Saul pierwszym królem
Lud żąda króla
1 Gdy Samuel się zestarzał, ustanowił swoich synów sędziami nad Izraelem. 2 Jego pierworodny syn miał na imię Joel, a drugi Abiasz. Byli oni sędziami w Beer-Szebie. 3 Lecz jego synowie nie postępowali tak jak on. Podążali za zyskiem, brali podarunki i naginali prawo na swoją korzyść.
4 Zebrali się więc wszyscy starsi Izraela, przybyli do Samuela do Ramy 5 i oznajmili mu: Ty się zestarzałeś, a twoi synowie nie postępują tak jak ty. Ustanów nam więc króla, aby sprawował nad nami sądy, jak to jest u wszystkich narodów. 6 Samuelowi wydało się złe, że żądali: Daj nam króla, aby sprawował nad nami sądy. Modlił się zatem do Pana, 7 a Pan odpowiedział Samuelowi: Wysłuchaj głosu Izraelitów, wszystkiego, co do ciebie powiedzieli, ponieważ oni nie ciebie odrzucili, lecz odrzucili Mnie jako swego króla. 8 Podobnie jak wszystko, co robili od dnia, gdy wyprowadziłem ich z Egiptu, aż do dziś, kiedy Mnie porzucili i służyli innym bogom. Tak postępują także z tobą. 9 Otóż teraz wsłuchaj się w ich głos, ale wyraźnie ich ostrzeż i ogłoś im, jakie są uprawnienia króla, który będzie nimi rządził.
10 Samuel przekazał więc wszystkie słowa Pana ludowi, który domagał się od niego króla. 11 Powiedział: Takie są uprawnienia króla, który będzie nad wami panował: Będzie zabierał waszych synów, by służyli przy jego rydwanach i koniach. Będą biegać przed jego rydwanem. 12 Ustanowi ich dowódcami nad tysiącami i dowódcami nad pięćdziesięcioma. Będą uprawiali jego pole i zbierali jego żniwo, będą wyrabiali oręż wojenny i oporządzenie jego rydwanów. 13 Będzie zabierał wasze córki, aby sporządzały wonne maści, aby gotowały i piekły. 14 Zabierze wasze najlepsze pola, winnice oraz gaje oliwne i odda swoim sługom. 15 Wasze plony i winnice obłoży dziesięciną i odda swoim dworzanom i swoim sługom. 16 Zabierze wasze najlepsze sługi i służebnice, waszych młodych mężczyzn i wasze osły i wykorzysta do swoich prac. 17 Waszą trzodę obłoży dziesięciną, a wy staniecie się jego sługami. 18 Wówczas będziecie narzekali z powodu króla, którego sobie wybraliście, lecz Pan tego dnia wam nie odpowie.
19 Lud nie chciał jednak usłuchać głosu Samuela, lecz odpowiedział: Nie! Niech nad nami będzie król! 20 Wtedy będziemy jak wszystkie inne narody. Nasz król będzie sprawował nad nami sądy, wyruszał przed nami i prowadził nasze wojny. 21 Samuel wysłuchał wszystkich słów ludu i przekazał je Panu. 22 Pan zaś powiedział do Samuela: Wsłuchaj się w ich głos i ustanów im króla! Wówczas Samuel przemówił do Izraelitów: Idźcie, każdy do swego miasta.
Народ вимагає собі царя
1 Так сталося, що в похилому віці Самуїл призначив суддями Ізраїлю своїх синів.
2 Ім’я найстаршого сина було Йоель, а молодшого звали Авієм. Вони були суддями у Вірсавії.
3 Але його сини не пішли його дорогою, а потягнулись за наживою, – брали хабарі, а тому викривляли правосуддя.
4 Тому зібрались усі Ізраїльські старійшини, прийшли до Самуїла в Раму, і
5 сказали йому: Ось ти вже в похилому віці, а твої сини не йдуть твоїми слідами, тому постав над нами царя, аби він нами правив, як це є в усіх народів!
6 Проте Самуїлові не сподобалось те, що вони просили, мовляв: Постав нам царя, аби він нами правив! Тож Самуїл звернувся в молитві до Господа.
7 А Господь так відповів Самуїлові: Прислухайся до голосу народу та до всього, що вони тобі кажуть, адже не тебе вони відкинули, але вони знехтували Мною, аби Я не був їхнім царем.
8 Адже як вони поводились завжди, – з тих пір, коли Я їх вивів з Єгипту, й дотепер, – вони залишали Мене, аби служити іншим богам; так вони чинять і з тобою.
9 Однак, зараз послухайся їхнього прохання, але обов’язково застережи їх, пояснивши їм права царя, який царюватиме над ними!
10 Тож Самуїл переказав усі Господні слова народові, який домагався від нього царя.
11 Він сказав: Ось такі будуть права царя, який царюватиме над вами: Він буде забирати ваших синів і приставить до своїх колісниць та до своїх коней, й вони (сини ) бігатимуть перед його колісницею.
12 Він призначить над ними своїх тисячників та сотників; накаже їм орати його поле, жати його хлібні ниви, виготовляти його військову зброю та знаряддя до його колісниць.
13 Він забиратиме ваших дочок, аби виготовляли парфуми, працювали кухарками та пекарями.
14 Він забере ваші кращі поля, ваші виноградники й ваші оливкові сади, та віддасть своїм слугам.
15 З вашого врожаю зерна і ваших виноградників він братиме десятину (податок ), аби було з чого платити своїм царедворцям та своїм слугам.
16 Ваших найкращих слуг та ваших слугинь, ваших найсильніших молодих людей і ваших ослів він забиратиме і залучатиме до праці в своєму господарстві.
17 Він також оподаткує ваші отари десятиною, а ви самі будете йому служити.
18 І якщо в той час ви будете нарікати з приводу діянь вашого царя, котрого ви собі обрали, Господь вам не відповідатиме…
19 Але люди не захотіли далі слухати застережень Самуїла, й сказали: Ні, нехай-таки над нами буде цар!
20 Ми хочемо бути такими, як усі народи, – нехай наш цар нас судить, править нами й провадить наші війни!
21 Самуїл вислухав усі слова народу, і переказав їх Господу.
22 А Господь сказав Самуїлові: Виконай їхнє бажання, і постав їм царя! Тоді Самуїл сказав Ізраїльським мужам: Повертайтесь кожен у своє місто!