Zapowiedź całkowitego zniszczenia Babilonu
1 Tak mówi Pan:
Oto ja wzbudzę przeciwko Babilonowi i mieszkańcom Leb Kamaj niszczący wiatr.
2 Wtedy wyślę przeciwko Babilonowi obcych.
Przesieją go i spustoszą jego ziemię,
gdyż będą przeciwko niemu z każdej strony
w dniu nieszczęścia.
3 Przeciwko temu, który napina swój łuk,
przeciwko temu, który chlubi się swym pancerzem:
Nie oszczędzajcie jego młodzieńców,
zniszczcie doszczętnie wszystkie jego oddziały!
4 I polegną zabici w kraju Chaldejczyków,
a ranni na jego ulicach.
5 Ani Izrael, ani Juda nie są opuszczeni jak wdowa
przez swego Boga, Pana Zastępów,
gdyż ich kraj jest pełen winy
wobec Świętego Izraela.
6 Uciekajcie z Babilonu!
Niech każdy ratuje swoje życie!
Nie gińcie z powodu jego winy,
ponieważ jest to czas zemsty dla Pana,
który odpłaca mu tym, na co zasłużył.
7 Babilon był złotym kielichem w ręku Pana
upijającym całą ziemię.
Jego wino piły narody,
dlatego narody postępują jak szalone.
8 Babilon upadł nagle i został rozbity.
Podnieście lament nad nim,
weźcie balsam na jego ból,
może da się go uleczyć!
9 Leczyliśmy Babilon, jednak nie dało się go uleczyć!
Opuśćcie go i niech każdy idzie do swojego kraju!
Sąd nad nim bowiem sięga do niebios,
i wznosi się aż do obłoków.
10 Pan ujawnił naszą sprawiedliwość. Chodźmy! Opowiemy na Syjonie o dziełach Pana, naszego Boga!
11 Ostrzcie strzały,
przygotujcie tarcze!
Pan wzbudził ducha królów Medów,
gdyż Jego zamiary są przeciwko Babilonowi, by go spustoszyć. Jest to zemsta Pana, zemsta za Jego świątynię.
12 Podnieście znak przeciwko murom Babilonu,
wzmocnijcie straże,
postawcie strażników,
przygotujcie zasadzki!
Jak bowiem Pan zamierzył, tak też uczynił
– to, co powiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu.
13 Ty, który osiadłeś nad wielkimi wodami,
i masz wielkie skarby,
nadszedł twój koniec,
nić twojego życia jest odcięta!
14 Pan Zastępów przysiągł na swoje życie:
Nawet gdybyś był zapełniony ludźmi jak szarańczą,
to podniosą przeciwko tobie wrzawę wojenną.
15 On uczynił ziemię swoją mocą
i utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
16 Gdy On wydaje głos, szumią wody na niebiosach,
sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
wywołuje błyskawice na deszcz,
powoduje, że z Jego skarbców wychodzi wiatr.
17 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Fałszem jest bowiem to, co odlewa
– nie ma w nich ducha.
18 Są one nicością, przedmiotem drwiny. W czasie ich karania – zginą.
19 Nie takim jak dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Pan Zastępów brzmi Jego imię.
20 Ty byłeś dla Mnie młotem,
narzędziem walki.
Tobą zmiażdżyłem narody,
tobą spustoszyłem królestwa,
21 tobą zmiażdżyłem konia i jego jeźdźca,
tobą zmiażdżyłem rydwan i jego woźnicę,
22 tobą zmiażdżyłem mężczyznę i kobietę,
tobą zmiażdżyłem starca i dziecko,
tobą zmiażdżyłem młodzieńca i dziewczynę,
23 tobą zmiażdżyłem pasterza i jego trzodę,
tobą zmiażdżyłem rolnika i jego zaprzęg,
tobą zmiażdżyłem namiestników i gubernatorów.
24 Odpłacę Babilonowi
i wszystkim mieszkańcom Chaldei,
za całe ich zło, którego się dopuścili
na Syjonie na waszych oczach – wyrocznia Pana.
25 Oto Ja jestem przeciwko tobie, Góro Zniszczenia
– wyrocznia Pana –
która niszczysz całą ziemię.
Moją rękę wyciągnę przeciwko tobie
i zrzucę ciebie ze skał,
i zamienię cię w spaloną górę.
26 I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego
ani kamienia na fundamenty,
gdyż staniesz się rumowiskiem na wieki – wyrocznia Pana.
27 Wznieście znaki w kraju,
zadmijcie w róg wśród narodów,
wyznaczcie przeciwko niemu narody,
zwołajcie przeciwko niemu królestwa:
Ararat, Minni i Aszkenaz!
Ustanówcie przeciwko niemu urzędnika wojskowego!
Sprowadźcie rumaki niczym groźną szarańczę!
28 Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i jej wszystkich gubernatorów oraz wszystkie kraje objęte jej panowaniem.
29 Trzęsie się ziemia i drży,
gdyż wypełniły się przeciwko Babilonowi zamiary Pana,
by zamienić kraj Babilonu
w pustkowie pozbawione mieszkańca.
30 Bohaterowie Babilonu przestali walczyć,
zamieszkali w twierdzach.
Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety.
Podpalono jego siedziby,
skruszono jego rygle.
31 Goniec wybiega na spotkanie gońca,
a herold na spotkanie herolda,
aby zawiadomić króla Babilonu,
że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron,
32 że przejścia są zajęte,
umocnienia spalone ogniem,
a wojownicy – przerażeni.
33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Córa Babilonu jest jak klepisko w czasie, gdy się je depcze.
Jeszcze mała chwila, a nadejdzie na nią czas żniwa.
34 Pożarł mnie i zniszczył Nebukadnessar, król Babilonu,
odstawił mnie jak puste naczynie,
pochłonął mnie jak smok,
by napełnić swój brzuch tym, co dawało mi rozkosz,
wypędził mnie.
35 Przemoc nade mną i nad moim
ciałem niech spadnie na Babilon
– mówi mieszkanka Syjonu,
a moja krew na mieszkańców Chaldei
– mówi Jerozolima.
36 Dlatego tak mówi Pan:
Oto Ja będę bronił twej sprawy
i dokonam zemsty za ciebie.
Wysuszę jego morze
i sprawię, że wyschną jego źródła.
37 I stanie się Babilon rumowiskiem,
siedliskiem szakali,
przedmiotem zgrozy i szyderstwem,
pozbawionym mieszkańca.
38 Razem będą ryczeć jak lwy,
pomrukiwać jak młode lwy.
39 Gdy się rozgrzeją, przygotuję im ucztę
i upoję ich tak, żeby radośnie świętowali,
zasnęli snem wiecznym
i się nie obudzili – wyrocznia Pana.
40 Sprawię, że pójdą na rzeź jak baranki,
jak barany wraz z kozłami.
41 O, jakże został zdobyty Szeszak
i wzięta chwała całej ziemi!
O, jakże się stał Babilon
pustkowiem wśród narodów!
42 Morze wystąpiło przeciwko Babilonowi.
Został przykryty mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się pustkowiem,
wyschłą ziemią i stepem,
ziemią, w której nikt nie zamieszka
ani nie będzie przez nią przechodzić żaden człowiek.
44 Ukarzę Bela w Babilonie.
Wydobędę z jego paszczy to, co pochłonął,
już więcej nie będą napływać do niego narody.
Upadnie również mur Babilonu.
45 Wyjdź spośród niego, Mój ludu!
Niech każdy ratuje własne życie
przed płonącym gniewem Pana!
46 Niech nie będą bojaźliwe wasze serca ani nie lękajcie się wieści słyszanej w kraju, gdy w jednym roku przychodzi jedna wieść, a w drugim – druga. W kraju będzie przemoc i władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego oto nadchodzą dni,
gdy ukarzę posągi Babilonu.
Cała jego ziemia okryje się wstydem,
a wszyscy jego zabici będą leżeć pośród niego.
48 Z powodu Babilonu będą się cieszyć
niebiosa i ziemia,
i wszystko, co jest na nich,
gdyż z północy nadciągają przeciwko niemu
niszczyciele – wyrocznia Pana.
49 O, polegli Izraela!
Także Babilon musi upaść,
jak za Babilon padli
polegli na całej ziemi.
50 O, ocaleni od miecza, uciekajcie,
nie zatrzymujcie się!
Pamiętajcie o Panu, gdy jesteście daleko,
a Jerozolima niech wstępuje do waszego serca!
51 Okryliśmy się wstydem, ponieważ usłyszeliśmy zniewagę.
Nasze twarze są okryte hańbą,
gdyż obcy weszli
do najświętszych miejsc domu Pana.
52 Dlatego oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że ukarzę jego posągi,
a w całym jego kraju będą wzdychać przebici.
53 Choćby Babilon wstąpił na niebiosa,
choćby uczynił niedostępną, wysoko położoną swoją moc,
to ode Mnie przybędą do niego niszczyciele
– wyrocznia Pana.
54 Odgłos krzyku z Babilonu!
Wielka klęska z kraju Chaldejczyków,
55 ponieważ Pan pustoszy Babilon
i usuwa z niego wielki gwar.
Burzą się ich fale jak wielkie wody,
rozlega się ryk ich głosu.
56 Niszczyciel bowiem przybywa przeciwko niemu do Babilonu.
Jego wojownicy zostaną pojmani, ich łuki będą połamane,
gdyż Pan jest Bogiem odpłaty,
na pewno odpłaci.
57 Upiję jego książąt i jego mędrców, jego namiestników i jego gubernatorów oraz jego bohaterów. Zasną snem wiecznym i się nie obudzą – wyrocznia Króla. Jego imię brzmi Pan Zastępów.
58 Tak mówi Pan Zastępów:
Szerokie mury Babilonu
będą całkowicie zburzone,
jego wysokie bramy
będą spalone ogniem.
Narody się trudzą na próżno,
a ludy męczą się dla ognia.
59 Słowo, które polecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy ten poszedł z Sedecjaszem, królem Judy, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz zaś był głównym kwatermistrzem. 60 Jeremiasz spisał do jednej księgi wszystkie nieszczęścia, które miały przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciwko Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu, to zadbaj o to, by odczytać wszystkie te słowa. 62 Wtedy powiesz: Panie, Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz i nie będzie mieszkańca, od człowieka aż do zwierzęcia, gdyż stanie się wiecznym rumowiskiem. 63 A gdy skończysz czytać tę księgę, to przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu. 64 I powiesz: Tak utonie Babilon i nigdy się nie podniesie z powodu nieszczęścia, jakie Ja na niego sprowadzę. A męczą się… – dotąd są słowa Jeremiasza.
Sentencia del Señor contra Babilonia
1 Así ha dicho el Señor:
«Voy a lanzar un viento destructor contra Babilonia y contra sus habitantes, porque se han rebelado contra mí.
2 Y enviaré contra Babilonia gente que la aventará por los aires y dejará vacía su tierra. Cuando llegue el día de la calamidad, la atacarán por todos los flancos.
3 No tendrán tiempo sus arqueros de extender sus arcos, ni de engalanarse con su coraza. Tampoco se salvarán sus jóvenes guerreros. ¡Todo su ejército será derrotado!
4 En la tierra de los caldeos caerán muertos por las calles, atravesados por las lanzas.
5 Aunque Israel y Judá han llenado su tierra de pecado contra mí, que soy su esposo y Dios; contra mí, que soy el Santo de Israel y Señor de los ejércitos, todavía no se han quedado en el abandono.»
6 ¡Salgan de Babilonia! ¡Pónganse a salvo, para que no perezcan por causa de su maldad! ¡Ha llegado la hora de la venganza del Señor, y él le dará su merecido!
7 En las manos del Señor, Babilonia fue una copa de oro que embriagó a toda la tierra; los pueblos bebieron de ella y quedaron aturdidos.
8 En un momento cayó Babilonia, y se hizo pedazos. Lloren por ella, y suavicen con bálsamos su dolor. Tal vez sane.
9 Curamos a Babilonia, y no ha sanado; dejémosla, y volvamos a nuestra tierra, porque su sentencia ha llegado hasta el cielo, ¡se ha elevado hasta las nubes!
10 El Señor sacó a la luz nuestra justicia; ¡vengan, vayamos a proclamar en Sión la obra del Señor, nuestro Dios!
11 ¡Limpien las saetas, y tomen los escudos! El Señor ha despertado el espíritu de los reyes de Media, y estos solo piensan en destruir a Babilonia. Así es como el Señor se vengará de quienes destruyeron su templo.
12 ¡Agiten la bandera sobre los muros de Babilonia! ¡Refuercen la guardia, y pongan centinelas! ¡Preparen las emboscadas! ¡El Señor ha decidido llevar a cabo sus planes en contra de los habitantes de Babilonia!
13 Tú, que pusiste tu trono entre los caudalosos ríos; tú, que posees grandes tesoros: Tu fin ha llegado; ¡llegaste al final de tu carrera!
14 El Señor de los ejércitos ha jurado por sí mismo: «¡Yo lanzaré contra ti tanta gente, que parecerán una plaga de langostas! ¡Contra ti lanzarán sus gritos de victoria!»
15 Con su poder, el Señor hizo la tierra;
con su sabiduría afirmó el mundo,
con su inteligencia extendió los cielos.
16 Él habla, y en los cielos
las aguas se agitan tumultuosas;
él hace que las nubes se levanten
desde lo más recóndito de la tierra;
en medio de relámpagos envía la lluvia,
y hace que el viento salga de sus depósitos.
17 Todo el mundo es engreído e ignorante;
todo artífice se avergüenza de sus esculturas,
¡sus ídolos son una mentira carente de espíritu!
18 Son una ilusión; obras dignas de burla;
¡cuando llegue el momento, perecerán!
19 Todo lo contrario es el Dios de Jacob,
el dueño de la tribu de Israel.
¡Él es quien ha dado forma a todo!
¡Su nombre es el Señor de los ejércitos!
20 «Tú eres para mí un instrumento de guerra.
Por medio de ti despedazaré a las naciones;
por medio de ti destruiré a los reinos.
21 Por medio de ti despedazaré
a los caballos y a sus jinetes,
a los carros de guerra y a los aurigas.
22 Por medio de ti despedazaré
a hombres y mujeres, a niños y ancianos,
a jóvenes y doncellas.
23 Por medio de ti despedazaré
a los pastores y a sus rebaños,
a los labradores y a sus yuntas,
a los jefes y a los príncipes.
24 »Yo les daré su merecido a Babilonia y a todos los habitantes de Caldea por todo el daño que hicieron en Sión, y que ustedes mismos presenciaron.
—Palabra del Señor.25 »Yo estoy contra ti, monte destructor, porque destruiste toda la tierra. Voy a extender mi mano contra ti, para hacerte rodar por las peñas; ¡para reducirte a monte quemado!
—Palabra del Señor.26 »Nadie tomará una sola piedra tuya para ponerla como piedra angular, ni como cimiento. ¡Para siempre quedarás hecha un desierto!»
—Palabra del Señor.27 ¡Levanten la bandera en el país!
¡Toquen la trompeta en las naciones!
¡Preparen a los pueblos para atacarla!
¡Junten contra ella a los reinos de Ararat,
y a los de Mini y de Askenaz!
¡Designen a un capitán que ordene atacarla!
¡Que ataquen los caballos como langostas!
28 ¡Preparen contra ella a las naciones,
a los reyes de Media, y a sus jefes y príncipes,
y a todos los territorios bajo su dominio!
29 La tierra tiembla y se aflige,
porque los planes del Señor se han confirmado
para convertir a Babilonia en un desierto,
¡en un país completamente deshabitado!
30 Los guerreros babilonios han dejado de pelear
porque ya no tienen fuerzas para hacerlo;
como mujeres, se encerraron en sus baluartes,
pues los cerrojos de la ciudad fueron rotos
y sus casas fueron incendiadas.
31 Unos tras otros, los mensajeros
anuncian al rey de Babilonia la caída de la ciudad.
32 Los vados han sido tomados,
los baluartes han sido incendiados,
y el pánico domina a los guerreros.
33 Así ha dicho el Señor de los ejércitos,
así ha dicho el Dios de Israel:
«La bella Babilonia es como un campo de trigo;
el tiempo de la cosecha se acerca,
y se prepara ya el lugar para trillarla.»
34 Y Jerusalén, la que habita en Sión, dice:
«El rey Nabucodonosor de Babilonia me devoró;
me desmenuzó y me dejó como un vaso vacío;
se llenó el vientre con lo mejor que yo tenía,
y como un dragón, me devoró y me echó fuera.
35 Por eso pido que mi sangre
recaiga sobre Babilonia y sobre todos los caldeos
por la violencia de que me hicieron víctima.»
36 Por eso ha dicho el Señor:
«Yo juzgaré tu causa y te vengaré.
¡Voy a dejar secos su mar y sus ríos!
37 Y Babilonia será un montón de ruinas,
un motivo de espanto y de burlas,
una ciudad deshabitada, ¡una guarida de chacales!
38 »Todos ellos rugirán al mismo tiempo,
como leones, como cachorros de león.
39 Cuando más excitados se encuentren,
yo les daré un banquete y los embriagaré;
una vez alegres, los haré caer en un sueño
del que nunca más despertarán.
—Palabra del Señor.40 »Yo haré que los traigan al matadero
como si fueran corderos, carneros y machos cabríos.»
41 ¡Babilonia, la ciudad alabada en toda la tierra,
ha caído en poder de sus enemigos,
y es ahora motivo de horror entre las naciones!
42 ¡Las olas del mar cayeron sobre Babilonia,
y la cubrieron por completo!
43 Sus ciudades fueron asoladas;
la tierra quedó seca y desierta,
tierra por la que nadie pasará,
y en la que ningún ser humano vivirá.
44 «Yo juzgaré a Bel en Babilonia,
y le sacaré de la boca lo que se tragó.
Ninguna nación volverá a adorarlo,
y la muralla de Babilonia se vendrá abajo.
45 »Ustedes, pueblo mío, ¡salgan de allí!
¡Pónganse a salvo del ardor de mi ira!
46 No se desanimen, ni tengan miedo
por los rumores que oirán por la tierra.
Año tras año habrá rumores de violencia
y de un tirano que se levanta contra otro.
47 »Por lo tanto, ya viene el día
en que yo destruiré a los ídolos de Babilonia.
Todo su país quedará avergonzado,
y todos sus muertos caerán en medio de ella.
48 Los cielos y la tierra, y todo lo que existe,
cantarán de gozo por la caída de Babilonia.
¡Del norte vendrán sus destructores!»
—Palabra del Señor.49 Babilonia caerá por los muertos de Israel,
del mismo modo que, por Babilonia,
cayeron los muertos de toda la tierra.
50 Ustedes, los que escaparon de la espada,
pónganse en marcha, no se detengan.
Acuérdense del Señor en tierras lejanas,
y no se olviden de Jerusalén.
51 Nos hemos enterado de la afrenta,
y nos sentimos muy avergonzados.
No sabemos dónde esconder la cara,
porque gente extranjera ha venido
contra los santuarios de la casa del Señor.
52 «Por lo tanto, viene el día en que yo destruiré sus ídolos, y en todo su país gemirán los heridos.
—Palabra del Señor.53 »Aun si Babilonia subiera hasta el cielo, y en las alturas se hiciera fuerte, no podría escapar de la destrucción que yo le enviaré.»
—Palabra del Señor.54 ¡Se oye el clamor de Babilonia, y la gran destrucción de la tierra de los caldeos!
55 El Señor destruirá a Babilonia, y le quitará su mucha jactancia. El bramido de sus olas se oirá como el sonido de aguas tumultuosas,
56 porque ha llegado la destrucción contra Babilonia, y sus valientes han sido apresados; su arco fue hecho pedazos, porque el Señor es el Dios de la venganza, y le dará su merecido.
57 «Yo embriagaré a sus príncipes y a sus sabios, a sus capitanes y nobles, y a sus hombres fuertes. Y caerán en un sueño eterno, del que no despertarán.»
—Palabra del Rey, cuyo nombre es el Señor de los ejércitos.58 Así ha dicho el Señor de los ejércitos:
«La ancha muralla de Babilonia será derribada por completo, y sus altas puertas serán consumidas por el fuego. En vano se fatigaron los pueblos y las naciones, pues su trabajo acabó siendo consumido por el fuego.»
59 En el cuarto año del reinado de Sedequías en Judá, el profeta Jeremías envió un mensaje a Seraías hijo de Nerías, hijo de Maseías, cuando este iba acompañando a Sedequías al destierro de Babilonia, pues era su principal camarero.
60 Jeremías escribió en un rollo de cuero todo el mal que estaba por sobrevenirle a Babilonia. Todas las palabras contra Babilonia quedaron escritas.
61 Jeremías le dijo a Seraías:
«Cuando llegues a Babilonia, y veas y leas todo esto,
62 dirás: “Señor, tú has dicho que vas a destruir este lugar, y que para siempre será asolado, hasta que no quede en él un solo hombre ni un solo animal con vida.”
63 Y cuando acabes de leer este rollo, le atarás una piedra y lo arrojarás al río Éufrates.
64 Luego dirás: “Así se hundirá Babilonia, y no volverá a levantarse del mal que yo voy a traer sobre ella.”»
Hasta aquí, las palabras de Jeremías.