UWOLNIENIE IZRAELITÓW
Nakaz świętowania Paschy
1 Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: 2 Ten miesiąc będzie dla was początkiem miesięcy. Będzie on dla was pierwszym miesiącem roku. 3 Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela: dziesiątego dnia tego miesiąca każdy weźmie sobie baranka dla swojej rodziny, baranka dla domu. 4 A jeżeli rodzina będzie zbyt mała, żeby zjeść całego baranka, niech weźmie go wspólnie z sąsiadem, mieszkającym najbliżej, aby liczba osób była odpowiednia. Na baranka powinno przypaść tyle osób, ile będzie mogło go zjeść. 5 Ma to być baranek bez skazy, jednoroczny samiec, wybierzecie go z baranków lub z koźląt. 6 Zachowacie go aż do czternastego dnia tego miesiąca. Wtedy o zmierzchu zarżnie go całe zgromadzenie Izraela. 7 Wezmą jego krew i pokropią odrzwia i nadproże w domach, w których będą go jedli. 8 Tej nocy będziecie jeść mięso upieczone w ogniu, będziecie je jeść z przaśnymi chlebami i gorzkimi ziołami. 9 Nie będziecie z niego jeść nic surowego i gotowanego w wodzie, tylko upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. 10 Do rana nic z niego nie zostawicie, a to, co zostanie z niego do rana, spalicie w ogniu. 11 Tak będziecie go jeść: będziecie mieli przepasane biodra, sandały na nogach i laskę w ręku. Będziecie go jeść w pośpiechu. To jest Pascha dla Pana. 12 Tej nocy przejdę przez ziemię egipską i pozabijam wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej – od człowieka aż po bydło, i dokonam sądu nad wszystkimi bogami Egiptu. Ja – Pan. 13 Krew na domach, w których mieszkacie, będzie dla was znakiem. Gdy zobaczę krew, przejdę obok was i nie dotknie was plaga zniszczenia, którą uderzę ziemię egipską. 14 A ten dzień będzie dla was pamiątką, będziecie go obchodzić jako święto Pana. Po wszystkie pokolenia, obchodzenie tego święta będzie trwałym przepisem. 15 Przaśny chleb będziecie jedli przez siedem dni. Już pierwszego dnia usuniecie zakwas z waszych domów, bo każdy jedzący coś kwaśnego od dnia pierwszego aż do siódmego, zostanie usunięty z Izraela. 16 W dniu pierwszym i siódmym będziecie mieli święte zgromadzenie. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Możecie tylko przygotowywać jedzenie. 17 Będziecie zachowywać Święto Przaśników, bo tego dnia wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Zachowujcie ten dzień jako trwały przepis przez wszystkie wasze pokolenia. 18 Od wieczora czternastego dnia pierwszego miesiąca aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca będziecie jedli przaśniki. 19 Przez siedem dni w waszych domach nie będzie kwasu, ponieważ każdy – zarówno przybysz jak i mieszkaniec tego kraju – jedzący coś kwaszonego zostanie usunięty ze zgromadzenia Izraela. 20 Nie będziecie jedli nic kwaszonego, a we wszystkich miejscach, w których będziecie przebywać, będziecie jedli przaśniki.
21 Mojżesz wezwał wszystkich starszych Izraela i powiedział do nich: Przybądźcie, weźcie baranka dla waszych rodzin i zarżnijcie jako Paschę. 22 Weźcie też wiązkę hizopu, zamoczcie w misie we krwi i pokropcie nią nadproże i odrzwia po obu stronach. Niech nikt z was nie wychodzi ze swego domu aż do rana. 23 Gdy Pan będzie przechodził, aby uderzyć Egipt, i zobaczy krew na nadprożu i odrzwiach z obu stron, wtedy Pan przejdzie koło drzwi i nie pozwoli Niszczycielowi, aby wszedł do waszych domów i zadał cios. 24 Przestrzegajcie więc tego polecenia jako ustawy dla siebie i waszych synów na wieki. 25 A kiedy wejdziecie do ziemi, którą Pan wam da, tak jak powiedział, zachowujcie ten obrzęd. 26 Gdy zaś zapytają was synowie: Co oznacza ten wasz obrzęd? 27 wtedy odpowiecie: To jest ofiara Paschy dla Pana, który ominął domy Izraelitów w Egipcie. Uderzył Egipt, a domy nasze ocalił. Wtedy lud pokłonił się, oddając hołd. 28 Izraelici poszli więc i uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi i Aaronowi, tak uczynili.
