Dary duchowe
1 A co do darów duchowych, bracia, nie chciałbym, abyście trwali w niewiedzy. 2 Wiecie, że gdy byliście poganami, byliście jakby siłą prowadzeni ku niemym bożkom. 3 Dlatego oznajmiam wam, że nikt, kto przemawia w Duchu Bożym, nie powie: Niech Jezus będzie przeklęty! Nikt też nie może powiedzieć: Jezus jest Panem, inaczej, jak tylko dzięki Duchowi Świętemu.
4 Różne są dary łaski, ale ten sam Duch, 5 różne są też posługi, ale ten sam Pan. 6 Różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. 7 W każdym jednak Duch objawia się dla wspólnego dobra. 8 Temu bowiem przez Ducha jest dany dar mądrości słowa, innemu natomiast, według tego samego Ducha, umiejętność poznania; 9 jednemu dar wiary w tym samym Duchu, drugiemu zaś łaska uzdrawiania w tym jednym Duchu; 10 innemu dar czynienia cudów, innemu prorokowania, jeszcze innemu rozpoznawania duchów; jednemu różne rodzaje języków, drugiemu natomiast dar tłumaczenia języków. 11 Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna tak, jak chce.
Jedno ciało, wiele członków
12 Tak bowiem jak jest jedno ciało i ma wiele członków, a wszystkie członki, chociaż jest ich wiele, są jednym ciałem, tak też jest i z Chrystusem. 13 Wszyscy przecież w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. 14 Ciało bowiem to nie jest jeden członek, lecz liczne. 15 Jeśli noga powiedziałaby: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała – czy przez to rzeczywiście nie należy do ciała? 16 Lub jeśli ucho powiedziałoby: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała – czy przez to rzeczywiście nie należy do ciała? 17 Jeśli całe ciało byłoby okiem, gdzie byłby słuch? A jeśli całe byłoby słuchem, gdzie byłoby powonienie? 18 Tymczasem Bóg umieścił członki w ciele, każdy z nich tak, jak chciał. 19 Jeśli zaś wszystkie byłyby jednym członkiem, gdzie byłoby ciało? 20 A tak wiele jest członków, ale jedno ciało. 21 Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie jesteś mi potrzebna, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was. 22 Ale o wiele bardziej potrzebne są te członki ciała, które uchodzą za słabsze. 23 Te więc, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym otaczamy szacunkiem, i te wstydliwe traktujemy z większą przyzwoitością. 24 Te zaś, które nie należą do wstydliwych, nie potrzebują tego. Ale Bóg tak ukształtował ciało, że obdarzył większą czcią te członki, którym jej brakuje, 25 aby nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby członki tak samo troszczyły się o siebie nawzajem. 26 I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki, jeśli jednemu członkowi jest okazywany szacunek, radują się z nim wszystkie członki.
27 Wy zaś jesteście Ciałem Chrystusa, a z osobna członkami. 28 I tak Bóg ustanowił w Kościele najpierw apostołów, po drugie proroków, po trzecie nauczycieli, następnie tych, co mają dar czynienia cudów, dar uzdrawiania, niesienia pomocy, rządzenia oraz mówienia językami. 29 Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? 30 Czy wszyscy mają dar uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? 31 Starajcie się usilnie o większe dary łaski!
Miłość
A ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.