Odrośl sprawiedliwa
1 Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają trzodę Mojego pastwiska – wyrocznia Pana! 2 Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, przeciw pasterzom pasącym Mój lud: To wy rozproszyliście Moje owce! Rozgoniliście je i nie martwiliście się o nie. Oto Ja ukarzę was za wasze złe czyny – wyrocznia Pana. 3 Ja sam zgromadzę resztę trzody ze wszystkich ziem, do których je wypędziłem. Sprawię, że one powrócą na swoje pastwisko. Rozmnożą się i będą liczne. 4 I ustanowię nad nimi pasterzy, którzy będą je paść, tak że nie będą już się bać ani trwożyć, ani odczuwać niedostatku – wyrocznia Pana.
5 Oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą.
Będzie panował jako król i mu się powiedzie.
Będzie stosował prawo i sprawiedliwość w kraju.
6 Za jego dni zostanie zbawiony Juda,
Izrael zaś zamieszka bezpiecznie.
A takie jest imię, którym będą go nazywać:
Pan naszą sprawiedliwością.
7 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy nie będzie się więcej mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, 8 lecz: Na życie Pana, który wyprowadził i sprowadził ród domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem – do których ich rozpędziłem – tak aby zamieszkali w swojej ziemi.
Wyrocznia przeciw fałszywym prorokom
9 O prorokach.
Moje serce jest we mnie złamane,
drżą wszystkie moje kości.
Stałem się podobny do pijanego,
podobny do człowieka, którego przemogło wino
z powodu Pana
i z powodu Jego świętych słów.
10 Kraj bowiem jest pełen cudzołożników.
Albowiem z powodu przekleństwa smutny jest kraj,
wyschły stepowe pastwiska.
Ich dążenia są złe,
ich siłą jest bezprawie.
11 Zarówno bowiem prorok, jak i kapłan są bezbożni.
Nawet w Moim domu znalazłem ich zło – wyrocznia Pana.
12 Dlatego ich droga będzie niczym śliskie miejsca.
W ciemności potkną się i upadną na niej.
Sprowadzę bowiem na nich nieszczęście,
ich rok kary – wyrocznia Pana.
13 Również wśród proroków Samarii
widziałem wstrętne rzeczy.
Prorokowali przez Baala,
zwodzili Mój lud – Izraela.
14 Jednak wśród proroków Jerozolimy
widziałem okropne rzeczy:
cudzołóstwo, życie w kłamstwie.
Wzmacniają ręce złoczyńców,
aby żaden nie odwrócił się od swojej nieprawości.
Wszyscy stali się dla Mnie jak Sodoma,
a jej mieszkańcy jak Gomora.
15 Dlatego tak mówi Pan Zastępów
przeciw prorokom:
Oto Ja zamierzam nakarmić ich piołunem
i napoić ich zatrutą wodą.
Gdyż od proroków Jerozolimy
wyszła bezbożność na cały kraj.
16 Tak bowiem mówi Pan Zastępów:
Nie słuchajcie słów proroków, którzy wam prorokują
– oni was zwodzą.
Głoszą wam widzenia swego serca,
a nie to, co pochodzi z ust Pana.
17 Nieustannie mówią do tych,
którzy Mną gardzą: Mówi Pan:
Pokój mieć będziecie!
Każdemu, kto postępuje w zatwardziałości swego serca, mówią:
Nie przyjdzie na was nieszczęście!
18 Kto bowiem stał w radzie Pana,
widział i słyszał Jego słowo? Kto zwrócił uwagę na Jego słowo i je usłyszał?
19 Oto zawierucha od Pana wyrusza w gniewie,
a wichura się kłębi,
wiruje nad głową bezbożnych.
20 Nie odwróci się gniew Pana,
dopóki nie wypełni i nie zrealizuje
zamiarów swojego serca.
Przy końcu dni
całkowicie to pojmiecie.
21 Nie wysłałem tych proroków
– oni jednak biegną.
Nie mówiłem do nich
– oni jednak prorokują.
22 Gdyby stali w Mojej radzie,
to przyczyniliby się do tego, żeby Mój lud usłyszał Moje słowa
i odwróciliby ich od ich złej drogi
i złych czynów.
23 Czy Ja jestem Bogiem z bliska
– wyrocznia Pana –
a nie jestem Bogiem z daleka?
24 Jeśli człowiek schowa się w kryjówce,
to czy Ja nie będę go widział? – wyrocznia Pana.
Czy Ja nie wypełniam
niebios i ziemi?
– wyrocznia Pana.
25 Słyszałem, co mówili prorocy, którzy prorokują kłamstwo w Moim imieniu: Miałem sen! Miałem sen! 26 Jak długo to będzie trwać? Czy jestem w sercu proroków, którzy prorokują kłamstwo, prorokują oszustwa własnego serca? 27 Zamierzają sprawić, aby Mój lud zapomniał Mojego imienia przez ich sny, które opowiadają sobie nawzajem, jak ich ojcowie zapomnieli Mego imienia dla Baala. 28 Prorok, który ma sen, niech opowiada sen, lecz ten, kto ma Moje słowo, niech wiernie głosi Moje słowo!
Co ma plewa do ziarna? – wyrocznia Pana.
29 Czy Moje słowo nie jest jak ogień – wyrocznia Pana – i jak młot kruszący skałę?
30 Dlatego oto Ja jestem przeciwko tym prorokom – wyrocznia Pana – wykradającym Moje słowa sobie nawzajem. 31 Oto Ja jestem przeciwko tym prorokom – wyrocznia Pana – którzy posługują się swoim własnym językiem i prorokują: Wyrocznia! 32 Oto Ja jestem przeciwko prorokom kłamliwych snów – wyrocznia Pana. Opowiadają je i zwodzą Mój lud swymi kłamstwami i swoją chełpliwością. Ja zaś ich nie wysłałem ani niczego im nie poleciłem. Naprawdę nie są przydatni temu ludowi – wyrocznia Pana.
33 A gdyby zapytał cię ten lud albo prorok, albo kapłan, mówiąc: Co oznacza brzemię Pana?, to wtedy powiesz im, co oznacza brzemię: Zrzucę was – wyrocznia Pana. 34 A proroka lub kapłana czy lud, który powie: Brzemię Pana! – ukarzę tego człowieka wraz z jego domem. 35 Tak macie mówić do siebie nawzajem, każdy do swojego brata: Co odpowiedział Pan? Albo: Co powiedział Pan? 36 Jednak: Brzemię Pana! już nie wspominajcie, ponieważ brzemieniem Pana stanie się dla każdego jego słowo. Przekręciliście słowa żyjącego Boga, Pana Zastępów, naszego Boga. 37 Tak masz mówić do proroka: Co ci odpowiedział Pan? Co Pan powiedział? 38 Jeśli jednak będziecie mówić: Brzemię Pana!, to wtedy: Tak mówi Pan: Skoro ciągle używacie tego słowa: Brzemię Pana!, chociaż nie pozwoliłem wam mówić: Brzemię Pana!, 39 więc oto Ja naprawdę was podniosę i odrzucę was i to miasto, które dałem wam i waszym ojcom, sprzed Mojego oblicza. 40 Uczynię was wiecznym pośmiewiskiem, wieczną zniewagą, która nigdy nie będzie zapomniana.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa