Przykład Abrahama
1 Zapytajmy więc, co osiągnął Abraham, nasz ojciec według ciała? 2 Jeśli Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, może się chlubić, lecz nie wobec Boga. 3 Co bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość. 4 Temu zaś, kto pracuje, zapłata nie jest liczona według łaski, ale według należności. 5 Natomiast temu, kto nie pracuje, a wierzy w Tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara jest liczona jako sprawiedliwość, 6 tak jak mówi Dawid o szczęściu człowieka, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków:
7 Szczęśliwi, którym zostały odpuszczone nieprawości
i których grzechy zostały zakryte.
8 Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie policzy grzechu.
9 Czy więc to szczęście dotyczy tylko obrzezanych, czy także nieobrzezanych? Mówimy przecież: Wiara została Abrahamowi policzona jako sprawiedliwość . 10 Kiedy zaś została policzona? Gdy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Nie po obrzezaniu, ale przed obrzezaniem. 11 I otrzymał znak obrzezania – pieczęć usprawiedliwienia z wiary, którą posiadał przed obrzezaniem – po to, aby był ojcem wszystkich wierzących: tych, którzy są nieobrzezani, żeby im zostało to policzone jako sprawiedliwość, 12 a także ojcem obrzezanych, którzy są nie tylko obrzezani, ale i idą śladami tej wiary naszego ojca, Abrahama, jaką miał on przed obrzezaniem.
Obietnica spełniona przez wiarę
13 Nie na podstawie Prawa została przecież dana obietnica Abrahamowi, czy jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki usprawiedliwieniu z wiary. 14 Jeśli zaś dziedzicami są ci, którzy polegają na Prawie, to wiara jest daremna i obietnica bez wartości. 15 Prawo bowiem sprowadza gniew, a gdzie nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa. 16 Dlatego obietnica jest z wiary, aby, według łaski, była obowiązująca dla całego potomstwa – nie jedynie dla tego, które polega na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On jest ojcem nas wszystkich – 17 tak, jak jest napisane: Powołałem cię na ojca wielu narodów – przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, co nie istnieje. 18 On wbrew nadziei, z powodu nadziei uwierzył, że zostanie ojcem wielu narodów , zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje potomstwo . 19 Nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że jego ciało jest obumarłe – miał już bowiem około stu lat – i że obumarłe jest łono Sary. 20 Wobec obietnicy Boga nie uległ zwątpieniu, lecz umocniony wiarą, oddał Bogu chwałę, 21 będąc przekonany, że to, co On obiecał, jest w mocy uczynić. 22 Dlatego zostało mu to policzone jako sprawiedliwość . 23 A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to policzone, 24 ale także ze względu na nas, aby było to policzone nam, wierzącym w Tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana, 25 który został wydany z powodu naszych przestępstw i wskrzeszony dla naszego usprawiedliwienia.
Віра зарахована за праведність
1 Що, скажемо, здобув Авраам, наш прабатько за тілом?
2 Якщо Авраам оправдався ділами, то він має похвалу, але не перед Богом.
3 Бо що каже Писання? Повірив Авраам Богові, і це зараховано йому за праведність!
4 Адже тому, хто робить діла , нагорода зараховується не як благодать, а як належне.
5 А тому, хто не робить, але вірить у Того, Хто оправдує нечестивого, віра його зараховується за праведність.
6 Давид також називає блаженною ту людину, якій Бог зараховує праведність незалежно від діл:
7 Блаженні, кому прощені беззаконня і кому покриті гріхи.
8 Блаженна людина, якій Господь не зарахує гріха!
9 Отже, чи це блаженство є лише щодо обрізання, чи також і щодо необрізання? Ми кажемо, що Авраамові віра зарахована за праведність.
10 Але як зарахована? Тоді, коли він був обрізаний, чи коли був необрізаний? Не після обрізання, а до обрізання!
11 А знак обрізання він одержав як печать праведності через віру, що її мав ще до обрізання, щоби йому бути батьком усіх віруючих, які необрізані, – аби і їм це було зараховано за праведність;
12 щоб так само бути й батьком обрізаних, – не тільки тих, які обрізані, але й тих, хто йде слідами віри, яку, ще будучи необрізаним, мав наш батько Авраам.
Спадкоємці за обітницею
13 Адже не Законом дано обітницю Авраамові та його нащадкам, що він стане спадкоємцем світу, а через праведність віри.
14 Бо якщо ті, хто від Закону, – спадкоємці, тоді віра втрачає силу, а обітниця скасовується.
15 Адже Закон спричиняє гнів, а де немає Закону, там немає й переступу.
16 Через це обітниця , – щоб вона була з благодаті, аби бути непорушною для всіх нащадків, – є з віри; і не тільки для того, хто від Закону, а й для того, хто є з віри Авраама, який для нас усіх є батьком;
17 як ото написано: Я настановив тебе батьком багатьох народів – перед Богом, у Якого він повірив, Який оживляє мертвих та називає те, що не існує, як існуюче.
18 Він, усупереч сподіванню, повірив надії, що стане батьком багатьох народів, згідно зі сказаним: Таким буде твоє потомство.
19 Він не ослаб у вірі й не вважав свого тіла, – хоча мав майже сто років, – змертвілим, як і змертвілою утробу Сарри;
20 він не мав сумніву й недовіри щодо Божої обітниці, але зміцнився вірою і віддав славу Богові,
21 і був впевнений, що Бог спроможний виконати те, що йому обіцяв.
22 Тому й зараховано йому це за праведність.
23 Та не було написано тільки для нього одного те, що зараховано йому,
24 але й для нас, бо має бути зараховано й нам, що віримо в Того, Хто воскресив Господа нашого Ісуса з мертвих,
25 Який був виданий за наші переступи й воскрес для нашого оправдання.