Dziękczynienie Izraela
1 W tym dniu będą śpiewać taką pieśń w ziemi judzkiej:
Mamy potężne miasto.
Dla ocalenia postawił On
mury i przedmurze.
2 Otwórzcie bramy,
aby wszedł naród sprawiedliwy,
który dochowuje wierności!
3 Stałość jego charakteru
kształtujesz w pokoju,
bo w Tobie pokłada nadzieję.
4 Ufajcie Panu na wieki,
bo Pan jest wiekuistą Skałą!
5 Uniżył bowiem mieszkających wysoko,
wyniosłe miasto uniżył,
uniżył aż do ziemi,
sprawił, że w proch upadło.
6 Depczą je nogi biednych,
stopy ubogich.
Modlitwa
7 Ścieżka sprawiedliwego będzie prosta,
Ty wyrównujesz drogę sprawiedliwego.
8 Tylko w ścieżce Twoich sądów,
o Panie, pokładamy nadzieję.
Twoje imię i pamięć o Tobie
są pragnieniem duszy.
9 Moja dusza pragnie Ciebie w nocy,
duch, który jest we mnie, szuka Cię o świcie,
bo kiedy sądzisz ziemię,
mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości.
10 Jeśli złoczyńca zostanie ułaskawiony,
to nie nauczy się sprawiedliwości.
Na ziemi prawych będzie działał występnie
i nie będzie miał względu na majestat Pana.
11 Panie, Twoja ręka jest wzniesiona,
lecz oni tego nie widzą.
Niech ujrzą i się zawstydzą, bo troszczysz się gorliwie o lud!
Niech ogień strawi Twoich nieprzyjaciół.
12 Panie, Ty zapewnisz nam pokój,
bo przecież dla nas uczyniłeś wszystkie nasze dzieła.
13 Panie, Boże nasz, władcy inni niż Ty panowali nad nami,
ale my będziemy wysławiać tylko Twoje imię.
14 Umarli nie ożyją
i cienie zmarłych nie powstaną,
ponieważ ich ukarałeś i zniszczyłeś,
wymazałeś o nich wszelką pamięć.
15 Pomnożyłeś naród, o Panie,
pomnożyłeś naród, okryłeś się chwałą,
rozszerzyłeś wszystkie granice kraju.
16 Panie, w ucisku szukali Ciebie,
zanosili błagania, gdy ich karciłeś.
17 Kobieta w ciąży, gdy bliska jest porodu,
wije się i krzyczy w bólach,
tacy i my byliśmy przed Tobą, Panie:
18 Poczęliśmy, wiliśmy się w bólach,
lecz było tak, jakbyśmy rodzili wiatr
– nie ocaliliśmy kraju,
i nie narodzili się mieszkańcy świata.
Zmartwychwstanie i sąd
19 Twoi umarli ożyją, trupy powstaną,
spoczywający w prochu obudzą się i radośnie zawołają,
bo Twoja rosa będzie rosą światłości,
a ziemia wyda cienie zmarłych.
20 Idź, mój ludu, wejdź do swoich komnat
i zamknij drzwi za sobą!
Ukryj się na chwilę,
aż gniew przeminie!
21 Pan wyrusza bowiem ze swego miejsca,
aby ukarać nieprawość mieszkańców ziemi.
A ziemia ujawni krew, którą nasiąknęła,
i nie będzie już ukrywała pomordowanych.
1 In that day shall this song be sung in the land of Judah; We have a strong city; salvation will God appoint for walls and bulwarks. 2 Open ye the gates, that the righteous nation which keepeth the truth may enter in. 3 Thou wilt keep him in perfect peace, whose mind is stayed on thee: because he trusteth in thee. 4 Trust ye in the LORD for ever: for in the LORD JEHOVAH is everlasting strength:
5 ¶ For he bringeth down them that dwell on high; the lofty city, he layeth it low; he layeth it low, even to the ground; he bringeth it even to the dust. 6 The foot shall tread it down, even the feet of the poor, and the steps of the needy. 7 The way of the just is uprightness: thou, most upright, dost weigh the path of the just. 8 Yea, in the way of thy judgments, O LORD, have we waited for thee; the desire of our soul is to thy name, and to the remembrance of thee. 9 With my soul have I desired thee in the night; yea, with my spirit within me will I seek thee early: for when thy judgments are in the earth, the inhabitants of the world will learn righteousness. 10 Let favour be shewed to the wicked, yet will he not learn righteousness: in the land of uprightness will he deal unjustly, and will not behold the majesty of the LORD. 11 LORD, when thy hand is lifted up, they will not see: but they shall see, and be ashamed for their envy at the people; yea, the fire of thine enemies shall devour them.
12 ¶ LORD, thou wilt ordain peace for us: for thou also hast wrought all our works in us. 13 O LORD our God, other lords beside thee have had dominion over us: but by thee only will we make mention of thy name. 14 They are dead, they shall not live; they are deceased, they shall not rise: therefore hast thou visited and destroyed them, and made all their memory to perish. 15 Thou hast increased the nation, O LORD, thou hast increased the nation: thou art glorified: thou hadst removed it far unto all the ends of the earth. 16 LORD, in trouble have they visited thee, they poured out a prayer when thy chastening was upon them. 17 Like as a woman with child, that draweth near the time of her delivery, is in pain, and crieth out in her pangs; so have we been in thy sight, O LORD. 18 We have been with child, we have been in pain, we have as it were brought forth wind; we have not wrought any deliverance in the earth; neither have the inhabitants of the world fallen. 19 Thy dead men shall live, together with my dead body shall they arise. Awake and sing, ye that dwell in dust: for thy dew is as the dew of herbs, and the earth shall cast out the dead.
20 ¶ Come, my people, enter thou into thy chambers, and shut thy doors about thee: hide thyself as it were for a little moment, until the indignation be overpast. 21 For, behold, the LORD cometh out of his place to punish the inhabitants of the earth for their iniquity: the earth also shall disclose her blood, and shall no more cover her slain.