Sobór Jerozolimski
1 Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie zostać zbawieni. 2 Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, oraz jeszcze kilku spośród nich, w sprawie tego sporu udadzą się do Jeruzalem, do apostołów i starszych. 3 Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię i opowiadali o nawróceniu pogan. Sprawiali tym wielką radość wszystkim braciom. 4 Kiedy przybyli do Jeruzalem, zostali przyjęci przez Kościół, apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich. 5 Ci jednak ze stronnictwa faryzeuszy, którzy uwierzyli, powstali i oświadczyli: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali Prawa Mojżeszowego.
6 Zebrali się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę. 7 Gdy już długo nad tym dyskutowali, wstał Piotr i powiedział do nich: Wiecie, bracia, że Bóg od dawna wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. 8 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, gdy dał im Ducha Świętego, podobnie jak nam. 9 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, kiedy oczyścił przez wiarę ich serca. 10 Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę i wkładacie na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mieliśmy siły dźwigać. 11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni.
12 Umilkli wszyscy, a potem słuchali Barnaby i Pawła, którzy opowiadali o tym, jak wielkich znaków i cudów wśród pogan dokonał przez nich Bóg. 13 A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub. Powiedział: Posłuchajcie mnie, bracia. 14 Szymon opowiedział, jak najpierw Bóg zatroszczył się, żeby wybrać sobie lud spośród pogan. 15 Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo jest napisane: 16 Potem powrócę i odbuduję zniszczony przybytek Dawida. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, 17 aby odnaleźli Pana pozostali ludzie i wszystkie narody, nad którymi jest wzywane Moje imię – mówi Pan, który to sprawia. 18 Znane jest to od wieków. 19 Dlatego sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, którzy nawracają się do Boga, 20 ale napisać im, żeby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone i od krwi. 21 Od dawna bowiem są po miastach tacy, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach.
Uchwała soboru
22 Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili posłać do Antiochii razem z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie ludzi: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa, którzy przewodzili braciom. 23 Posłali przez nich pismo tej treści: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. 24 Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli wasze dusze, bez naszego upoważnienia, 25 postanowiliśmy jednomyślnie posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi umiłowanymi Barnabą i Pawłem, 26 ludzi, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swoje życie. 27 Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam to samo ustnie. 28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego większego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!
30 Ci więc, którzy zostali posłani, przybyli do Antiochii, zwołali lud i oddali list. 31 Gdy go przeczytali, uradowali się z jego zachęcającej treści. 32 Juda i Sylas, którzy byli również prorokami, przez liczne nauki zachęcili i umocnili braci. 33 Po upływie pewnego czasu zostali wyprawieni przez braci z pozdrowieniami pokoju dla tych, którzy ich wysłali. 35 Paweł natomiast i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili Dobrą Nowinę – Słowo Pana.
ŚWIADECTWA W DRODZE DO „KRAŃCÓW ZIEMI”
Druga podróż misyjna
Spór Pawła z Barnabą
36 Po pewnym czasie Paweł powiedział do Barnaby: Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana. 37 Barnaba chciał również zabrać Jana, zwanego Markiem. 38 Paweł jednak nie uważał za słuszne zabierać z sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. 39 Doszło do ostrego starcia, w rezultacie którego się rozdzielili. Barnaba wziął Marka i popłynął na Cypr, 40 a Paweł dobrał sobie za towarzysza Sylasa i wyszedł, polecony przez braci łasce Pana. 41 Przechodził przez Syrię i Cylicję i umacniał Kościoły.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa