UŁASKAWIENIE ŻYDÓW
1 Tego dnia król Artakserkses podarował Esterze wszystko to, co należało do oszczercy Hamana. Mardocheusz natomiast został wezwany przez króla, ponieważ Estera przyznała się, że jest z nią spokrewniony. 2 Król zaś wziął sygnet, który zabrał Hamanowi i dał go Mardocheuszowi, a Estera ustanowiła Mardocheusza zarządcą tego wszystkiego, co należało do Hamana. 3 Estera ponownie zwróciła się z prośbą do króla. Upadła do jego nóg i prosiła, aby odwrócił zło, które Haman wyrządził Żydom. 4 Król zaś wyciągnął w stronę Estery złote berło. Estera podniosła się i stanęła przed królem. 5 Powiedziała: Jeśli to ci się wyda dobre i jesteś dla mnie życzliwy, to niech zostanie wysłane rozporządzenie, aby anulowano pisma, rozesłane za życia Hamana w celu wytępienia Żydów, którzy są w twoim królestwie. 6 Jakże mogłabym patrzeć na nieszczęście mojego ludu? Jakże mogłabym szukać wybawienia, gdy giną moi rodacy.
7 Wtedy król wyjaśnił Esterze: Skoro dałem wszystko to, co należało do Hamana i byłem ci przychylny, jego zaś kazałem powiesić na drewnianym palu, ponieważ wyciągnął rękę przeciwko Żydom, to czego jeszcze pragniesz? 8 Napiszcie więc wy w moim imieniu, tak jak uważacie za słuszne, i zapieczętujcie moim sygnetem. Żadne bowiem rozporządzenie, które zostało napisane na polecenie króla i zapieczętowane moim sygnetem, nie może być cofnięte. 9 Zwołano więc pisarzy dwudziestego trzeciego dnia pierwszego miesiąca, to jest miesiąca Nisan, jeszcze tego samego roku. Napisano do Żydów o wydanym rozkazie króla do zarządców i przełożonych satrapów, od Indii aż do Etiopii, stu dwudziestu siedmiu satrapii w kolejności krajów i w ich językach. 10 Napisano więc w imieniu króla, opieczętowano jego sygnetem i rozesłano listy przez gońców. 11 Nakazywał w nich stosować ich własne prawa w każdym mieście i pomagać im oraz postępować według swego uznania z nieprzyjaciółmi i tymi, którzy są im przeciwni. 12 Miało się to dokonać w tym samym dniu w całym królestwie Artakserksesa, w trzynastym dniu dwunastego miesiąca, to jest miesiąca Adar.
Dekret rehabilitujący Żydów
12a Odpis tego pisma, dotyczącego powyższych zdarzeń, jest następujący: 12b Wielki król Artakserkses przesyła pozdrowienia stu dwudziestu siedmiu zarządcom krain prowincji od Indii aż do Etiopii i tym, którzy z nami pozostają w jednomyślności. 12c Wielu z tych, którzy przez nadzwyczajną łaskawość dobroczyńców zostali podniesieni do niezwykłej godności, zapragnęło jeszcze czegoś więcej. Usiłują nie tylko źle czynić naszym poddanym, na których pomyślność nie mogą patrzeć, lecz przeciw swoim własnym dobroczyńcom knują zdradę. 12d Nie tylko niweczą uczucie wdzięczności między ludźmi, lecz także rozzuchwaleni pochwałami tych, którzy nie chcą znać dobra, mniemają, że ujdą karzącej sprawiedliwości Boga, który zawsze wszystko widzi. 12e Nieraz już wielu sprawujących władzę uległo namowie przyjaciół, którzy kierując sprawami państwa, uczynili ich odpowiedzialnymi za niewinną krew, co przyniosło nieszczęścia nie do naprawienia. 12f W ten sposób kłamliwym rozumowaniem, pełnym nikczemności, oszukują szczerą życzliwość panujących. 12g I możecie zauważyć – nie tyle w starożytnych kronikach, które ogłosiliśmy, lecz o wiele więcej patrząc na to, co się dzieje obecnie – ile zniszczeń zostało dokonanych z powodu zepsucia tych, którzy rządzą niegodnie. 