PRZYKŁADY WIELKIEJ WIARY
1 Wiara jest gwarancją tego, czego się spodziewamy, dowodem istnienia rzeczy, których nie widzimy. 2 Przez nią zostało dane świadectwo przodkom.
3 Dzięki wierze rozumiemy, że wszechświat został stworzony Słowem Boga, bo nie z tego, co widzialne, powstało to, co widzimy.
4 Dzięki wierze Abel złożył Bogu ofiarę lepszą niż Kain. Przez nią otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, bo Bóg zaświadczył o tym nad jego darami. Przez nią też, chociaż umarł, nadal mówi. 5 Dzięki wierze Henoch został zabrany, aby nie oglądał śmierci, i nie odnaleziono go, bo zabrał go Bóg. Już bowiem przed zabraniem otrzymał świadectwo, że spodobał się Bogu. 6 Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo trzeba, aby ten, kto zbliża się do Boga uwierzył, że On jest i że nagradza tych, którzy Go szukają. 7 Dzięki wierze Noe otrzymał wyrocznię o tym, czego jeszcze nie można było zobaczyć. Przyjął ją z bojaźnią i zbudował arkę, aby ocalić swoją rodzinę. Przez wiarę potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się przez wiarę.
8 Dzięki wierze Abraham okazał posłuszeństwo wezwaniu, aby wyruszyć na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo. Wyruszył, nie wiedząc, dokąd zmierza. 9 Dzięki wierze przebywał w Ziemi Obiecanej jako obcej, mieszkając pod namiotami z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. 10 Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na trwałych fundamentach, którego budowniczym i twórcą jest Bóg. 11 Dzięki wierze też bezpłodna Sara, choć była w podeszłym wieku, otrzymała moc wydania potomstwa, gdyż za godnego wiary uznała Tego, który złożył obietnicę. 12 Dlatego z jednego człowieka, i to prawie obumarłego, zrodziło się potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, którego nie można zliczyć.
13 W wierze umarli oni wszyscy. Nie doczekali się spełnienia obietnic, ale z daleka je ujrzeli, powitali i przyznali, że na ziemi są obcymi i pielgrzymami. 14 Ci bowiem, którzy tak mówią, okazują, że poszukują ojczyzny. 15 Gdyby bowiem myśleli o tej, z której wyszli, to mieliby czas zawrócić. 16 Teraz jednak dążą do lepszej, to jest do niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się, że jest nazywany przez nich ich Bogiem, bo przygotował im miasto.
17 Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka. Jedynego syna składał w ofierze, on, który otrzymał obietnice. 18 Zostało mu bowiem powiedziane: Z Izaaka będziesz miał powołane potomstwo . 19 Uważał jednak, że Bóg jest zdolny nawet wskrzesić z martwych, dlatego otrzymał go z powrotem jako symbol. 20 Dzięki wierze w to, co ma nastąpić, Izaak pobłogosławił Jakuba i Ezawa. 21 Dzięki wierze Jakub umierając pobłogosławił każdego z synów Józefa, a sam pokłonił się przed wierzchołkiem jego laski. 22 Dzięki wierze Józef, zanim umarł, wspomniał o wyjściu synów Izraela i wydał polecenie co do swoich kości.
23 Dzięki wierze Mojżesz po urodzeniu był przez trzy miesiące ukrywany przez swoich rodziców, gdyż widzieli, że to dziecko jest piękne, i nie ulękli się dekretu króla. 24 Dzięki wierze Mojżesz, gdy stał się dorosły, nie chciał uchodzić za syna córki faraona. 25 Wolał raczej cierpieć krzywdy razem z ludem Bożym, niż korzystać z chwilowej rozkoszy grzechu. 26 Uważał zniewagi znoszone dla Chrystusa za bogactwo większe od skarbów Egiptu, ponieważ liczył na zapłatę. 27 Dzięki wierze opuścił Egipt nie lękając się gniewu króla, bo jakby widząc to, co niewidzialne, stał się wytrwały. 28 Dzięki wierze przygotował Paschę i dokonał skropienia krwią, aby nie dotknął ich ten, który niszczy to, co pierworodne. 29 Dzięki wierze przeszli przez Morze Czerwone jak przez suchą ziemię, gdy zaś Egipcjanie próbowali to uczynić, potonęli. 30 Dzięki wierze runęły mury Jerycha, gdy obchodzili je wokoło przez siedem dni. 31 Dzięki wierze nierządnica Rachab nie zginęła razem z niewierzącymi, gdyż gościnnie przyjęła zwiadowców.
32 I co jeszcze mam powiedzieć? Zabrakłoby mi czasu, gdybym chciał opowiadać o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach. 33 Przez wiarę pokonali oni królestwa, dokonali dzieł sprawiedliwych, doczekali spełnienia obietnic, zamknęli paszcze lwom, 34 stłumili żar ognia, uniknęli ostrza miecza, zostali podźwignięci z niemocy, stali się waleczni na wojnie, odparli cudzoziemskie wojska. 35 Kobiety odzyskały swoich zmarłych przez zmartwychwstanie. Inni zaś byli torturowani, gdyż nie przyjęli uwolnienia, aby otrzymać lepsze zmartwychwstanie. 36 Jeszcze inni doświadczyli szyderstw i biczowania, ponadto kajdan i więzienia. 37 Byli kamienowani, przerzynani piłą, ścinani mieczem, tułali się w skórach owczych i kozich, cierpieli niedostatek, ucisk i poniewierkę – 38 świat nie był ich godny. Błądzili po pustyniach, po górach, jaskiniach i rozpadlinach ziemi.
39 Ci wszyscy jednak, choć wykazali się wiarą, nie doczekali się spełnienia obietnicy. 40 Bóg bowiem ze względu na nas przewidział coś lepszego, żeby bez nas nie osiągnęli doskonałości.