1 Słowo Pana skierowane do Joela, syna Petuela.
Inwazja szarańczy i susza
2 Słuchajcie tego, starcy,
nadstawcie ucha, wszyscy mieszkańcy ziemi!
Czy działo się tak za dni waszych
albo za dni waszych ojców?
3 Powiedzcie o tym waszym synom,
a wasi synowie swoim synom,
a ich synowie następnym pokoleniom.
4 Co pozostało po szarańczy gazam,
to pożarła szarańcza arbe,
a co pozostało po szarańczy arbe,
to zjadła szarańcza jelek,
a co pozostało po szarańczy jelek,
to pożarła szarańcza chasil.
5 Obudźcie się, pijacy, i płaczcie!
Podnieście lament, wszyscy pijący wino,
gdyż moszcz został odjęty od waszych ust.
6 Bo moją ziemię najechał lud
potężny i niezliczony,
jego kły są jak kły lwa,
jego kły jak u lwicy.
7 Spustoszył moją winnicę,
a moje drzewo figowe połamał,
doszczętnie je odarł z kory i porzucił,
tak że gałązki zbielały.
8 Jak dziewica przepasana worem,
opłakuj męża swojej młodości.
9 Nie ma w domu Pana ofiary pokarmowej
ani ofiary płynnej,
okryli się żałobą kapłani,
słudzy Pana.
10 Pole zostało spustoszone,
ziemia okryła się żałobą,
gdyż zniszczono zboże,
wysechł moszcz,
zwiędło drzewo oliwne.
11 Zawstydźcie się, rolnicy,
narzekajcie wy,
którzy uprawiacie winnice,
z powodu braku pszenicy i jęczmienia,
nie będzie żniw na polu.
12 Winorośl uschła,
zwiędło drzewo figowe,
drzewo granatu, palma i jabłoń,
wszystkie drzewa polne pousychały.
Ludzie przestali się radować.
Zachęta do postu wobec zbliżającego się Dnia Pana
13 Przepaszcie się i płaczcie, kapłani!
Podnieście lament, słudzy ołtarza!
Przyjdźcie i nocujcie w worach pokutnych,
słudzy mojego Boga,
bo nie ma w domu waszego Boga ofiary pokarmowej
ani ofiary płynnej.
14 Ogłoście święty post,
zwołajcie uroczyste zgromadzenie,
zbierzcie starszyznę
i wszystkich mieszkańców kraju
w domu Pana, waszego Boga,
i wołajcie do Pana.
Bliski jest Dzień Pana
15 Biada! Co za dzień!
Bliski jest Dzień Pana,
nadchodzi jak spustoszenie od Wszechmogącego!
16 Czy na naszych oczach
nie znikła żywność,
a z domu naszego Boga
radość i wesele?
17 Zgniły ziarna pod skibami,
stodoły są puste,
zburzono spichlerze,
bo uschło zboże.
18 Jakże bydło ryczy,
błąkają się stada wołów,
bo nie ma dla nich pastwisk,
giną również trzody owiec.
19 Do Ciebie, Panie, wołam,
bo ogień pochłonął
pastwiska na stepie
i strawił wszystkie
drzewa na polach.
20 Nawet dzikie zwierzęta
wzdychają do Ciebie,
gdyż wyschły
strumienie wód,
a ogień zniszczył
stepowe pastwiska.
Землю спустошено
1 Слово Господнє, яке було до Йоіла, Петуїлового сина.
2 Послухайте це, старійшини, – зверніть увагу, всі мешканці краю. Хіба бувало щось подібне за ваших днів, або за днів ваших батьків?
3 Перекажіть це вашим дітям, а ваші діти нехай розкажуть своїм дітям, а їхні діти – наступним поколінням.
4 Станеться таке : що залишиться від гусені, пожере сарана, а що залишиться від сарани, пожере личинка сарани, – нарешті те, що залишиться після личинок сарани, пожере черва .
5 Тож отямтеся, п’яниці, й заплачте! Усі, що п’єте вино, голосіть за вином молодим , бо його забрано від вас!
6 Адже на Мою землю вторгся численний і могутній народ, – його зуби як зуби лева, а його ікла, як у левиці.
7 Він знищив Мій виноградник і поламав Мої смоківниці (фіги ). Він дощенту облупив їхню кору, і залишив білими його галузки.
8 Плачте, як голосить дівчина, одягнена у веретище, над нареченим своєї юності.
9 Адже Господній Храм позбавлено жертв і жертв возливання. Плачуть священики – Господні служителі, –
10 оскільки спустошені поля, сумує земля, – бо знищена пшениця, висох виноградний сік, зів’яло оливкове дерево.
11 Сумуйте, хлібороби, плачте, виноградарі, голосіть за пшеницею і ячменем, адже врожай на полях загинув.
12 Засохли виноградні лози, а смоківниця зів’яла. Так само загинули всі гранатові дерева, пальми і яблуні, – зникла усяка радість з-посеред людських нащадків.
Плач та ридання за спустошеним краєм
13 Священики, підпережіться веретищем і плачте, – ридайте, всі служителі жертовника! Постійно ходіть і навіть ночуйте у веретищах, – усі ви, служителі мого Бога. Адже в Храмі вашого Бога не стало ні хлібних жертв, ні жертв возливання.
14 Оголосіть святий піст, скличте зібрання, зберіть старійшин та всіх мешканців землі до Храму Господа, вашого Бога, і волайте до Господа!
Господній День близько
15 О, що то за день! Адже Господній День близько, – він приходить як спустошення від Всевишнього!
16 Хіба не перед нашими очима зникла їжа, а також радість і веселощі Храму нашого Бога?
17 Зерна насіння загинули під своїми грудами землі , – засіки спорожніли, повалились стодоли, бо не стало збіжжя.
18 Як же стогне скотина! Розбрелися стада корів, оскільки не стало для них пасовиська, – навіть отари овець без їжі гинуть.
19 До Тебе, Господи, кличу, адже вогонь знищив у степу пасовиська, – вогонь спопелив усі дерева на полі.
20 Навіть польова звірина волає до Тебе, тому що висохли водні джерела, і вогонь пожер пасовиська в степу.