12h Mając to na względzie, postanawiamy, aby w przyszłości w naszym królestwie zapewnić wszystkim ludziom niezakłócone i spokojne życie. 12i Dokonamy więc koniecznych zmian i rozsądzać będziemy sprawy, kierując się zawsze większą łagodnością. 12k Tak oto Haman, syn Hammedaty, Macedończyk, co prawda obcy krwi perskiej i bardzo daleki od naszej dobroci, gościnnie przez nas przyjęty, 12l spotkał się do tego stopnia z życzliwością, którą mamy wobec każdego narodu, że został ogłoszony naszym ojcem, któremu wszyscy oddają pokłon. Osiągnął drugie miejsce przy tronie królewskim. 12m Jednak nie ujarzmił pychy, lecz starał się pozbawić nas władzy i życia. 12n Naszego zaś wybawcę i dobroczyńcę na zawsze, Mardocheusza oraz Esterę, cieszącą się w sposób nienaganny udziałem w godności królewskiej, wraz z całym ich narodem starał się w rozmaity podstępny sposób doprowadzić do zguby. 12o Tak bowiem chciał pozbawić nas przyjaciół i zagarnąć całą władzę nad Persami i przenieść ją na Macedończyków. 12p My jednak stwierdzamy, że Żydzi, wydani na zagładę przez tego po trzykroć zbrodniarza, nie są złoczyńcami, lecz żyją zgodnie z najbardziej sprawiedliwymi prawami. 12q Oni są bowiem synami najwyższego, największego i żyjącego Boga, który dobrze kierując zarówno nami, jak też naszymi przodkami, utrzymuje nasze królestwo w najlepszym porządku. 12r Dobrze więc zrobicie, jeśli nie będziecie zważać na pisma nadesłane przez Hamana, syna Hammedaty, który za to, że się tego dopuścił, został ukrzyżowany u bram Suzy, z całym swym domem, wszechwładny Bóg bowiem szybko wymierzył mu sprawiedliwy wyrok. 12s A odpis tego listu wystawcie wszędzie na widok publiczny, pozwalając Żydom żyć spokojnie, zgodnie z ich własnymi prawami. Dopomóżcie im, aby mogli odeprzeć tych, którzy ich napadną, właśnie owego trzynastego dnia dwunastego miesiąca Adar. 12t Bóg bowiem, który rządzi wszystkim, zamienił ten dzień, wybrany na zagładę narodu wybranego, na dzień jego wielkiej radości. 12u Dlatego też i wy, pośród innych waszych ważnych świąt, obchodźcie ten pamiętny dzień, urządzając wielkie uczty, aby to święto na zawsze było dla nas i dla sprzyjających nam Persów pamiątką wybawienia, a dla spiskujących przeciw nam przypomnieniem zguby. 12x Każde zaś miasto lub też w ogóle prowincja, która by tego nie uczyniła, zostanie w gniewie wydana na pastwę włóczni i ognia. Zostanie uznana za miejsce zakazane nie tylko dla ludzi, lecz także po wszystkie czasy za najbardziej wrogą dla zwierząt i ptaków.
13 Odpisy tego dekretu mają być obwieszczone w widocznych miejscach w całym królestwie, a wszyscy Żydzi mają być gotowi na ten dzień, by walczyć przeciw swoim wrogom.
14 Jeźdźcy wyruszyli więc pośpiesznie, aby wypełnić rozkaz króla. Rozporządzenie zostało ogłoszone również w Suzie. 15 Mardocheusz zaś wyszedł, ubrany w szatę królewską i złotą koronę oraz diadem zrobiony z cienkiego purpurowego płótna. Widząc to, mieszkańcy Suzy się ucieszyli. 16 Żydom zajaśniała wtedy światłość i ogarnęła ich radość. 17 W każdym mieście i kraju, gdzie obwieszczono dekret zawierający wyjaśnienie, zapanowały radość i wesele wśród Żydów, ucztowano i radowano się. Wielu spośród pogan poddawało się obrzezaniu i żyło zgodnie ze zwyczajami żydowskimi ze strachu przed Żydami.