Boży sąd nad ludem – głód, miecz i śmierć
1 I doszło do mnie następujące słowo Pana: 2 Nie weźmiesz sobie żony, nie będziesz miał synów i córek na tym miejscu. 3 Tak bowiem mówi Pan o synach i córkach, którzy się urodzą na tym miejscu, i o matkach, które ich urodzą, oraz o ojcach, którzy ich spłodzą w tym kraju: 4 Od śmiertelnych chorób poumierają, nie będą opłakiwani ani nie zostaną pochowani – staną się nawozem na powierzchni ziemi. Zginą od miecza i z głodu. Ich zwłoki natomiast staną się żerem dla ptactwa podniebnego i dla dzikich zwierząt.
5 Tak bowiem mówi Pan: Nie wejdziesz do domu żałoby, nie pójdziesz, aby opłakiwać, nie będziesz ich pocieszał, gdyż odebrałem temu ludowi Mój pokój – wyrocznia Pana – łaskę i miłosierdzie. 6 Umrą wielcy i mali w tym kraju. Nie zostaną pochowani, nikt nie będzie ich opłakiwać. Nikt nie będzie z ich powodu robić sobie nacięć ani się strzyc. 7 Nie będą łamać chleba żałoby, aby pocieszyć po zmarłym. Nikomu także nie dadzą się napić z kielicha pocieszenia po jego ojcu lub po jego matce. 8 Nie wejdziesz również do domu, w którym jest uczta, żeby zasiąść z nimi, żeby jeść i pić. 9 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprawię, że ustanie na tym miejscu – na waszych oczach i za waszych dni – głos wesela i głos radości, głos pana młodego i głos panny młodej.
10 A gdy ogłosisz ludowi wszystkie te słowa, a oni powiedzą ci: Za co Pan wypowiedział przeciwko nam to całe wielkie nieszczęście? Jaka jest nasza wina i jaki jest nasz grzech, którym zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, naszemu Bogu? 11 Wtedy odpowiesz im: Dlatego, że wasi ojcowie opuścili Mnie – wyrocznia Pana – i poszli za innymi bogami, im służyli i im się kłaniali, Mnie zaś porzucili i nie przestrzegali Mojego Prawa. 12 Wy natomiast dopuściliście się jeszcze gorszego zła niż wasi ojcowie. Oto każdy z was postępuje według zatwardziałości swego złego serca, nie słuchając Mnie. 13 Wyrzucę więc was z tej ziemi do ziemi, której nie znacie ani wy, ani wasi ojcowie. Tam będziecie służyć innym bogom dniem i nocą, ponieważ nie okażę wam współczucia.
Zapowiedź odnowy Izraela
14 Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – gdy nie będzie się już więcej mówić: Na życie Pana, który wyprowadził Izraelitów z ziemi egipskiej, 15 lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi północnej oraz ze wszystkich ziem, dokąd ich wypędził. I pozwolę im wrócić do ziemi, którą dałem ich przodkom.
16 Oto Ja poślę po wielu rybaków – wyrocznia Pana – aby ich wyłowili. A potem poślę po wielu myśliwych, aby polowali na nich z każdej góry, z każdego wzgórza i z każdej szczeliny skalnej. 17 Moje oczy bowiem są zwrócone na ich wszystkie drogi. Nie mogą się skryć przede Mną i nie może się ukryć ich wina przed Moimi oczami. 18 Najpierw odpłacę im podwójnie za ich winę i za ich grzech, bo zbezcześcili Moją ziemię martwymi obrzydliwościami i swoimi ohydami napełnili Moje dziedzictwo.
19 Panie, moja mocy i moja twierdzo,
moja ucieczko w dniu nieszczęścia!
Do Ciebie przybędą narody
z krańców ziemi. Powiedzą:
Tylko kłamstwo odziedziczyli nasi ojcowie,
nicość, która do niczego się nie nadaje.
20 Czy człowiek może sporządzić sobie bogów?
Oni nie są bogami!
21 Dlatego oto sprawię, że poznają,
tym razem dam im poznać
Moją moc i Moją potęgę.
Poznają, że Moje imię jest Pan.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa