Droga Pana
1 Niech się cieszą pustynia i wyschnięta ziemia,
niech się raduje step, niech się pokryje kwiatami
podobnymi do róży!
2 Niech zakwitnie bujnie
i rozraduje się bardzo, niech wykrzykuje z radości!
Została mu dana chwała Libanu,
ozdoba Karmelu i Saronu.
Ukaże się im chwała Pana,
wspaniałość naszego Boga.
3 Dodajcie siły osłabłym rękom,
wzmocnijcie uginające się kolana!
4 Powiedzcie zatrwożonym:
Bądźcie mocni! Nie bójcie się!
Oto wasz Bóg!
Nadchodzi zemsta, Boża odpłata!
On przychodzi, aby was wybawić.
5 Wtedy otworzą się oczy niewidomych,
otworzą się uszy głuchych.
6 Wtedy chromy skoczy jak jeleń,
język niemego krzyknie radośnie,
bo wytrysną źródła wód na pustyni
i strumienie na stepie.
7 Spieczony piasek w staw się zamieni,
spragniona ziemia – w wód krynice.
W miejscu, gdzie odpoczywają szakale,
będą zarośla trzciny i papirusu.
8 Będzie tam droga,
którą nazwą Drogą Świętą.
Nie przejdzie nią nieczysty,
choć jest przeznaczona dla podróżujących,
głupcy nie będą się na niej błąkać.
9 Nie będzie tam lwa,
nie wstąpi na nią drapieżnik
– nie znajdzie się tam.
Pójdą nią jedynie wyzwoleni.
10 Wykupieni przez Pana powrócą,
przybędą z radością na Syjon.
Wieczna radość będzie ich udziałem,
wesele i radość ich ogarną,
ustąpią utrapienia i jęki.