Sąd Boży
1 Pozwoliłem się szukać tym, którzy nie pytali o Mnie,
i znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali.
Mówiłem: Oto jestem, oto jestem,
do narodu, który nie wzywał Mojego imienia.
2 Każdego dnia wyciągałem ręce
do ludu buntowniczego,
który chodzi drogą zła
według swoich zamysłów,
3 do ludu, który stale przed Moim obliczem
czyni to, co pobudza Mnie do gniewu
– składa ofiary w gajach
i pali kadzidło na cegłach,
4 przesiaduje w grobowcach
i spędza noce w jaskiniach,
je mięso wieprzowe
i obrzydliwy sos ze swoich naczyń,
5 i mówi: Cofnij się!
Nie podchodź do mnie, bo uczynię cię poświęconym!
Te rzeczy są dymem w Moich nozdrzach,
ogniem płonącym przez cały dzień.
6 Oto jest napisane przede Mną:
Nie będę milczał, dopóki im nie odpłacę
i nie wyrównam z nimi swoich rachunków
7 za przewinienia i za winy ojców
– mówi Pan –
którzy palili kadzidło na górach
i na pagórkach Mi ubliżali.
Odmierzę za ich dawne czyny
w ich zanadrze.
8 Tak mówi Pan:
Gdy w winnych gronach znajdzie się sok,
mówią: Nie niszcz ich,
bo jest w nich błogosławieństwo.
Podobnie uczynię przez wzgląd na Moje sługi
i nie wyniszczę wszystkiego.
9 Z Jakuba wyprowadzę potomstwo,
z Judy dziedzica gór Moich.
Moi wybrani wezmą je w posiadanie,
Moi słudzy będą tam mieszkać.
10 Szaron stanie się łąką dla stada,
a dolina Akor pastwiskiem dla bydła,
dla Mojego ludu, który Mnie szuka.
11 A was, którzy opuszczacie Pana
i zapominacie o Mojej świętej górze,
którzy nakrywacie stół dla Gada
i do pełna nalewacie wina dla Meniego,
12 przeznaczam pod miecz.
Wszyscy pójdziecie na rzeź,
ponieważ wołałem, a nie odpowiadaliście,
mówiłem, a nie słuchaliście.
Czyniliście to, co jest złe w Moich oczach,
i wybieraliście to, co Mi się nie podoba.
13 Dlatego tak mówi Pan, Bóg:
Moi słudzy będą jeść,
a wy głód będziecie cierpieć,
Moi słudzy będą pić,
a wy będziecie odczuwać pragnienie,
Moi słudzy będą się weselić,
a was wstyd ogarnie,
14 Moi słudzy będą wołać radośnie
ze szczęścia w swoim sercu,
a wy będziecie krzyczeć w boleści serca
i lamentować w rozpaczy ducha.
15 Pozostawicie Moim wybranym
swoje imię jako przekleństwo:
Niech cię pozbawi życia Pan, Bóg!
Swoim sługom jednak nada inne imię.
16 Kto w kraju zapragnie błogosławieństwa,
otrzyma je od Boga prawdy.
Kto w kraju będzie chciał przysięgać,
będzie przysięgał na Boga prawdy.
Nowe niebo i nowa ziemia
Dawne utrapienia pójdą w niepamięć
i zostaną zakryte przed Moimi oczami.
17 Oto Ja stwarzam nowe niebo
i nową ziemię.
Dawne rzeczy nie będą wspominane
ani na myśl nie przyjdą.
18 Cieszcie się i weselcie na zawsze
z tego, co stwarzam,
bo oto Jerozolimę stwarzam jako radość,
a jej lud jako wesele.
19 Będę się radował Jerozolimą,
ucieszę się Moim ludem.
Nie usłyszą w niej już więcej płaczu
ani lamentu.
20 Nie będzie tam już więcej niemowlęcia,
które żyłoby tylko kilka dni,
ani starca, który nie dopełniłby swoich lat.
Umrze bowiem młodo ten, kto przeżyje tylko sto lat,
gdyż grzesznik w wieku stu lat będzie przeklęty.
21 Zbudują domy i będą w nich mieszkać,
zasadzą winnice i będą jeść ich owoce.
22 Nie będą budować, by ktoś inny zamieszkał,
nie będą sadzić, by ktoś inny spożywał,
bo dni Mojego ludu
będą jak dni drzewa
i Moi wybrani będą korzystać
z pracy swoich rąk.
23 Nie będą się trudzić daremnie
ani rodzić dzieci na zgubę,
bo są plemieniem błogosławionych Pana,
a wraz z nimi ich potomstwo.
24 Zanim zawołają, Ja już odpowiem,
jeszcze będą mówić, a Ja już wysłucham.
25 Wilk i baranek będą się paść razem,
lew jak wół będzie karmić się sieczką,
a pokarmem węża będzie proch.
Nie będą czynić zła ani wyrządzać szkody
na całej Mojej świętej górze – mówi Pan.
1 I am sought of them that asked not for me; I am found of them that sought me not: I said, Behold me, behold me, unto a nation that was not called by my name. 2 I have spread out my hands all the day unto a rebellious people, which walketh in a way that was not good, after their own thoughts; 3 A people that provoketh me to anger continually to my face; that sacrificeth in gardens, and burneth incense upon altars of brick; 4 Which remain among the graves, and lodge in the monuments, which eat swine’s flesh, and broth of abominable things is in their vessels; 5 Which say, Stand by thyself, come not near to me; for I am holier than thou. These are a smoke in my nose, a fire that burneth all the day. 6 Behold, it is written before me: I will not keep silence, but will recompense, even recompense into their bosom, 7 Your iniquities, and the iniquities of your fathers together, saith the LORD, which have burned incense upon the mountains, and blasphemed me upon the hills: therefore will I measure their former work into their bosom.
8 ¶ Thus saith the LORD, As the new wine is found in the cluster, and one saith, Destroy it not; for a blessing is in it: so will I do for my servants’ sakes, that I may not destroy them all. 9 And I will bring forth a seed out of Jacob, and out of Judah an inheritor of my mountains: and mine elect shall inherit it, and my servants shall dwell there. 10 And Sharon shall be a fold of flocks, and the valley of Achor a place for the herds to lie down in, for my people that have sought me.
11 ¶ But ye are they that forsake the LORD, that forget my holy mountain, that prepare a table for that troop, and that furnish the drink offering unto that number. 12 Therefore will I number you to the sword, and ye shall all bow down to the slaughter: because when I called, ye did not answer; when I spake, ye did not hear; but did evil before mine eyes, and did choose that wherein I delighted not. 13 Therefore thus saith the Lord GOD, Behold, my servants shall eat, but ye shall be hungry: behold, my servants shall drink, but ye shall be thirsty: behold, my servants shall rejoice, but ye shall be ashamed: 14 Behold, my servants shall sing for joy of heart, but ye shall cry for sorrow of heart, and shall howl for vexation of spirit. 15 And ye shall leave your name for a curse unto my chosen: for the Lord GOD shall slay thee, and call his servants by another name: 16 That he who blesseth himself in the earth shall bless himself in the God of truth; and he that sweareth in the earth shall swear by the God of truth; because the former troubles are forgotten, and because they are hid from mine eyes.
17 ¶ For, behold, I create new heavens and a new earth: and the former shall not be remembered, nor come into mind. 18 But be ye glad and rejoice for ever in that which I create: for, behold, I create Jerusalem a rejoicing, and her people a joy. 19 And I will rejoice in Jerusalem, and joy in my people: and the voice of weeping shall be no more heard in her, nor the voice of crying. 20 There shall be no more thence an infant of days, nor an old man that hath not filled his days: for the child shall die an hundred years old; but the sinner being an hundred years old shall be accursed. 21 And they shall build houses, and inhabit them; and they shall plant vineyards, and eat the fruit of them. 22 They shall not build, and another inhabit; they shall not plant, and another eat: for as the days of a tree are the days of my people, and mine elect shall long enjoy the work of their hands. 23 They shall not labour in vain, nor bring forth for trouble; for they are the seed of the blessed of the LORD, and their offspring with them. 24 And it shall come to pass, that before they call, I will answer; and while they are yet speaking, I will hear. 25 The wolf and the lamb shall feed together, and the lion shall eat straw like the bullock: and dust shall be the serpent’s meat. They shall not hurt nor destroy in all my holy mountain, saith the LORD.