Dziesiąta plaga: śmierć pierworodnych
29 W środku nocy Pan pozabijał wszystkich pierworodnych w ziemi egipskiej – od pierworodnego syna faraona, siedzącego na tronie, aż do pierworodnego syna więźnia, który siedzi w lochu, i wszelkie pierworodne bydła. 30 Tej nocy wstał faraon i wszyscy jego słudzy oraz wszyscy Egipcjanie. I podniósł się wielki lament, bo nie było domu, w którym nikt by nie umarł. 31 Nocą faraon wezwał Mojżesza i Aarona i powiedział do nich: Wstańcie, wyjdźcie spośród mego ludu, i wy, i Izraelici! Idźcie i służcie Panu, jak mówiliście! 32 Weźcie także wasze trzody i wasze bydło, tak jak powiedzieliście. Idźcie i proście o błogosławieństwo także dla mnie! 33 Egipcjanie zaś przynaglali lud, aby ich śpiesznie wyprawić z kraju, mówili bowiem: Wszyscy pomrzemy.
Wyjście Izraelitów z Egiptu
34 Lud zabrał swoje ciasto, zanim się zakwasiło w dzieżach i, zawiązane w szaty, niósł je na plecach. 35 Izraelici postąpili według słowa Mojżesza: Pożyczyli od Egipcjan srebrne i złote naczynia oraz szaty. 36 A Pan sprawił, że Egipcjanie pożyczając ludowi, okazali mu życzliwość. I w ten sposób złupili Egipt.
37 Izraelici w liczbie około sześciuset tysięcy pieszych mężczyzn, nie licząc dzieci, wyruszyli z Ramses do Sukkot. 38 Szły z nimi także rzesze różnych ludzi oraz olbrzymie stada owiec i bydła. 39 Z ciasta, które wynieśli z Egiptu, upiekli przaśne podpłomyki, bo ciasto się nie zakwasiło. Wypędzono ich bowiem z Egiptu, a że nie mogli zwlekać, więc nie zdążyli przygotować sobie jedzenia. 40 Pobyt Izraelitów w Egipcie trwał czterysta trzydzieści lat. 41 W dniu, kiedy upłynęło czterysta trzydzieści lat, wyszły wszystkie zastępy Pana z ziemi egipskiej. 42 Sam Pan czuwał tej nocy nad ich wyjściem z ziemi egipskiej. Ta noc będzie obchodzona przez Izraelitów po wszystkie pokolenia jako czuwanie dla Pana.
Przepisy dotyczące Paschy
43 Potem Pan powiedział do Mojżesza i Aarona: Takie jest prawo Paschy: Żaden cudzoziemiec nie będzie jej jadł. 44 Ale niewolnik kupiony za pieniądze będzie mógł jeść, jeżeli poddasz go obrzezaniu. 45 Obcokrajowiec i najemnik nie będzie jej spożywać. 46 Zostanie spożyta w jednym domu. Nie wyniesiesz z domu na zewnątrz ani kawałka z tego mięsa. Nie będziecie łamać barankowi kości. 47 Całe zgromadzenie Izraela będzie tak czynić. 48 A gdy cudzoziemiec będzie przebywał u ciebie i będzie chciał obchodzić Paschę dla Pana, to najpierw wszyscy mężczyźni z jego domu zostaną obrzezani, a wtedy dopiero będzie mógł ją obchodzić. Stanie się jak mieszkaniec tej ziemi. Ale żaden nieobrzezany nie będzie jej spożywał. 49 To samo prawo będzie obowiązywać mieszkańca tej ziemi i przybysza przebywającego wśród was. 50 Wszyscy Izraelici uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi i Aaronowi. Tak uczynili.
51 Tego właśnie dnia Pan wyprowadził Izraelitów z ziemi egipskiej według ich zastępów.
Божа установа про свято Пасхи
1 І промовив Господь до Мойсея й Аарона ще в єгипетському краю такі слова:
2 Цей місяць для вас – початок місяців. Він буде для вас першим серед інших місяців року.
3 Зверніться до всієї ізраїльської громади з такими словами: Десятого дня цього місяця нехай кожний візьме ягня на родину. Одне ягня на оселю.
4 Якщо ж сім’я надто мала, щоби з’їсти ягня, то нехай прийме до себе свого сусіда, який межує з його домом, відповідно до кількості душ. Розрахуйте, щоб ягняти вистачило для кожного, аби його з’їсти.
5 Ягня у вас нехай буде однолітнім самцем без вади; можна взяти його з овець або кіз.
6 Тримайте його до чотирнадцятого дня цього ж місяця, а ввечері хай заріжуть його, – разом уся Ізраїльська громада.
7 І візьмуть трохи його крові, й помажуть нею обидва одвірки та верхню поперечку-наддвірок у тих домівках, у яких його їстимуть.
8 Тієї самої ночі їстимуть м’ясо, спечене на вогні; їстимуть його з опрісноками та гіркими травами.
9 Не їжте його сирим чи звареним у воді, а тільки спечене на вогні з головою, ногами та нутрощами.
10 Нічого з нього не залишайте до ранку. Коли щось з нього залишиться до ранку, спаліть у вогні.
11 А ось як будете його їсти: стан ваш має бути підперезаний, взуття – на ваших ногах, а посохи – у ваших руках. Їстимете його з поспіхом. Це – Пасха Господня.
12 Цієї ночі Я пройду по єгипетській землі й уражу кожного первістка в єгипетському краю, від людини до тварини, і здійсню суд над усіма єгипетськими богами. Я – Господь!
13 А кров на одвірках осель, у яких перебуваєте ви, буде ознакою. Я побачу кров, і омину вас. Не буде серед вас згубної пошесті, коли уражатиму єгипетську землю.
14 І стане для вас цей день пам’ятним. Ви будете відзначати його, як свято для Господа протягом усіх ваших поколінь. Як вічну постанову будете його святкувати.
15 Сім днів будете їсти опрісноки і вже з першого дня усунете всяку закваску з ваших осель. Кожного, хто їстиме квашене з першого дня до сьомого, буде викорінено з-посеред Ізраїлю.
16 У перший день буде святе зібрання, і в сьомий день також святе зібрання. Жодної праці не чинитимете в ті дні , за винятком того, що кожний споживатиме їжу, – тільки те й будете робити.
17 Ви маєте дотримуватися свята Опрісноків. Адже саме того дня Я вивів ваші загони з єгипетської землі. Тому шануватимете цей день у ваших поколіннях, як вічну постанову.
18 Опрісноки будете їсти з вечора чотирнадцятого дня першого місяця і до вечора двадцять першого дня цього місяця.
19 Сім днів у ваших домах не повинно бути жодної закваски! Кожного, хто буде їсти квашене, – чи то він з осілих приходців, чи з місцевих жителів краю, – того буде викорінено з Ізраїльської громади.
20 Нічого заквашеного не їстимете. В усіх ваших поселеннях будете їсти опрісноки.
21 Мойсей покликав усіх старійшин Ізраїлю та сказав їм: Ідіть і виберіть собі ягнят на ваші родини та заколіть Пасху.
22 Візьміть пучок гісопу, вмочіть у кров, що в посудині, й помажте верхній та обидва бокові одвірки кров’ю, що в посудині. Ніхто з вас хай не виходить за двері своєї оселі аж до ранку.
23 Господь буде проходити, уражаючи єгиптян. Він побачить кров на верхньому та на обох бокових одвірках, і промине Господь ці двері. Він не дозволить губителеві ввійти у ваші домівки, щоб когось погубити.
