Walka i zwycięstwo Żydów
1 Trzynastego dnia, w dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, dotarły listy napisane przez króla. 2 W tym dniu zostali zgładzeni przeciwnicy Żydów. Żaden bowiem nie stawiał oporu, ze strachu przed nimi. 3 A przełożeni satrapów i książęta oraz pisarze królewscy szanowali Żydów, ponieważ padł na nich strach przed Mardocheuszem. 4 Dotarło bowiem rozporządzenie króla, tak że wiedziano o nim w całym królestwie.
6 W mieście Suza Żydzi zabili pięciuset mężczyzn, 7 a także Farsannestajna, Delfona, Fasgę, 8 Fardatę, Bareę, Sarbachę, 9 Marmazimę, Arufajona, Arsajona i Zabutajtana, 10 dziesięciu synów Hamana, syna Hamadaty, Bugajczyka, wroga Żydów, i ich złupili.
11 W tym samym dniu doniesiono królowi o liczbie zgładzonych w Suzie. 12 Wtedy król powiedział do Estery: W mieście Suza Żydzi zgładzili pięciuset mężczyzn. Jak więc, twoim zdaniem, postąpić w sąsiednich krajach? Jeśli masz jeszcze jakieś życzenie, zostanie wykonane. 13 Estera odpowiedziała królowi: Niech będzie wolno postąpić Żydom podobnie jutro, a także powiesić dziesięciu synów Hamana. 14 Wtedy pozwolił on na takie postępowanie. Wydał także polecenie Żydom w mieście, aby powiesić ciała dziesięciu synów Hamana. 15 Żydzi zgromadzili się więc w Suzie czternastego dnia miesiąca Adar i zabili trzystu mężczyzn, lecz niczego nie splądrowali. 16 Pozostali zaś Żydzi, którzy byli w królestwie, zgromadzili się i pomagali sobie nawzajem oraz uwolnili się od nieprzyjaciół. Zgładzili ich bowiem piętnaście tysięcy w trzynastym dniu miesiąca Adar, lecz niczego nie splądrowali. 17 Czternastego dnia tego miesiąca odpoczywali i obchodzili ten dzień odpoczynku radośnie i wesoło. 18 Żydzi zaś, którzy byli w mieście Suzie, zgromadzili się również czternastego dnia, ale nie odpoczywali. Piętnasty zaś dzień spędzili w radości i weselu. 19 Dlatego też Żydzi rozproszeni po wszystkich obcych krajach obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień dobroci, przeżywany w radości, w którym każdy posyła podarki swojemu sąsiadowi. Ci zaś, którzy mieszkają w dużych miastach, obchodzą także piętnasty dzień miesiąca Adar jako radosny dzień dobroci i przesyłają podarki bliźnim.
Ustanowienie święta Frurai (Purim)
20 Mardocheusz zaś spisał te wydarzenia w księdze i przesłał do Żydów, którzy żyli w królestwie Artakserksesa, zarówno tym, którzy byli blisko, jak i tym, którzy byli daleko, 21 aby ustanowić te dni dobroci i obchodzić zarówno czternasty, jak i piętnasty dzień miesiąca Adar. 22 W tych dniach bowiem Żydzi uwolnili się od swych nieprzyjaciół i w tym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, w którym ich utrapienie przemieniło się w radość, a smutek w dzień dobroci, mają w te dni świętować, tak jak w czasie zaślubin i wesela, i przesyłać podarki przyjaciołom oraz ubogim. 23 Żydzi przyjęli to zgodnie z tym, co im napisał Mardocheusz. 24 Dowiedzieli się o tym, jak Haman, syn Hammedaty, Macedończyk, walczył przeciw nim, jak wydał dekret i rzucił los, aby ich zniszczyć, 25 jak poszedł do króla, mówiąc, aby powieszono Mardocheusza. Wszelkie zaś nieszczęścia, które usiłował sprowadzić na Żydów, spadły na niego samego. Został powieszony on sam i jego dzieci. 26 Dlatego te dni zostały nazwane Frurai, z powodu losów, które w ich języku nazywają się Frurai – ze względu na słowa tego listu, przez to wszystko, co wycierpieli i co im się przydarzyło.
27 Żydzi przyjęli to postanowienie – dla siebie i dla swojego potomstwa oraz dla tych, którzy przyłączą się do nich – że w żadnym wypadku nie będą postępować inaczej, lecz że te dni będą pamiątką zachowywaną w każdym pokoleniu, mieście, rodzinie i kraju. 28 Owe zaś dni Frurai będą obchodzone po wszystkie czasy i pamięć o nich nie zatrze się u potomnych.
29 Królowa Estera, córka Aminadaba, i Żyd Mardocheusz, spisali wszystko, co zostało uczynione, aby utrwalić rozporządzenie dotyczące Frurai. 31 Zarówno Mardocheusz, jak i królowa Estera wtedy ustanowili to dla siebie, dla swego zdrowia i swoich zamierzeń. 32 Estera na mocy polecenia ustanowiła to na zawsze i zostało to spisane na pamiątkę.