeczność Pana. 17 Teraz więc zabijcie spośród dzieci wszystkich chłopców oraz wszystkie kobiety, które już współżyły z mężczyzną. 18 Natomiast wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną, pozostawcie przy życiu dla siebie. 19 Wy jednak musicie pozostać przez siedem dni poza obozem. Każdy, kto kogoś zabił lub kto dotknął się zabitego, powinien się oczyścić w trzecim i siódmym dniu. Dotyczy to zarówno was, jak i waszych jeńców. 20 Również wszelkie szaty, wszystkie przedmioty skórzane oraz to, co jest sporządzone z sierści koziej i wszystkie przedmioty z drewna, powinny być oczyszczone. 21 Potem kapłan Eleazar powiedział do ludzi, którzy byli na wyprawie wojennej: Taki jest przepis Prawa, który Pan dał Mojżeszowi: 22 Złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę, ołów 23 i w ogóle wszystko, co wytrzyma próbę ognia, przeprowadźcie przez ogień, aby stało się czyste. Należy to oczyścić także w wodzie oczyszczenia. Wszystko zaś, co nie zniesie próby ognia, przeprowadźcie przez wodę. 24 Gdy siódmego dnia wypierzecie swoje szaty, staniecie się czyści i wówczas będziecie mogli wejść do obozu.
Podział zdobyczy
25 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 26 Ty, kapłan Eleazar oraz przywódcy rodów społeczności przeliczcie łup, który zdobyliście, zarówno ludzi jak i bydło. 27 Podziel łup na połowę pomiędzy biorących udział w wyprawie wojennej i pomiędzy całą społeczność. 28 Od wojowników, którzy wyruszyli na wojnę, powinieneś wziąć – jako daninę dla Pana – jedną sztukę na pięćset, zarówno z ludzi, jak i z wołów oraz z osłów i owiec. 29 Weźmiesz z połowy, która do nich należy, i dasz kapłanowi Eleazarowi jako daninę dla Pana. 30 Natomiast z połowy należącej do Izraelitów weźmiesz pięćdziesiątą część, zarówno z ludzi, jak i z wołów, osłów i owiec, z wszelkiego zwierzęcia. Następnie przekażesz to lewitom, którzy czuwają nad posługami w Przybytku Pana. 31 Mojżesz i kapłan Eleazar wykonali wszystko według tego, co Pan nakazał Mojżeszowi. 32 Zdobycz, oprócz tego, co wojownicy biorący udział w wyprawie wzięli jako łup, składała się z sześciuset siedemdziesięciu pięciu tysięcy owiec, 33 siedemdziesięciu dwóch tysięcy wołów i 34 sześćdziesięciu jeden tysięcy osłów. 35 Ludzi zaś, dziewcząt, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną, było razem trzydzieści dwa tysiące. 36 Połowa należąca do tych, którzy brali udział w wyprawie wojennej, wynosiła trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec, 37 a danina dla Pana z owiec wyniosła sześćset siedemdziesiąt pięć sztuk; 38 trzydzieści sześć tysięcy wołów, przy czym danina dla Pana wyniosła siedemdziesiąt dwie sztuki; 39 trzydzieści tysięcy pięćset osłów, a z nich daniną dla Pana było sześćdziesiąt jeden sztuk; 40 wreszcie szesnaście tysięcy ludzi, z których daniną dla Pana były trzydzieści dwie osoby. 41 Tak więc oddał Mojżesz kapłanowi Eleazarowi daninę jako dar ofiarny dla Pana, zgodnie z tym, co Pan mu nakazał. 42 Mojżesz oddzielił od części przypadającej tym, którzy brali udział w walce, połowę należącą do Izraelitów. 43 A w połowie należącej do społeczności było trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec, 44 trzydzieści sześć tysięcy wołów, 45 trzydzieści tysięcy pięćset osłów 46 i szesnaście tysięcy ludzi. 47 Z tej części należnej Izraelitom Mojżesz wziął po jednej pięćdziesiątej – zarówno z ludzi, jak i ze zwierząt – i dał lewitom, pełniącym służbę w Przybytku Pana, tak jak Pan nakazał Mojżeszowi. 48 Wtedy podeszli do Mojżesza tysiącznicy i setnicy – dowódcy oddziałów wojska, 49 i powiedzieli do Mojżesza: Twoi słudzy dokonali przeglądu wszystkich podległych sobie żołnierzy i okazało się, że nie brakuje żadnego z nich. 50 Dlatego przynieśliśmy dar ofiarny dla Pana z tego, co kto znalazł: przedmioty ze złota, nagolenice, naramienniki, pierścienie, kolczyki i naszyjniki, dla dokonania nad nami przebłagania przed Panem. 51 Mojżesz i kapłan Eleazar wzięli więc od nich złoto, a wszystko to były kosztowności. 52 Danina złota złożona przez tysiączników i setników na ofiarę dla Pana wynosiła szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt sykli. 53 Każdy z wojowników posiadał także swój własny łup. 54 Tak więc Mojżesz i kapłan Eleazar wzięli złoto od tysiączników i setników i zanieśli do Namiotu Spotkania jako pamiątkę przed Panem na rzecz Izraelitów.