24 Ви збережете цей наказ, як віковічну постанову для себе й для своїх дітей навіки.
25 Коли ж увійдете в край, який дасть вам Господь, за Своєю обітницею, то збережете це служіння.
26 Якщо вас запитають ваші діти: Що це за служіння у вас,
27 то ви відповісте: Це – пасхальна жертва для Господа, Який обминув домівки Ізраїльських нащадків у Єгипті, коли уражав єгиптян, а наші оселі врятував. Люди схилились, і впали долілиць.
28 Ізраїльтяни пішли, і учинили все так, як заповів Господь через Мойсея та Аарона. Так вони й зробили.
Десята кара: смерть первістків
29 Опівночі Господь уразив кожного первістка в єгипетському краю – від первістка фараона, який сидів на престолі, до первістка в’язня, що під вартою, – а також кожне первородне зі свійських тварин.
30 Вночі прокинувся фараон, а з ним і всі його слуги та всі єгиптяни. І зчинилося велике голосіння в усьому Єгипті, бо не було оселі, в якій не було б померлого.
Вихід Ізраїльтян з Єгипту
31 Тієї ж ночі фараон покликав Мойсея та Аарона й сказав: Вставайте і забирайтеся з-поміж мого народу ви, і всі Ізраїльтяни! Ідіть, служіть Господу, як ви домагались!
32 Забирайте також своїх овець, і всю іншу вашу худобу, як ви хотіли. Ідіть геть, і мене благословіть.
33 Єгиптяни також квапили народ, аби без зволікань випровадити їх із краю. Інакше, – говорили вони, – всі ми загинемо!
34 Тож люди взяли із собою навіть тісто, яке ще не вкисло. Свої діжі, загорнені у власний одяг, вони несли на плечах.
35 Ізраїльтяни зробили за словом Мойсея: випросили в єгиптян посуд срібний та посуд золотий і одяг.
36 Господь послав прихильність до Свого народу з боку єгиптян, які давали їм те, що ті просили. Тож вони обібрали єгиптян.
37 І вирушили Ізраїльські нащадки від Рамсеса до Суккота – близько шестисот тисяч піших чоловіків, крім їхніх дітей.
38 Разом з ними вийшла також велика змішана група людей, і дуже багато овець та інших свійських тварин.
39 А з тіста, яке люди винесли з Єгипту, вони напекли прісних коржів, оскільки воно не вкисло. Їх виганяли з Єгипту, тому вони не барились і навіть не приготували собі їжі.
40 Час проживання синів Ізраїля, який вони провели в Єгипті, становив чотириста тридцять років.
41 По закінченні чотирьохсот тридцяти років, – саме цього дня, – усі Господні загони вийшли з єгипетського краю.
42 Це була ніч пильнування для Господа, щоб вивести їх з єгипетської землі. Саме ця ніч, – ніч пильнування для Господа, – стала пам’яткою для всіх Ізраїльтян впродовж усіх їхніх поколінь.
Закон про Пасху
43 Тоді Господь сказав Мойсеєві та Ааронові: Ось закон про Пасху. Жодний чужинець не їстиме її.
44 А кожний раб, куплений за гроші, коли обріжеш його, тоді він може їсти її.
45 Чужинець чи найманець не повинен споживати її.
46 Їсти Пасху слід лише в домі. Не можна виносити м’яса з оселі. Жодної кістки пасхального ягняти не поламаєте.
47 Вся громада Ізраїлю має виконувати це.
48 Якщо з тобою житиме чужинець і побажає справити Пасху Господу, то спочатку має бути у нього обрізаним кожний чоловік. Тільки після цього нехай приходить і справляє її. Він вважатиметься таким, як і місцевий мешканець краю. Жодний необрізаний не сміє їсти її.
49 Закон має бути один, як для місцевого мешканця, так і для приходця, котрий поселився між вами.
50 І учинили всі Ізраїльські нащадки так, як заповів Господь через Мойсея й Аарона. Так вони і зробили.
51 Того дня Господь вивів з єгипетського краю Ізраїльтян відповідно до їхніх загонів.