Zapowiedź zniszczenia Moabu
1 Wyrocznia o Moabie:
Tak, w nocy zostało zniszczone,
Ar-Moab zginęło!
Tak, w nocy zostało zniszczone,
Kir-Moab zginęło!
2 Córka Dibonu wstąpiła
na wyżyny, by tam płakać.
Moab lamentuje
nad Nebo i nad Medebą.
Wszystkie głowy – wygolone,
każda broda – obcięta.
3 Na ulicach noszą wory pokutne,
na dachach i na placach wszyscy zawodzą,
rozpływają się we łzach.
4 Cheszbon i Eleale zakrzyknęły,
aż do Jahas dał się słyszeć ich głos.
Dlatego zbrojni Moabu lamentują,
lęka się ich dusza.
5 Moje serce zawodzi nad Moabem.
Jego uchodźcy idą aż do Soaru, Eglat Szeliszijja,
drogą do Luchit wstępują z płaczem,
na drodze do Choronaim
rozpaczają nad nieszczęściem.
6 Wody Nimrim stają się miejscem pustynnym,
trawa wyschła, świeża trawa znikła,
nie ma zieleni.
7 Dlatego zapasy, które zrobili,
i to, co pozostało,
niosą za Potok Wierzbowy.
8 Krzyk rozlega się
w granicach Moabu,
jego zawodzenie dobiega aż do Eglaim,
jego zawodzenie słychać w Beer-Elim.
9 Wody Dimonu są pełne krwi,
bo zsyłam na Dimon dalsze nieszczęścia:
lwa na ocalonych z Moabu
i na resztę kraju.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa