PSALM 142 [141]
Bóg moją ucieczką
1 Pieśń pouczająca, Dawida, gdy był w jaskini. Modlitwa.
2 Głośno wołam do Pana,
głośno błagam Pana.
3 Wylewam przed Nim swoją skargę,
wyjawiam przed Nim swą niedolę.
4 Gdy duch we mnie słabnie,
Ty znasz moją ścieżkę.
Na drodze, którą idę,
zastawili na mnie sidła.
5 Spójrz w prawo i zobacz,
nie ma nikogo, kto mógłby mi pomóc!
Nie ma dla mnie ucieczki,
nikt nie troszczy się o moje życie.
6 Do Ciebie wołam, Panie,
mówię: Ty jesteś moją ucieczką,
dziedzictwem moim w krainie żyjących.
7 Usłysz moje wołanie,
bo jestem bardzo słaby!
Ratuj mnie przed tymi, którzy mnie prześladują,
bo są silniejsi ode mnie!
8 Wyprowadź mnie z więzienia,
bym mógł wysławiać Twoje imię!
Otoczą mnie sprawiedliwi,
gdy okażesz mi dobroć.
Maschil of David; A Prayer when he was in the cave.
1 I cried unto the LORD with my voice; with my voice unto the LORD did I make my supplication.
2 I poured out my complaint before him; I shewed before him my trouble.
3 When my spirit was overwhelmed within me, then thou knewest my path. In the way wherein I walked have they privily laid a snare for me.
4 I looked on my right hand, and beheld, but there was no man that would know me: refuge failed me; no man cared for my soul.
5 I cried unto thee, O LORD: I said, Thou art my refuge and my portion in the land of the living.
6 Attend unto my cry; for I am brought very low: deliver me from my persecutors; for they are stronger than I.
7 Bring my soul out of prison, that I may praise thy name: the righteous shall compass me about; for thou shalt deal bountifully with me.