1 Bóg jednak pamiętał o Noem i o wszystkich zwierzętach oraz wszelkim bydle, które było z nim w arce, i zesłał Bóg na ziemię wiatr i wody opadły. 2 Źródła głębiny oraz upusty nieba zamknęły się i deszcz przestał padać z nieba. 3 Wody ustępowały z ziemi i po upływie stu pięć-dziesięciu dni zaczęły opadać. 4 Siedemnastego dnia siódmego miesiąca arka osiadła na górach Ararat. 5 Wody opadały aż do dziesiątego miesiąca. Pierwszego zaś dnia dziesiątego miesiąca ukazały się szczyty gór. 6 Po czterdziestu dniach Noe otworzył wykonane przez siebie okno arki, 7 i wypuścił kruka, który wylatywał i wracał, dopóki wody na ziemi nie obeschły. 8 Potem wypuścił gołębicę, aby się przekonać, czy opadły wody na powierzchni ziemi. 9 Ale gołębica nie znalazła miejsca spoczynku dla swoich nóg, gdyż powierzchnia całej ziemi była pod wodą, i powróciła do niego, do arki. Wyciągnął więc rękę, wziął ją i wniósł do siebie, do arki. 10 Poczekał jeszcze kolejnych siedem dni i znów wypuścił gołębicę z arki. 11 Wieczorem gołębica powróciła do niego, a w dziobie miała świeży liść z drzewa oliwnego. Noe poznał więc, że opadły wody na ziemi. 12 Poczekał jeszcze kolejnych siedem dni i znów wypuścił gołębicę, a ona już więcej do niego nie wróciła. 13 W sześćset pierwszym roku, pierwszego dnia pierwszego miesiąca, wyschły wody na powierzchni ziemi. Noe zdjął dach arki i zobaczył, że obeschła powierzchnia ziemi. 14 Dwudziestego siódmego dnia drugiego miesiąca wyschła ziemia. 15 Wtedy Bóg powiedział do Noego: 16 Wyjdź z arki, a z tobą twoja żona, synowie i synowe. 17 Wyprowadź ze sobą wszystkie zwierzęta, jakie masz, spośród wszystkich istot, spośród ptactwa, bydła, spośród wszystkich płazów pełzających po ziemi. Niech się zaroją na ziemi, niech się rozmnażają i niech będzie ich mnóstwo na ziemi. 18 Noe więc, a wraz z nim jego synowie, żona i synowe wyszli z arki. 19 Wyszły też wszystkie zwierzęta, płazy i wszelkie ptactwo, wszystko, cokolwiek się porusza po ziemi, według swoich gatunków.
Ofiara Noego
20 Następnie Noe zbudował ołtarz dla Pana, wziął z wszelkiego czystego bydła i wszelkiego czystego ptactwa i złożył na ołtarzu ofiarę całopalną. 21 Gdy Pan poczuł miły zapach, wtedy Pan postanowił w swoim sercu: Już więcej nie przeklnę ziemi z powodu człowieka, gdyż jego myśli są złe już od jego młodości. Już więcej nie zniszczę żadnej istoty żywej, jak to uczyniłem.
22 Jak długo będzie istniała ziemia, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa