UŻYWANIE JĘZYKA, MĄDROŚĆ
Opanowanie języka
1 Niech niewielu z was zostaje nauczycielami, moi bracia, gdyż wiecie, że będziemy surowiej sądzeni. 2 Wszyscy przecież często błądzimy. Jeżeli ktoś nie grzeszy słowem, ten jest doskonałym człowiekiem, zdolnym do kontrolowania także całego ciała. 3 Jeśli wkładamy wędzidła koniom do pyska, żeby były nam uległe, to kierujemy całym ich ciałem. 4 Również statki, tak ogromne i poruszane silnymi wiatrami, za pomocą niewielkiego steru są kierowane tam, dokąd chce sternik. 5 Tak też język, chociaż jest małym organem, to jednak się chlubi wielkimi sprawami.
Spójrz, jak mały ogień, a jak wielki las podpala. 6 Język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest tym naszym organem, który plami całe ciało, ogarnia pożarem ludzkie życie i jest podsycany ogniem Gehenny. 7 Wszelkiego rodzaju zwierzęta lądowe i ptaki, płazy i stworzenia morskie, są ujarzmiane i zostały ujarzmione przez człowieka. 8 Języka zaś nikt z ludzi nie może ujarzmić. Jest on nieobliczalny w czynieniu zła, pełny zabójczego jadu. 9 Przy jego pomocy błogosławimy Pana i Ojca i przy jego pomocy przeklinamy ludzi stworzonych na podobieństwo Boga. 10 Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak, moi bracia, być nie powinno. 11 Czy źródło z tej samej szczeliny tryska wodą słodką i gorzką? 12 Czy może, moi bracia, drzewo figowe rodzić oliwki albo krzew winny figi? Podobnie ze źródła słonej wody nie może wypływać słodka.
Mądrość pochodząca z góry
13 Kto jest wśród was mądry i rozumny? Niech w nienagannym postępowaniu wykaże się swoimi uczynkami, zachowując mądrą łagodność. 14 Jeżeli zaś jest w waszym sercu gorzka zazdrość i zawiść, to nie bądźcie pyszni i nie kłamcie wbrew prawdzie. 15 Taka mądrość nie zstępuje z wysoka, ale jest ziemska, zmysłowa, demoniczna. 16 Gdzie bowiem jest zazdrość i zawiść, tam jest także niepokój i wszelki zły czyn. 17 Mądrość z wysoka natomiast jest przede wszystkim czysta, następnie usposobiona pokojowo, życzliwa, uległa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, bez uprzedzeń, nieobłudna. 18 Owoc zaś sprawiedliwości jest siany w pokoju dla tych, którzy krzewią pokój.
Приборкати свого язика
1 Брати мої, хай не буде багато таких, які стають вчителями, знаючи, що приймемо більший осуд.
2 Адже всі ми багато грішимо. Коли ж хто не грішить словом, – то досконалий чоловік, здатний приборкати й усе тіло.
3 Ось і коням вкладаємо вуздечку в рот, щоб нам корилися, і керуємо всім їхнім тілом.
4 Ось і кораблі, хоч які великі та гнані бурхливими вітрами, але керуються малим стерном, куди [лише] хоче стерновий.
5 Так само і язик: хоч і малий орган, а дуже хвалиться. Ось який невеликий вогонь, а спалює такий великий ліс!
6 І язик – це вогонь, світ неправди. Язик [так] поставлений між нашими органами, що опоганює все тіло і підпалює круг життя, а його самого запалює геєна.
7 Адже всякий рід звірів і птахів, плазунів і риб приборкується, – вони освоєні людською природою.
8 А язика ніхто з людей не може приборкати; він – зло невгамовне, повний смертоносної отрути.
9 Ним благословляємо Господа й Отця і ним проклинаємо людей, які створені за Божою подобою.
10 З тих самих уст виходить благословення і прокляття. Не годиться, брати мої, щоб так воно було!
11 Хіба з одного джерела виходить солодка й гірка вода?
12 Чи може, брати мої, смоківниця родити оливки, а виноградна лоза – смокви? І солончак не може давати солодкої води.
Мудрість, що від Бога
13 Хто мудрий і досвідчений між вами? Нехай покаже свої діла в лагідній мудрості доброго способу життя.
14 Коли ж маєте гірку заздрість і суперництво у ваших серцях, не хваліться і не говоріть неправди на правду.
15 Це не та мудрість, яка сходить згори, а земна, душевна, бісівська.
16 Тому що де заздрість та чвари, там безладдя і всяке лихе діло.
17 А та мудрість, що згори, насамперед чиста, потім мирна, лагідна, покірна, повна милосердя і добрих плодів, безстороння, нелукава.
18 Адже плід праведності сіється в мирі – й творцями миру.