Dialog proroka z Bogiem
1 Wyrocznia, którą ujrzał prorok Habakuk:
Prorok wzywa Boga na pomoc
2 Jak długo, Panie, mam wołać,
a Ty nie wysłuchujesz?
Mam krzyczeć do Ciebie: Gwałt!
A Ty nie wybawiasz?
3 Dlaczego każesz mi patrzeć na nieprawość
i sam przyglądasz się nieszczęściu?
Spustoszenie i przemoc dzieją się na moich oczach,
wybuchają spory i kłótnie.
4 Tak więc Prawo stało się bezsilne,
a sprawiedliwość nie dochodzi do głosu,
bo bezbożny osacza prawego,
i dlatego sądy wydają stronnicze wyroki.
Odpowiedź Boga: najazd Babilończyków
5 Spójrzcie na narody,
przyjrzyjcie się
w zdumieniu i trwodze,
jakich to dzieł dokonuję
za dni waszych.
Nie uwierzycie, gdy zostanie to wam ogłoszone.
6 Oto Ja wzbudzę Chaldejczyków,
naród twardy i gwałtowny,
który udaje się w dalekie krainy,
aby wziąć w posiadanie nie swoje siedziby.
7 On jest straszny i pełen grozy,
od niego pochodzi jego prawo i wywyższenie.
8 Szybsze od lampartów są ich konie
i bardziej drapieżne niż wilki stepowe.
Jego jeźdźcy pędzą,
przybywają szybko z daleka,
nadlatują jak orły, rzucające się na żer.
9 Każdy z nich przychodzi, aby grabić,
zwracają twarze ku wschodowi
i gromadzą jeńców jak piasek.
10 Drwi z królów,
a z książąt się wyśmiewa,
z każdej twierdzy szydzi,
sypie wały, aby ją zdobyć.
11 Pędzi jak wicher i odchodzi.
Przestępcą jest ten,
kto ubóstwia swoją siłę!
Prorok zanosi błaganie do Boga
12 Czy Ty, Panie, nie jesteś od wieków?
Boże mój, mój Święty, nie chcemy umierać!
Panie, powołałeś go, aby dokonał sądu.
Skało, ustanowiłeś go, aby wymierzył karę.
13 Zbyt czyste są Twoje oczy, aby patrzyły na zło.
Nie możesz przecież patrzeć na przewrotność!
Dlaczego spoglądasz na tych, którzy dopuszczają się zdrady,
milczysz, gdy bezbożny morduje sprawiedliwego?
14 Postępujesz z ludźmi jak z rybami morskimi,
jak z płazami, którymi nikt nie rządzi.
15 Wszystkich wyciąga wędką,
zagarnia swoją siecią,
gromadzi w niewodzie
i cieszy się pełen radości.
16 W swojej sieci składa ofiarę
i okadza swój niewód,
gdyż dzięki niemu jego łup jest obfity
i tłusty jest jego pokarm.
17 Czy dlatego opróżnia swoją sieć nieustannie,
by bez litości niszczyć narody?
1 The burden which Habakkuk the prophet did see. 2 O LORD, how long shall I cry, and thou wilt not hear! even cry out unto thee of violence, and thou wilt not save! 3 Why dost thou shew me iniquity, and cause me to behold grievance? for spoiling and violence are before me: and there are that raise up strife and contention. 4 Therefore the law is slacked, and judgment doth never go forth: for the wicked doth compass about the righteous; therefore wrong judgment proceedeth.
5 ¶ Behold ye among the heathen, and regard, and wonder marvellously: for I will work a work in your days, which ye will not believe, though it be told you . 6 For, lo, I raise up the Chaldeans, that bitter and hasty nation, which shall march through the breadth of the land, to possess the dwellingplaces that are not theirs. 7 They are terrible and dreadful: their judgment and their dignity shall proceed of themselves. 8 Their horses also are swifter than the leopards, and are more fierce than the evening wolves: and their horsemen shall spread themselves, and their horsemen shall come from far; they shall fly as the eagle that hasteth to eat. 9 They shall come all for violence: their faces shall sup up as the east wind, and they shall gather the captivity as the sand. 10 And they shall scoff at the kings, and the princes shall be a scorn unto them: they shall deride every strong hold; for they shall heap dust, and take it. 11 Then shall his mind change, and he shall pass over, and offend, imputing this his power unto his god.
12 ¶ Art thou not from everlasting, O LORD my God, mine Holy One? we shall not die. O LORD, thou hast ordained them for judgment; and, O mighty God, thou hast established them for correction. 13 Thou art of purer eyes than to behold evil, and canst not look on iniquity: wherefore lookest thou upon them that deal treacherously, and holdest thy tongue when the wicked devoureth the man that is more righteous than he? 14 And makest men as the fishes of the sea, as the creeping things, that have no ruler over them? 15 They take up all of them with the angle, they catch them in their net, and gather them in their drag: therefore they rejoice and are glad. 16 Therefore they sacrifice unto their net, and burn incense unto their drag; because by them their portion is fat, and their meat plenteous. 17 Shall they therefore empty their net, and not spare continually to slay the nations?