1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 2 Oznajmij Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze ze zgliszczy kadzielnice, a ogień niech rozrzuci daleko. Ponieważ zostały poświęcone 3 kadzielnice tych grzeszników za cenę ich życia, należy je przekuć na blachy do pokrycia ołtarza. Przyniesiono je bowiem przed Pana, są zatem poświęcone i będą znakiem dla Izraelitów. 4 Kapłan Eleazar pozbierał więc miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, którzy spłonęli, i przekuto je na obicie ołtarza, 5 jako przypomnienie dla Izraelitów, aby nikt obcy, spoza potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać, by palić kadzidło przed Panem. W przeciwnym razie stałoby się z nim to, co stało się z Korachem i jego stronnikami, jak mu to zapowiedział Pan przez Mojżesza.
Szemranie ludu
6 Lecz nazajutrz cała społeczność Izraelitów zaczęła szemrać przeciw Mojżeszowi i Aaronowi: To wy doprowadziliście do śmierci ludu Pana. 7 Gdy społeczność zebrała się przeciw Mojżeszowi oraz Aaronowi i skierowała się ku Namiotowi Spotkania, wtedy okrył go obłok i ukazała się chwała Pana. 8 Mojżesz i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania. 9 Pan powiedział do Mojżesza: 10 Oddalcie się od tej społeczności, a Ja w jednej chwili ich unicestwię. Oni zaś upadli na twarze. 11 Potem Mojżesz powiedział do Aarona: Weź kadzielnicę, nałóż ogień z ołtarza, nasyp kadzidła i idź prędko do społeczności, aby dokonać nad nią przebłagania, bo gniew wyruszył już sprzed oblicza Pana i plaga już nadeszła. 12 Zgodnie z rozkazem Mojżesza Aaron wziął kadzielnicę i pobiegł w sam środek zgromadzenia, bo rzeczywiście plaga już spadła na lud. Nałożył kadzidło i dokonał przebłagania za lud. 13 Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi i plaga ustała. 14 Tych, którzy zginęli, było czternaście tysięcy siedmiuset, nie licząc zmarłych w związku z buntem Koracha. 15 Potem Aaron wrócił do Mojżesza przy wejściu do Namiotu Spotkania, a plaga ustała.
Ostateczne rozstrzygnięcie sporu – laska Aarona
16 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 17 Przemów do Izraelitów i weź od nich po lasce od każdego plemienia. W sumie od wszystkich przywódców plemion ma być dwanaście lasek. Wypisz imię każdego na jego lasce, 18 a na lasce Lewiego wypisz imię Aarona. Po jednej lasce niech przypadnie na naczelnika każdego z plemion. 19 Połóż je w Namiocie Spotkania przed Świadectwem, gdzie się z wami spotykam. 20 Laska tego, kogo sobie wybrałem, zakwitnie, i w ten sposób uciszę narzekania Izraelitów, które podnoszą przeciwko wam. 21 Mojżesz przekazał to Izraelitom. Potem wszyscy przywódcy wręczyli mu po lasce: jedna laska przypadła na przywódcę z każdego plemienia – razem dwanaście lasek. Była wśród nich również laska Aarona. 22 Wówczas Mojżesz położył laski przed Panem w Namiocie Spotkania. 23 Następnego ranka, gdy Mojżesz wszedł do Namiotu Spotkania, spostrzegł, że zakwitła laska Aarona z plemienia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała owoce migdała. 24 Następnie Mojżesz wyniósł wszystkie laski sprzed oblicza Pana do wszystkich Izraelitów. A gdy je zobaczyli, każdy wziął swoją laskę. 25 Pan zaś powiedział do Mojżesza: Połóż laskę Aarona z powrotem przed Świadectwem. Niech będzie zachowana jako znak dla buntowników. Dzięki temu przestaną szemrać przeciwko Mnie i nie zginą. 26 Mojżesz postąpił ściśle tak, jak Pan mu nakazał.
Odpowiedzialność kapłanów i lewitów
27 Lecz Izraelici powiedzieli do Mojżesza: Giniemy! Jesteśmy zgubieni! Wszyscy jesteśmy zgubieni! 28 Każdy, kto zbliży się do Przybytku Pana, umiera. Czy wszyscy mamy doszczętnie wyginąć?
1 And the LORD spake unto Moses, saying, 2 Speak unto the children of Israel, and take of every one of them a rod according to the house of their fathers, of all their princes according to the house of their fathers twelve rods: write thou every man’s name upon his rod. 3 And thou shalt write Aaron’s name upon the rod of Levi: for one rod shall be for the head of the house of their fathers. 4 And thou shalt lay them up in the tabernacle of the congregation before the testimony, where I will meet with you. 5 And it shall come to pass, that the man’s rod, whom I shall choose, shall blossom: and I will make to cease from me the murmurings of the children of Israel, whereby they murmur against you.
6 ¶ And Moses spake unto the children of Israel, and every one of their princes gave him a rod apiece, for each prince one, according to their fathers’ houses, even twelve rods: and the rod of Aaron was among their rods. 7 And Moses laid up the rods before the LORD in the tabernacle of witness.
8 And it came to pass, that on the morrow Moses went into the tabernacle of witness; and, behold, the rod of Aaron for the house of Levi was budded, and brought forth buds, and bloomed blossoms, and yielded almonds. 9 And Moses brought out all the rods from before the LORD unto all the children of Israel: and they looked, and took every man his rod.
10 ¶ And the LORD said unto Moses, Bring Aaron’s rod again before the testimony, to be kept for a token against the rebels; and thou shalt quite take away their murmurings from me, that they die not. 11 And Moses did so: as the LORD commanded him, so did he. 12 And the children of Israel spake unto Moses, saying, Behold, we die, we perish, we all perish. 13 Whosoever cometh any thing near unto the tabernacle of the LORD shall die: shall we be consumed with dying?