Pomoc Pana a wdzięczność ludu
1 Potem Mojżesz wezwał wszystkich Izraelitów i powiedział do nich: Widzieliście wszystko, co uczynił Pan na waszych oczach w ziemi egipskiej faraonowi, wszystkim jego sługom i całej jego ziemi, 2 te wielkie doświadczenia, które widziały twoje oczy, te wielkie znaki i cuda. 3 Ale nie dał wam Pan aż do tego dnia rozumnego serca ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały. 4 Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni, nie zestarzały się na was wasze ubrania i nie zniszczyły się sandały na waszych nogach. 5 Nie jedliście chleba i nie piliście wina ani sycery, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. 6 A gdy przyszliście do tego miejsca, wtedy wyszedł przeciw nam do walki Sichon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, i pobiliśmy ich. 7 Wzięliśmy ich ziemię i oddaliśmy ją w posiadanie Rubenitom, Gadytom i połowie plemienia Manassesa. 8 Przestrzegajcie więc słów tego przymierza i wykonujcie je, aby się wam powodziło we wszystkim, co będziecie czynić.
Wierność wobec przymierza
9 Stoicie dzisiaj wszyscy przed Panem, waszym Bogiem – przywódcy waszych plemion, wasza starszyzna i zwierzchnicy, wszyscy Izraelici, 10 wasze dzieci i żony, i przybysz, który przebywa w waszym obozie, od rąbiącego drwa do tego, który czerpie wodę – 11 abyście weszli w przymierze z Panem, waszym Bogiem, które Pan, wasz Bóg, dzisiaj z wami pod przysięgą zawiera, 12 aby dziś ustanowić was swoim ludem. On zaś będzie waszym Bogiem, jak zapowiedział i jak poprzysiągł waszym przodkom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. 13 Nie tylko z wami zawieram to przymierze pod przysięgą, 14 lecz także z każdym, kto tu dzisiaj stoi z wami przed Panem, naszym Bogiem, i z tym, którego nie ma tu dzisiaj z wami. 15 Wiecie bowiem, jak mieszkaliśmy w ziemi egipskiej i jak przechodziliśmy pośrodku narodów, które minęliśmy. 16 Widzieliście ich obrzydliwości, ich bożki z drewna i z kamienia, ze srebra i złota, które są u nich. 17 Niech nie będzie wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani plemienia, których serce odwróciłoby się dziś od Pana, naszego Boga, aby pójść i służyć bogom tych narodów. Niech nie będzie pośród was korzenia, wydającego truciznę i gorycz. 18 Gdyby ktoś, słysząc słowa tej przysięgi, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Będę spokojny, gdyż będę postępować w zatwardziałości swego serca, aby zniszczyć to, co napojone i spragnione, 19 wtedy Pan nie zechce mu przebaczyć i rozpali się gniew Pana i Jego zapalczywość przeciw temu człowiekowi. Spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze i Pan wymaże jego imię pod niebiosami. 20 I wyłączy go Pan na zgubę ze wszystkich plemion Izraela stosownie do wszystkich przekleństw przymierza, które są zapisane w tej księdze Prawa.
21 Wtedy przyszłe pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i cudzoziemiec, który przyjdzie z dalekiej krainy, i widząc plagi tej ziemi i choroby, którymi Pan ją dotknie, powiedzą: 22 Cała jego ziemia jest siarką, solą i pogorzeliskiem! Nie będzie obsiewana, nic na niej nie wyrośnie i nie wzejdzie żadna trawa, jak podczas zagłady Sodomy i Gomory, Admy i Seboim, które Pan zniszczył w swoim gniewie i zapalczywości. 23 Wówczas powiedzą wszystkie narody: Z jakiego to powodu Pan tak postąpił z tą ziemią? Za co żar tak wielkiego gniewu? 24 I odpowiedzą: Za to, że opuścili przymierze Pana, Boga ich przodków, które zawarł z nimi, gdy wyprowadził ich z ziemi egipskiej.
25 A oni poszli i służyli innym bogom i oddawali im pokłon - bogom, których nie znali i których On im nie przydzielił. 26 Dlatego rozgorzał gniew Pana przeciwko tej ziemi i rzucił na nią wszelkie przekleństwo, zapisane w tej księdze. 27 I wyrwał ich Pan z ich ziemi w gniewie i zapalczywości, w wielkim oburzeniu, i wyrzucił ich do obcej ziemi, jak to jest dzisiaj. 28 To, co zakryte, należy do Pana, naszego Boga, a co jest objawione, do nas i do naszych synów na wieki, abyśmy spełniali wszystkie słowa tego Prawa.
1 Після цього Мойсей скликав увесь Ізраїль й сказав їм: Ви бачили все, що Господь учинив перед вашими очима в єгипетському краю фараонові, всім його слугам та всій його землі, –
2 ті великі випробування, які бачили ваші очі, та великі ознаки й чудеса,
3 але аж до цього дня Господь не дав вам серця, яке б розуміло, очей, які би бачили, та вух, які б чули.
4 Сорок років я провадив вас пустелею. Ваш одяг не псувався, а ваше взуття на ваших ногах не зносилося.
5 Ви не їли хліба й не пили вина та міцного напою. І все це для того , щоб ви зрозуміли, що Я – Господь, ваш Бог.
6 А коли ви прийшли на це місце, і супроти нас виступили війною Сіхон, цар Хешбона, та Оґ, цар Башану, то ми їх розбили,
7 забрали їхній край і дали його у власність племенам Рувима, Ґада та половині племені Манассії.
8 Отже, дотримуйтеся слів цього Заповіту й виконуйте їх, аби вам щастило в усьому, що будете чинити.
9 Ви всі сьогодні стоїте перед Господом, вашим Богом, глави ваших племен, ваші старійшини й ваші начальники, всі ізраїльські мужі,
10 ваші діти, ваші жінки та ваші приходці, які є серед твого табору, від твого дроворуба й до твого водоноса,
11 щоби під присягою ти уклав Заповіт із Господом, своїм Богом, який Господь, твій Бог, укладає сьогодні з тобою,
12 щоб сьогодні оголосити тебе Своїм народом, а Він буде твоїм Богом, як Він пообіцяв тобі та як присягнувся твоїм батькам: Авраамові, Ісаакові та Якову.
13 Я укладаю цей Заповіт, скріплений присягою, не лише з вами, –
14 з кожним, хто тут присутній з нами сьогодні перед Господом, нашим Богом, але і з тими, кого сьогодні з нами тут немає.
15 Адже ви знаєте, як ми жили в єгипетському краї та як переходили поміж народами, яких обминали.
16 Ви бачили їхні гидоти та їхні ідоли, яких вони мають , – дерево й камінь, срібло й золото.
17 Нехай же серед вас не буде чоловіка чи жінки, сім’ї чи племені, у кого серце нині відвернулося б від Господа, нашого Бога, щоби піти служити богам тих народів! Нехай не буде серед вас кореня, який пускав би пагони отрути та полину!
18 Отже, коли хтось , почувши слова цього прокляття, тішив себе у своєму серці благословенням, кажучи: У мене буде все добре, навіть якщо я ходитиму в свавіллі свого серця, – то не повинно статися так, щоб зі спрагненим загинув би той, хто спраги не відчуває.
19 Господь не захоче йому простити, і Господній гнів та Його ревнощі безперечно запалають тоді на того чоловіка. На нього впадуть усі прокляття, записані в цій книзі, й Господь зітре його ім’я з-під небес.
20 Господь відокремить його від усіх Ізраїльських племен на загибель, згідно з усіма прокляттями Заповіту, записаними в книзі цього закону.
21 Наступне покоління – ваші сини, які постануть після вас, та приходці, які прийдуть з далекої землі – побачать кари тієї землі та хвороби, які Господь пошле на неї, а також
22 пожарище, сірку та сіль. Адже вся ця земля не буде засіватися та не родитиме, і не з’явиться на ній жодна зелень, як після знищення Содома і Гоморри, Адми і Цевоїма, які Господь знищив у Своєму обуренні та в Своєму гніві.
23 Тоді всі народи скажуть: І за що Господь учинив таке з цією землею? Яка причина такого великого обурення та гніву!
24 І самі ж дадуть відповідь: За те, що вони відкинули Заповіт Господа, Бога своїх батьків, який Він уклав з ними, коли виводив їх з єгипетського краю.
25 Вони відступили й служили іншим богам, поклоняючись їм – богам , яких вони не знали, і яких Він їм не давав.
26 Тому Господь запалав гнівом на той край, так що впали на нього всі прокляття, записані в цій книзі.
27 Господь вирвав їх з їхньої землі в пориві гніву, запалу та великого обурення, й закинув їх до іншого краю, як це бачимо сьогодні.
28 Те, що скрите, належить Господу, нашому Богу, а відкрите – нам та нашим дітям навіки, щоб ми виконували всі слова цього Закону.