PSALM 139 [138]
Wszechwładza i wszechobecność Boga
1 Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.
Panie, Ty mnie przenikasz i znasz,
2 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję,
z daleka dostrzegasz moje zamiary.
3 Widzisz, kiedy chodzę i odpoczywam,
znane są Ci wszystkie moje drogi.
4 Zanim jeszcze słowo pojawi się na moich ustach,
Ty, Panie, znasz je w całości.
5 Ze wszystkich stron mnie otaczasz
i kładziesz na mnie swoją rękę.
6 Twoja wiedza o mnie jest zadziwiająca,
zbyt wzniosła, bym jej dosięgnął.
7 Gdzie się oddalę przed Twoim duchem,
dokąd ucieknę przed Twoim obliczem?
8 Choćbym wstąpił do niebios, tam jesteś,
choćbym legł w Szeolu – i tam będziesz.
9 Choćbym skrzydła zabrał jutrzence
i zamieszkał na końcu morza,
10 tam też poprowadzi mnie Twoja ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
11 Gdybym powiedział: Niech mnie ogarnie ciemność,
niech światło wokół mnie stanie się nocą,
12 to nawet ciemność nie skryje mnie przed Tobą,
noc zaś jak dzień zajaśnieje,
bo ciemność jest dla Ciebie jak światło.
13 Ty bowiem ukształtowałeś moje wnętrze,
utkałeś mnie w łonie matki.
14 Wysławiam Cię za to, że mnie cudownie stworzyłeś.
Twoje dzieła są godne podziwu
– moja dusza wie o tym bardzo dobrze.
15 Moje kości nie były Ci obce,
gdy byłem tworzony w ukryciu,
tkany w głębi ziemi.
16 Twoje oczy widziały mój początek
i wszystko zostało zapisane w Twej księdze:
dni zostały określone,
zanim jakikolwiek z nich nastał.
17 Jak są cenne dla mnie Twoje myśli, Boże,
jak bardzo ich wiele!
18 Gdybym je policzył,
byłyby liczniejsze od ziaren piasku.
Kiedy się obudzę,
wciąż jestem przy Tobie.
19 Boże, obyś zgładził bezbożnego
i sprawił, by zbrodniarze odstąpili ode mnie!
20 Zmawiają się przeciwko Tobie,
na próżno powstają Twoi wrogowie.
21 Panie, czy nie powinienem
nienawidzić tych, którzy Ciebie nienawidzą
i brzydzić się występującymi przeciw Tobie?
22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści,
stali się moimi wrogami.
23 Przeniknij mnie, Boże, poznaj moje serce,
doświadcz mnie i poznaj moje myśli.
24 Zobacz, czy nie idę drogą niegodziwą,
poprowadź mnie swą drogą odwieczną.
Псалом 139
1 Диригентові. Псалом Давида.
Господи, Ти мене випробував і знаєш.
2 Ти відаєш, коли я сідаю і коли встаю, – Ти заздалегідь знаєш думки мої.
3 Ти визначаєш мою дорогу і мій відпочинок, – Тобі відомі всі мої стежки.
4 Бо, ще нема слова на моєму язику, а Ти, Господи, вже все знаєш.
5 Ти оточуєш мене спереду і ззаду, кладеш на мене Свою руку.
6 Дивовижне для мене Твоє відання! Воно вище мого розуміння, і я не спроможний осягнути його!
7 Куди піду від Твого Духа і куди втечу від Твого обличчя?
8 Якщо б я піднявся на небо, – Ти там. Зійшов би я в шеол, – і там Ти.
9 Якби я полетів на крилах зірниці й поселився на краю моря, –
10 то й там Твоя рука попровадила б мене, – Твоя правиця підтримала б мене.
11 А коли б я сказав: Ось темрява вкриє мене, і замість світла хай ніч огорне мене.
12 Але й темрява не темна для Тебе, і ніч така ж світла, як день, – темрява стала би світлом.
13 Ти створив мої нутрощі, сформував мене в лоні моєї матері.
14 Я славлю Тебе за те, що Ти так дивовижно і пречудово створив мене! Дивовижні всі Твої вчинки, і моя душа це дуже добре усвідомлює.
15 Не була прихована від Тебе жодна моя кісточка, хоч я створювався у тайні, коли в земних глибинах уміло формувалося моє єство.
16 Мій зародок бачили очі Твої, і в книзі Твоїй були записані всі майбутні дні, коли ще жодного з них не було.
17 Якими ж дорогоцінними стали для мене, Боже, Твої задуми, і як їх невимовно багато!
18 Якби я захотів їх порахувати, то їх було б більше, ніж піску! Я прокидаюся і, як раніше, все ще з Тобою.
19 О, якби Ти, Боже, знищив нечестивого і відвернув від мене кровожерливих людей!
20 Адже вони зрадливо говорять про Тебе, – вороги Твої зловживають Твоїм Іменем .
21 Хіба я, Господи, не повинен ненавидіти тих, котрі Тебе ненавидять, і гидувати тими, котрі повстають проти Тебе?
22 Ненавиджу їх усією душею, – вони стали моїми ворогами!
23 Досліди мене, Боже, і пізнай моє серце. Випробуй мене і пізнай мої думки! –
24 подивись, чи не йду я згубною дорогою, і скеруй мене на шлях вічності.