1 Jeśli więc mamy, najmilsi, takie obietnice, oczyśćmy się z wszelkiej nieczystości ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
Radość Pawła ze skruchy Kościoła
2 Zróbcie nam miejsce w swoich sercach! Nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie doprowadziliśmy do ruiny, nikogo nie oszukaliśmy. 3 Nie mówię tego, aby potępiać. Powiedziałem przecież, że jesteście z nami w naszych sercach na śmierć i życie. 4 Darzę was wielkim zaufaniem i bardzo się wami chlubię. Zostałem w pełni pokrzepiony, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie doznało żadnej ulgi, lecz zewsząd byliśmy dręczeni: na zewnątrz walki, wewnątrz obawy. 6 Lecz Ten, który pokrzepia uciśnionych, Bóg, podniósł nas na duchu przez przybycie Tytusa. 7 Nie tylko zresztą przez jego przybycie, ale i przez pokrzepienie, jakim został on wśród was pokrzepiony. Opowiadał nam o waszej tęsknocie, o waszym żalu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że ucieszyłem się jeszcze bardziej. 8 Chociaż więc zasmuciłem was listem, nie żałuję. A nawet gdybym żałował – widzę bowiem, że tamten list być może na jakiś czas was zasmucił – 9 to teraz się cieszę. Nie dlatego, że zostaliście zasmuceni, ale dlatego, że zostaliście zasmuceni ku nawróceniu. Zostaliście przecież zasmuceni zgodnie z wolą Boga, tak że nie doznaliście od nas żadnej krzywdy. 10 Ten bowiem zgodny z wolą Boga smutek owocuje nawróceniem ku zbawieniu, i tego się nie żałuje. Smutek zaś tego świata powoduje śmierć. 11 To zgodne przecież z wolą Boga zasmucenie jakąż spowodowało wśród was gorliwość, jaką obronę, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaki zapał i jaką potrzebę wymierzenia kary! Pod każdym względem okazaliście się w tej sprawie nienaganni. 12 Jeśli więc napisałem do was, to nie z powodu tego, który uczynił niesprawiedliwość, ani nie z powodu tego, który doznał niesprawiedliwości, lecz aby uwidoczniło się wasze zatroskanie o nas przed wami i przed Bogiem. 13 I właśnie dlatego zostaliśmy pokrzepieni.
A oprócz naszego pokrzepienia o wiele bardziej ucieszyliśmy się z powodu radości Tytusa, którego wszyscy podnieśliście na duchu. 14 Jeśli więc chlubiłem się wami przed nim, nie doznałem zawstydzenia, ale tak, jak powiedzieliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też okazało się prawdziwe nasze chlubienie się przed Tytusem. 15 Jego serce zaś jeszcze bardziej skłania się do was, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich, jak to przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem. 16 Cieszę się, że we wszystkim mogę wam ufać.
© 2018-2022 Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa