Wstawiennictwo Estery u króla i śmierć Hamana
1 Przybył więc król wraz z Hamanem, aby ucztować z królową. 2 Król zaś powiedział do Estery drugiego dnia podczas uczty: Co ci jest, królowo Estero? Jaka jest twoja prośba i jakie jest twoje życzenie? Będzie ci to dane, choćby to była połowa mojego królestwa. 3 Odpowiedziała: Jeżeli znalazłam łaskę u króla, to niech zostanie mi darowane życie na moją prośbę i życie mego ludu na moje życzenie. 4 Zarówno ja bowiem, jak i mój lud zostaliśmy sprzedani na zagładę, grabież i niewolę; my i nasze dzieci jako niewolnicy i niewolnice. A ja nie mogę pogodzić się z tym, że taki oszczerca może przebywać w pałacu.
5 Wtedy król powiedział: Kim jest ten, kto ośmielił się uczynić taką rzecz? 6 Estera odpowiedziała: Wrogiem jest Haman, ten zły człowiek! Wówczas Haman przeraził się wobec króla i królowej. 7 Król wstał od uczty i poszedł do ogrodu, a Haman zaczął przepraszać królową. Zobaczył bowiem, że się znalazł w trudnym położeniu. 8 Kiedy król powrócił z ogrodu, Haman leżał na łóżku, prosząc królową. Wtedy król powiedział: Tak więc i żonę napastujesz w moim domu? Gdy Haman to usłyszał, zmieszał się.
9 Wówczas odezwał się do króla Bugatan, jeden z eunuchów: Jest tu też drewniany pal, który Haman przygotował dla Mardocheusza, tego, który informował króla. Drewniany pal jest wysoki na pięćdziesiąt łokci i stoi przed domem Hamana. Wtedy król rozkazał: Niech zostanie na nim ukrzyżowany! 10 Powieszono więc Hamana na drewnianym palu, który przygotował dla Mardocheusza, a potem gniew króla się uspokoił.