1 Przybyli więc ludzie z Kiriat-Jearim, zabrali Arkę Pana i przynieśli ją do znajdującego się na wzgórzu domu Abinadaba. Poświęcili też jego syna, Eleazara, aby strzegł Arki Pana.
Samuel przywódcą Izraela
2 Gdy Arka przebywała w Kiriat-Jearim już dłuższy czas – upłynęło bowiem dwadzieścia lat – cały dom Izraela zatęsknił za Panem. 3 Wówczas Samuel powiedział do całego domu Izraela: Jeżeli z całego serca chcecie powrócić do Pana, to usuńcie spośród siebie obcych bogów oraz asztarty i skierujcie serca ku Panu. Służcie wyłącznie Jemu, a wybawi was z rąk Filistynów. 4 Izraelici usunęli więc baale oraz asztarty i służyli wyłącznie Panu. 5 Następnie Samuel powiedział: Zgromadźcie wszystkich Izraelitów w Mispie, a ja będę modlił się za was do Pana. 6 I zgromadzili się w Mispie, czerpali wodę i wylewali ją przed Panem. Tego dnia pościli. Wyznawali też: Zgrzeszyliśmy przeciw Panu. Samuel zaś sprawował w Mispie sądy nad Izraelitami.
7 Gdy Filistyni usłyszeli, że Izraelici zgromadzili się w Mispie, wtedy książęta filistyńscy wyruszyli przeciw Izraelowi. A Izraelici jak się o tym dowiedzieli, przestraszyli się Filistynów. 8 Izraelici prosili więc Samuela: Nie ustawaj w wołaniu za nami do Pana, naszego Boga, aby On wyzwolił nas z ręki Filistynów! 9 Samuel wziął zatem jedno ssące jagnię i złożył je na ofiarę całopalną dla Pana. Wołał też Samuel do Pana za Izraelem, a Pan mu odpowiedział. 10 Gdy Samuel składał ofiarę całopalną, Filistyni zbliżyli się, by walczyć przeciw Izraelowi. Pan jednak zagrzmiał tego dnia donośnym głosem na Filistynów i wywołał wśród nich panikę. Zostali pobici na oczach Izraela. 11 Następnie mężczyźni izraelscy wyruszyli z Mispy, ścigali Filistynów i bili ich aż po Bet-Kar. 12 Samuel zaś wziął jeden kamień i umieścił go między Mispą a Haszen. Nadał mu nazwę Eben-Haezer i powiedział: Aż dotąd pomagał nam Pan. 13 W ten sposób Filistyni zostali upokorzeni i nie wkraczali już więcej na terytorium Izraela, gdyż ręka Pana była przeciw Filistynom przez wszystkie dni Samuela. 14 Wróciły również do Izraela miasta, które Filistyni zabrali Izraelitom, od Ekronu aż po Gat. Izrael wyrwał z rąk Filistynów nawet ich własne ziemie. Pokój panował także między Izraelitami a Amorytami. 15 Samuel zaś sprawował sądy nad Izraelem przez wszystkie dni swego życia. 16 Co roku wędrował, obchodził Betel, Gilgal, Mispa i sprawował sądy nad Izraelem we wszystkich tych miejscowościach. 17 Potem powracał do Rama, ponieważ tam był jego dom. Tam sprawował sądy nad Izraelem i tam zbudował ołtarz dla Pana.
1 Тож прийшли мешканці Кір’ят-Єаріма, та й забрали Господній Ковчег. Вони занесли його в дім Авінадава, що на узгір’ї, а його сина Елеазара посвятили, аби він доглядав Господній Ковчег.
Самуїл судить Ізраїль
2 Так склалось, що з тих пір, як Ковчег залишався в Кір’ят-Єарімі, минуло чимало часу, – цілих двадцять років. За той час весь ізраїльський рід почав навертатись до Господа.
3 Саме тоді й звернувся до всього Ізраїлевого роду Самуїл з такими словами: Якщо ви бажаєте навернутись до Господа всім своїм серцем, повикидайте з-посеред себе чужих богів та астарт, і наверніть ваші серця до Господа та служіть лише Йому одному, і Він вас визволить з рук филистимців.
4 Тож Ізраїльтяни повикидали ваалів та астарт, і служили тільки Господу.
5 Після того Самуїл сказав: Зберіть увесь Ізраїль у Міцпі, а я молитимусь за вас до Господа.
6 Отже, вони зібрались у Міцпі, черпали воду й виливали її перед Господом , постили того дня й говорили: Ми згрішили проти Господа! Самуїл був тоді в Міцпі суддею Ізраїльтян.
7 Але, довідавшись, що Ізраїльтяни зібрались в Міцпі, филистимці, під проводом филистимських князів, вирушили проти Ізраїлю. Почувши про це, Ізраїльтяни злякались филистимців.
8 Тож Ізраїльтяни почали просити Самуїла: Не переставай молитись про нас, волаючи до Господа, Бога нашого, аби Він врятував нас від рук филистимців!
9 Тоді Самуїл узяв одне ягня, яке ще годується молоком, і повністю приніс його на всепалення Господу. Після цього Самуїл заволав до Господа щодо Ізраїлю, і Господь йому відповів.
10 Якраз тоді, коли Самуїл приносив всепалення, филистимці наблизились, щоб воювати з Ізраїлем. У той момент Господь загримів над филистимцями гучним розкотистим громом, чим викликав серед них переполох, й вони зазнали від Ізраїлю цілковитої поразки.
11 Ізраїльські воїни виступили з Міцпи й, переслідуючи филистимців, громили їх аж до околиць Бет-Кара.
12 Тому Самуїл узяв один камінь, встановив його між Міцпою та Шеном, і назвав його Евен-Езер, заявивши: Аж до цього місця допоміг нам Господь.
13 Отак филистимці були упокорені, й більше не наважувались навіть наближатися до Ізраїльського кордону. З того часу Господня караюча рука тяжіла над филистимцями протягом усього життя Самуїла.
14 Усі Ізраїлеві міста, від Екрона й до Ґата, які филистимці раніше в Ізраїлі захопили, були повернуті, – навіть їхні околиці Ізраїль звільнив від филистимців. Був також мир між Ізраїлем та аморейцями.
15 А Самуїл був суддею в Ізраїлі протягом усього свого життя.
16 Щороку він по черзі відвідував Бетель, Ґілґал та Міцпу, розглядаючи в усіх тих містах Ізраїлю судові справи.
17 Потім він повертався до Рами, оскільки там він проживав. Там він також звершував судочинство Ізраїлю, і там спорудив жертовник Господу.