Pokora chrześcijańska i pokora Chrystusa
1 Jeśli więc jest jakaś zachęta w Chrystusie, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i miłosierdzie, 2 dopełnijcie mojej radości i to samo myślcie, mając tę samą miłość, zjednoczeni i jednomyślni. 3 Nie kierujcie się kłótliwością i próżną chwałą, ale z pokorą jedni drugich uznawajcie za ważniejszych od siebie. 4 Niech każdy zwraca uwagę nie tylko na swoje sprawy, lecz także na innych. 5 Niech wasze myślenie będzie myśleniem Chrystusa Jezusa.
6 On, będąc w postaci Bożej,
nie wykorzystał swojej równości z Bogiem,
7 ale umniejszył samego siebie,
gdyż przyjął postać sługi
i stał się podobny do ludzi.
A w tym, co zewnętrzne, dał się poznać jako człowiek
8 i uniżył samego siebie,
gdyż był posłuszny aż do śmierci,
i to do śmierci na krzyżu.
9 Dlatego też Bóg nad wszystko Go wywyższył
i obdarzył imieniem, które jest ponad wszelkie imię,
10 aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano
w niebiosach, na ziemi i pod ziemią
11 i aby każdy język wyznał,
że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.
Zachęta do posłuszeństwa i nienagannego życia
12 Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni – nie tylko podczas mojej obecności, ale jeszcze o wiele bardziej teraz, podczas mojej nieobecności – tak z bojaźnią i drżeniem zabiegajcie o swoje zbawienie. 13 Bóg bowiem jest tym, który sprawia, że pragniecie i działacie według Jego upodobania. 14 Wszystko czyńcie bez szemrania i powątpiewania, 15 abyście się stali nienagannymi i niewinnymi, dziećmi Bożymi bez skazy pośród pokolenia wypaczonego i przewrotnego. Pośród niego starajcie się świecić jak światła na świecie, 16 zachowując Słowo życia, abym mógł się chlubić w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. 17 Lecz jeśli nawet moja krew jest wylewana na ofiarę i w służbie waszej wiary, cieszę się i raduję z wami wszystkimi. 18 Tak samo i wy cieszcie się i radujcie ze mną.
DWAJ WIERNI TOWARZYSZE
Tymoteusz i Epafrodyt
19 Mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym i ja mógł być dobrej myśli, gdy się dowiem, co się u was dzieje. 20 Nikogo przecież nie mam tak jak on myślącego, kto szczerze troszczyłby się o wasze sprawy. 21 Wszyscy bowiem troszczą się o swoje, a nie o to, co Jezusa Chrystusa. 22 Znacie zaś jego charakter: jak dziecko ojcu, tak on razem ze mną służył Ewangelii. 23 Spodziewam się więc go posłać natychmiast, jak tylko zobaczę, co będzie ze mną. 24 Mam także nadzieję w Panu, że również sam wkrótce przybędę.
25 Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, mojego brata, współpracownika i towarzysza w walce, którego wysłaliście, aby mi służył w potrzebie, 26 ponieważ tęsknił do was wszystkich i bardzo się smucił, gdyż usłyszeliście, że zachorował. 27 Zachorował bowiem tak bardzo, że był bliski śmierci. Bóg jednak zlitował się nad nim, nie tylko zaś nad nim, ale i nade mną, abym nie miał nadmiaru zmartwień. 28 Tym szybciej więc go posłałem, abyście na jego widok znowu się ucieszyli, a ja żebym mniej się martwił. 29 Przyjmijcie go w Panu z największą radością i takich ludzi jak on poważajcie, 30 ponieważ wykonując służbę dla Chrystusa, był bliski śmierci. Naraził bowiem swoje życie, aby wypełnić brak waszej służby względem mnie.
Приклад самовідданої любові
1 Отже, коли є якась втіха в Христі, коли є якась відрада в любові, коли є якась спільність духа, коли є якесь милосердя і щедрість,
2 доповніть мою радість, щоб ви думали те саме, мали ту саму любов, були однодушні й однієї думки.
3 Нічого не робіть наперекір чи з марнославства, але в покорі вважайте одне одного більшим за себе.
4 Нехай кожний дбає не про себе, а про інших.
5 Плекайте в собі ті самі думки, що й у Христі Ісусі.
6 Він, маючи Божу природу, не вважав посяганням бути рівним Богові,
7 але понизив Самого Себе, прийнявши образ раба, постав у подобі людини і з вигляду був як людина;
8 Він упокорив Себе, був слухняним аж до смерті, й до смерті хресної.
9 Тому Бог надзвичайно звеличив Його та дав Йому Ім’я, яке вище всякого іншого імені,
10 аби перед Ім’ям Ісуса поклонилося кожне коліно – і піднебесних, і земних, і підземних;
11 і щоб кожною мовою для слави Бога Отця було визнано, що Ісус Христос – це Господь.
Діти Божі – світло для світу
12 Тому, мої любі, так як ви завжди були слухняні, не тільки коли я був присутній, але значно більше тепер, коли я відсутній, зі страхом і трепетом звершуйте своє спасіння.
13 Адже то Бог за Своєю доброю волею викликає у вас і бажання, і дію.
14 Усе робіть без нарікань і сумніву,
15 щоб ви, непорочні та чисті, були бездоганними Божими дітьми серед лукавого й розбещеного роду, серед якого ви сяєте, мов світила у світі,
16 дотримуючи слово життя мені для похвали в день Христа, що я недаремно біг, недаремно трудився.
17 Та хоч і приношу себе на служіння і в жертву вашої віри, я радію і веселюся разом з усіма вами.
18 Так само й ви радійте та веселіться разом зі мною.
19 Маю в Господі Ісусі надію незабаром послати до вас Тимофія, щоб і я заспокоївся духом, довідавшись, що з вами.
20 Оскільки я не маю нікого іншого з такою ж душею, хто би щиріше дбав про вас,
21 адже всі шукають свого, а не того, що належить Ісусу Христу.
22 Його ж досвідченість ви знаєте, що він, наче син батькові, послужив мені для Євангелії.
23 Надіюся послати його, як тільки довідаюся, що буде зі мною.
24 Але переконаний у Господі, що й сам незабаром прийду.
25 Вважав за потрібне послати до вас Епафродита – мого брата, помічника і співвоїна, а вашого посланця і служителя в моїй потребі.
26 Адже він побивався за всіма вами й був дуже стривожений, оскільки ви почули, що він захворів.
27 Бо він захворів і був при смерті, але Бог помилував його, і не тільки його, а й мене, щоб я не мав смутку за смутком.
28 Тому я швидко послав його, аби, побачивши його, ви знову зраділи, та щоб і я не страждав.
29 Прийміть же його в Господі з повною радістю і шануйте таких,
30 бо він за справу Христа був близько до смерті, наражаючи своє життя на небезпеку, аби доповнити недостаток вашого служіння для мене.