PSALM 77 [76]
Świetna przeszłość pociechą w niedoli
1 Przewodnikowi chóru. Według Jedutuna. Asafa. Psalm.
2 Wznoszę mój głos do Boga i wołam,
wznoszę mój głos do Boga, aby mnie usłyszał.
3 Szukam Pana w dniu mojej niedoli,
przez całą noc wyciągam rękę niestrudzenie,
moja dusza jest niepocieszona.
4 Wspominam Boga i wzdycham,
rozmyślam, aż duch mój słabnie.
5 Nie pozwalasz mi zasnąć,
niepokój odejmuje mi mowę.
6 Rozpamiętuję odległe czasy
i dawne lata.
7 Nocą wspominam w sercu swoje pieśni
i duch mój docieka:
8 Czy Pan odrzuca na wieki,
czy nigdy więcej nie będzie życzliwy?
9 Czy Jego łaska ustała na zawsze,
czy cofnął obietnicę daną pokoleniom?
10 Czy Bóg zapomniał o litości,
czy stłumił w gniewie swoje miłosierdzie?
11 Powiedziałem: Jak to dla mnie bolesne,
że odwróciła się prawica Najwyższego.
12 Wspominam dzieła Pana,
ciągle wspominam Twoje dawne cuda.
13 Rozważam wszystkie Twoje czyny
i rozmyślam o Twoich dziełach.
14 Boże, święta jest Twoja droga
– który bóg jest tak wielki jak nasz Bóg?
15 Ty jesteś Bogiem czyniącym cuda,
okazałeś swoją moc narodom.
16 Siłą swojego ramienia wyzwoliłeś swój lud,
potomków Jakuba i Józefa.
17 Boże, ujrzały Cię wody,
ujrzały wody i zadrżały,
wzburzyły się nawet głębiny.
18 Spłynęły wodami chmury,
zagrzmiały obłoki,
przecięły niebo Twoje błyskawice.
19 Twój grzmot odezwał się wśród wichru,
błyskawice rozświetliły ziemię
– poruszyła się i zatrzęsła.
20 Twoja droga wiodła przez morze,
Twoja ścieżka przez wielkie wody,
a nie było widać śladów Twoich stóp.
21 Prowadziłeś swój lud jak owce,
ręką Mojżesza i Aarona.
Evocación de los portentos de Dios
Al músico principal. Sobre Jedutún. Salmo de Asaf.
1 Con mi voz clamé a Dios;
a Dios clamé, y él me escuchó.
2 Busqué al Señor cuando me vi angustiado;
por las noches, sin cesar, a él levanté mis manos;
pues mi alma rehusaba ser consolada.
3 Me acordé de Dios, y me sentí conmovido;
al quejarme, mi ánimo decaía.
4 Dios no me dejaba pegar los ojos;
tan quebrantado estaba yo, que no podía hablar.
5 Pensaba yo en los días de antaño,
en los años de tiempos pasados.
6 Me acordaba de mis cánticos nocturnos,
y en mi corazón meditaba, y mi espíritu inquiría:
7 «¿Nos abandonará el Señor para siempre?
¿Acaso no volverá a tratarnos con bondad?
8 ¿Se habrá agotado para siempre su misericordia?
¿Habrá puesto fin para siempre a su promesa?
9 ¿Se habrá olvidado Dios de tener misericordia?
¿Habrá, en su enojo, puesto un límite a su piedad?»
10 También me dije: «Debo estar enfermo.
¿Cómo puedo pensar que la diestra del Altísimo ha cambiado?
11 Es mejor que haga memoria de las obras del Señor.»
Sí, haré memoria de tus maravillas de antaño;
12 meditaré en todas tus obras,
y proclamaré todos tus hechos.
13 Santo es, oh Dios, tu camino;
¿qué otro dios es tan grande como tú, Dios nuestro?
14 Tú eres el Dios que hace maravillas;
has manifestado entre los pueblos tu poder.
15 Con tu brazo diste libertad a tu pueblo,
a los descendientes de Jacob y de José.
16 Cuando las aguas te vieron, oh Dios,
cuando las aguas te vieron, sintieron temor,
y hasta los abismos se estremecieron.
17 Las nubes derramaron torrentes de agua,
los cielos retumbaron, y atronaron tus rayos;
18 resonó en el torbellino la voz de tu trueno;
tus relámpagos iluminaron el mundo,
y la tierra tembló y se estremeció.
19 Te abriste paso en el mar,
y atravesaste las muchas aguas,
aunque nadie vio jamás tus pisadas,
20 y por medio de Moisés y de Aarón
guiaste a tu pueblo como a un rebaño.