Haman planuje zagładę Żydów
Haman u władzy
1 Po tych wydarzeniach król Achaszwerosz uhonorował Hamana, syna Hammedaty, Agagitę. Wyniósł go, a jego tron umieścił ponad wszystkimi książętami z jego otoczenia. 2 Wszyscy królewscy słudzy, którzy zasiadali w bramie królewskiej, klękali i oddawali pokłon Hamanowi, ponieważ król nakazał tak wobec niego postępować. Tylko Mordochaj nie klękał i nie oddawał pokłonu. 3 Wówczas słudzy, którzy zasiadali w bramie królewskiej, zwrócili się do Mordochaja: Dlaczego naruszasz królewski nakaz? 4 Codziennie tak do niego mówili, ale on ich nie słuchał. Donieśli więc Hamanowi, aby zobaczyć, czy postawa Mordochaja okaże się niezłomna, ponieważ ujawnił im, że jest Żydem. 5 Gdy Haman zobaczył, że Mordochaj nie klęka i nie oddaje mu pokłonu, rozgniewał się. 6 Uznał jednak, że zabicie samego Mordochaja to będzie zbyt mało. A ponieważ ujawniono mu, z jakiego ludu pochodził Mordochaj, więc Haman zastanawiał się, jak zgładzić wszystkich Żydów – lud Mordochaja – którzy przebywali w całym królestwie Achaszwerosza.
Dekret o zagładzie Żydów
7 W pierwszym miesiącu, a był to miesiąc Nisan, w dwunastym roku panowania króla Achaszwerosza, Haman nakazał rzucać pur – to znaczy los – w swojej obecności dzień w dzień i miesiąc w miesiąc, aż do dwunastego dnia miesiąca Adar. 8 Wtedy Haman zwrócił się do króla Achaszwerosza: Jest jeden lud rozproszony i podzielony między narodami we wszystkich prowincjach twojego królestwa. Jego prawa różnią się od praw każdego innego ludu, a praw króla też nie przestrzegają. To nie jest dla króla korzystne, aby zostawić ich w spokoju. 9 Jeżeli więc król uzna to za słuszne, niech zostanie napisane, aby ich wytracono. Tym, którzy to spiszą, przekażę dziesięć tysięcy talentów srebra, aby je wnieśli do królewskiego skarbca. 10 Wówczas król zdjął sygnet i dał go Hamanowi, synowi Hammedaty, Agagicie, wrogowi Żydów, 11 a potem powiedział do Hamana: Dostajesz i srebro, i ten lud, abyś z nim zrobił to, co wyda ci się słuszne.
12 Trzynastego dnia pierwszego miesiąca wezwano więc pisarzy królewskich. I wszystko, co rozkazywał Haman, zostało napisane do satrapów króla i do namiestników, którzy stoją na czele poszczególnych prowincji, i do książąt poszczególnych ludów – do każdej prowincji jej własnym pismem i do każdego ludu w jego własnym języku. Zostało to napisane w imieniu króla Achaszwerosza i opieczętowane sygnetem królewskim. 13 Następnie przez gońców rozesłano pisma do wszystkich prowincji królewskich, aby jednego dnia, to jest trzynastego dnia dwunastego miesiąca, czyli miesiąca Adar, zgładzić, pozabijać i wytępić wszystkich Żydów – od chłopca aż do starca, dzieci i kobiety – a ich mienie rozgrabić.
14 Kopia tego pisma została dana jako prawo we wszystkich prowincjach i ogłoszona wszystkim ludom, aby były przygotowane na ten dzień. 15 Gońcy ponaglani królewskim rozkazem wyruszyli, a prawo zostało ogłoszone także na zamku w Suzie. Wtedy król i Haman zasiedli, aby pić. W mieście Suza zapanował niepokój.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa