Ofiary pokarmowe i płynne
1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 2 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja daję wam do zamieszkania, 3 wtedy będziecie składać ofiarę spalaną dla Pana – czy to ofiarę całopalną, czy ofiarę dla wypełnienia ślubu, czy też ofiarę dobrowolną, a w czasie waszych uroczystości – z cielców lub owiec, aby przygotować miłą woń dla Pana. 4 Ten, kto będzie przynosił swój dar ofiarny dla Pana, powinien przynieść na ofiarę pokarmową dziesiątą część efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 5 Do każdego baranka składanego w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej złożysz także czwartą część hinu wina na ofiarę płynną. 6 Przy ofierze z barana złożysz na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 7 Także na ofiarę płynną złożysz jedną trzecią hinu wina jako miłą woń dla Pana. 8 Składając cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, lub ofiarę wspólnotową dla Pana, 9 dodasz do cielca trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy na ofiarę pokarmową, 10 a jako ofiarę płynną przyniesiesz połowę hinu wina. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana. 11 Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana, a także jagnięcia czy koźlęcia. 12 Powinniście tak postępować przy każdej sztuce, stosownie do liczby ofiarowywanych zwierząt. 13 Każdy tubylec ma tak postępować, składając ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 14 Gdyby jakiś przybysz, który się u was zatrzymał lub też mieszka pośród was na stałe, chciał złożyć ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana – winien postąpić tak samo jak wy. 15 Ta sama ustawa odnosi się do was i do przybyszów, przebywających wśród was. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, obowiązująca przed Panem zarówno was jak i przybyszów. 16 To samo prawo i ten sam nakaz obowiązują was i przybyszów, wśród was przebywających.
Dary pierwocin
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, do której Ja was prowadzę, 19 i zaczniecie jeść z plonów tej ziemi, wyznaczycie także dar dla Pana. 20 Ofiarujecie w darze pierwociny ciasta – okrągły placek złożycie jako szczególny dar klepiska. 21 Z pierwocin ciasta będziecie składać dar dla Pana przez wszystkie wasze pokolenia.
Grzechy nieuwagi
22 Jeżeli zbłądzicie przez nieuwagę i nie spełnicie wszystkich tych przykazań, które Pan wypowiedział do Mojżesza 23 – tego wszystkiego, co Pan nakazał wam przez Mojżesza od dnia, w którym Pan nakazał wam i waszym następnym pokoleniom – 24 i jeśli się to stanie przez nieuwagę społeczności, to cała społeczność winna złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana oraz należącą do niej zgodnie z rozporządzeniem prawa ofiarę pokarmową i płynną, a także kozła na ofiarę przebłagalną za grzech. 25 Gdy kapłan dokona przebłagania za całą społeczność Izraelitów, zostanie im odpuszczone, ponieważ było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli swój dar ofiarny: ofiarę spalaną dla Pana i ofiarę przebłagalną za grzech wobec Pana – za swoją nieuwagę. 26 Będzie więc odpuszczone całej społeczności Izraelitów i przybyszowi przebywającemu wśród was, gdyż był to grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę. 27 Jeśli zgrzeszy przez nieuwagę jeden człowiek, to winien złożyć roczną kozę jako ofiarę przebłagalną za grzech. 28 Za tego, kto zgrzeszył przed Panem przez nieuwagę, kapłan dokona przebłagania. I będzie mu odpuszczone. 29 W przypadku grzechu popełnionego przez nieuwagę będzie jedno prawo zarówno dla tubylców – potomków Izraela, jak i dla przybyszów przebywających pośród was. 30 Lecz gdyby ktoś z was, tubylców, lub jakiś przybysz popełnił grzech z pełną świadomością, wtedy taki obraża Pana i ma być usunięty spośród ludu, 31 ponieważ wzgardził słowem Pana i złamał Jego przykazanie. Taki człowiek musi być bezwzględnie usunięty. Jego wina pozostanie na nim.
Surowa kara za łamanie szabatu
32 Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Ci, którzy go spotkali, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całej społeczności. 34 Oddano go pod straż, bo nie rozstrzygnięto jeszcze, co z nim należy uczynić. 35 Wtedy Pan powiedział do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć. Niech cała społeczność ukamienuje go poza obozem. 36 Cała społeczność wyprowadziła go poza obóz. Tam go ukamienowano – poniósł śmierć tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Religijne znaczenie frędzli
37 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 38 Oznajmij Izraelitom, aby oni i ich potomkowie zrobili sobie frędzle na brzegach płaszczy, a do frędzli niech użyją sznurka z fioletowej purpury. 39 Dzięki temu, że będziecie mieli te frędzle, ilekroć na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, abyście je wypełniali i abyście nie podążali za własnym sercem i oczami, które przywiodłyby was do niewierności, 40 abyście pamiętali o wszystkich Moich przykazaniach i je wypełniali i abyście byli świętymi dla waszego Boga. 41 Ja jestem Panem, waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, by być waszym Bogiem. Ja jestem Panem, waszym Bogiem.
Leyes sobre las ofrendas
1 El Señor habló con Moisés, y le dijo:
2 «Habla con los hijos de Israel, y diles: “Cuando ustedes hayan entrado en la tierra que yo, el Señor, les estoy dando para que la habiten,
3 y me presenten ofrendas encendidas, holocaustos, o sacrificios de vacas o de ovejas, ya sea como voto especial o voluntario, o para ofrecerme en sus fiestas solemnes olor grato,
4 el que me presente su ofrenda deberá ofrecer dos litros de flor de harina, amasada con un litro de aceite.
5 Para la libación ofrecerán un litro de vino por cada cordero, además del holocausto o del sacrificio.
6 Por cada carnero ofrecerán cuatro litros de flor de harina, amasada con dos litros de aceite;
7 y para la libación me ofrecerán dos litros de vino, en olor grato.
8 »”Cuando me ofrezcan como voto especial un novillo en holocausto o en sacrificio, o como ofrenda de paz,
9 deberán presentar junto con el novillo una ofrenda de seis litros de flor de harina, amasada con dos litros de aceite;
10 y para la libación me ofrecerán dos litros de vino, como ofrenda encendida de olor grato.
11 »”Así se hará con cada buey, carnero, cordero, o cabrito.
12 Se hará lo mismo con cada uno de ellos, al margen del número de animales ofrecidos.
13 Así lo hará todo israelita por nacimiento, al presentarme una ofrenda encendida de olor grato.
14 Y si entre ustedes habita un extranjero, o alguien que haya estado ya mucho tiempo entre ustedes, cuando me presente una ofrenda encendida de olor grato, lo hará de la misma manera que ustedes.
15 El mismo estatuto se aplicará para ustedes, los de la congregación, y para el extranjero que viva entre ustedes. Será un estatuto perpetuo por todas sus generaciones. Delante de mí, ustedes y los extranjeros son iguales,
16 así que ustedes y los extranjeros que vivan con ustedes tendrán una misma ley y un mismo decreto.”»
17 El Señor habló con Moisés, y le dijo:
18 «Habla con los hijos de Israel, y diles: “Cuando ustedes hayan entrado en la tierra a la cual yo los llevo,
19 y comiencen a comer del pan de la tierra, deberán presentarme una ofrenda.
20 De lo primero que amasen, presentarán como ofrenda una torta; la presentarán como ofrenda de la era.
21 Por todas sus generaciones, me presentarán una ofrenda de la primera masa.
22 Pero si no cumplen con todos estos mandamientos que yo, el Señor, le he comunicado a Moisés,
23 es decir, todo lo que yo, el Señor, les he ordenado por medio de Moisés desde el día en que yo le di mis mandamientos para todas las edades,
24 si el pecado se cometió por ignorancia de la congregación, y sin ninguna intención, toda la congregación me ofrecerá, conforme a la ley, un novillo como holocausto en olor grato, junto con su ofrenda y su libación, y un macho cabrío como expiación.
25 Entonces el sacerdote hará expiación por toda la congregación de los hijos de Israel, y el pecado les será perdonado, porque se cometió sin ninguna intención. Ellos me presentarán sus ofrendas y sus expiaciones, como ofrenda encendida, por sus pecados no intencionales,
26 y les serán perdonados a toda la congregación de los hijos de Israel, y a los extranjeros que habiten entre ellos, porque se trata de un pecado no intencional de todo el pueblo.
27 »”Si alguien comete un pecado no intencional, deberá ofrecer como expiación una cabra de un año.
28 El sacerdote hará expiación por la persona que de manera no intencional haya pecado, y la reconciliará ante mí, y el pecado le será perdonado porque no fue intencional.
29 »”Una misma ley tendrán ustedes para el que cometa algún pecado no intencional, lo mismo si se trata de un israelita por nacimiento que de algún extranjero que habite entre ustedes.
30 Pero si alguien incurre en algún acto de soberbia, y me ofende, esa persona será eliminada de en medio de su pueblo, lo mismo si es israelita por nacimiento que si es extranjero,
31 por haber tenido en poco mi palabra y por haber menospreciado mi mandamiento. Esa persona será eliminada por completo, y sobre ella recaerá su iniquidad.”»
Se infringe el día de reposo
32 Mientras los hijos de Israel estaban en el desierto, se halló a un hombre recogiendo leña en el día de reposo.
33 Los que lo hallaron recogiendo leña lo llevaron ante Moisés y Aarón, y ante toda la congregación.
34 Como no estaba estipulado lo que se debía de hacer con él, lo pusieron en la cárcel.
35 Pero el Señor le dijo a Moisés:
«Ese hombre debe ser condenado a muerte. Que toda la congregación lo apedree fuera del campamento.»
36 Entonces la congregación lo llevó fuera del campamento y lo apedreó, y el hombre murió, tal y como el Señor se lo ordenó a Moisés.
Franjas en los vestidos
37 El Señor habló con Moisés, y le dijo:
38 «Habla con los hijos de Israel, y diles que ellos y sus descendientes deben ponerse franjas en los bordes de sus vestidos. En cada franja de los bordes deben poner un cordón de púrpura.
39 Esa franja les servirá para que, cuando la vean, se acuerden de poner en práctica todos mis mandamientos, y para que no se fijen en lo que ven o en lo que piensan, para que no se prostituyan.
40 Les servirá para que se acuerden de todos mis mandamientos y los pongan en práctica, y se consagren a mí, su Dios.
41 Yo soy el Señor su Dios. Yo los saqué de la tierra de Egipto, para ser su Dios. Yo soy el Señor su Dios.»