Saul i zaginione oślice
1 Był pewien dzielny człowiek z plemienia Beniamina o imieniu Kisz. Był on synem Abiela, syna Serora, syna Bekorata, syna Afiacha, Beniaminity. 2 Miał syna, pięknego młodzieńca, o imieniu Saul. Wśród Izraelitów nie było mężczyzny piękniejszego od niego, przewyższał o głowę każdego z ludu.
3 Kiszowi, ojcu Saula, zaginęły oślice. Powiedział więc Kisz do swego syna, Saula: Proszę, weź ze sobą jednego ze sług, idź i odszukaj oślice. 4 Przeszli przez góry Efraima, przeszli przez krainę Szalisza, ale ich nie znaleźli. Następnie przeszli przez ziemię Szaalim, ale i tam ich nie znaleźli. Potem przeszli przez ziemię Jemini i nic nie znaleźli. 5 Wreszcie doszli do ziemi Suf i Saul powiedział do sługi, który z nim był: Wracajmy! W przeciwnym razie mój ojciec przestanie myśleć o oślicach, a zacznie niepokoić się o nas. 6 A ten mu odpowiedział: W tym mieście jest mąż Boży, człowiek cieszący się szacunkiem. Wszystko, co powie, zawsze się spełnia. Pójdźmy tam teraz! Może wskaże nam drogę, którą pójdziemy? 7 Saul odpowiedział swojemu słudze: Chodźmy więc! Co jednak zaniesiemy temu człowiekowi? Zabrakło chleba w naszych torbach i nie mamy podarunku dla męża Bożego. Co ze sobą mamy? 8 Na to sługa odpowiedział Saulowi: Znalazłem jeszcze ćwierć srebrnego sykla, dam go mężowi Bożemu, a on wskaże nam drogę, którą pójdziemy – 9 dawniej bowiem w Izraelu ktokolwiek szedł zapytać się Boga, mówił: Chodźcie! Pójdziemy do Widzącego – ponieważ tego, kogo dziś nazywa się prorokiem, wcześniej nazywano Widzącym. 10 Na to Saul odpowiedział swemu słudze: Dobrze mówisz: Chodź! Pójdziemy! I poszli do miasta, w którym mieszkał mąż Boży.
11 Kiedy wchodzili pod górę do miasta, spotkali dziewczęta, które wyszły czerpać wodę, i zapytali je: Czy mieszka tu Widzący? 12 One zaś odpowiedziały: Oto jest przed tobą! Pospiesz się, bo dziś właśnie przyszedł do miasta, gdyż dzisiaj lud składa ofiarę na wyżynie. 13 Gdy przyjdziecie do miasta, z pewnością zastaniecie go tam, zanim uda się na wyżynę, by ucztować – lud bowiem nie zacznie jeść, dopóki on nie przyjdzie. On bowiem pobłogosławi ofiarę, a dopiero potem zaproszeni zaczną jeść. Idźcie więc, bo dzisiaj go znajdziecie.
Samuel spotyka Saula
14 Poszli zatem do miasta, a gdy wchodzili, Samuel właśnie szedł z naprzeciwka, aby wejść na wyżynę. 15 Dzień przed przybyciem Saula Pan objawił Samuelowi następujące słowa: 16 Jutro o tej porze poślę do ciebie człowieka z ziemi Beniamina, którego namaścisz na przywódcę Mojego ludu, Izraela. On wybawi Mój lud z ręki Filistynów, gdyż wejrzałem na Mój lud, a jego krzyk dotarł do Mnie. 17 Kiedy więc Samuel ujrzał Saula, Pan odezwał się do niego: To jest właśnie człowiek, o którym ci mówiłem. On będzie panować nad Moim ludem. 18 Saul podszedł do Samuela w bramie i zapytał: Powiedz mi, proszę, gdzie jest dom Widzącego? 19 Samuel odpowiedział Saulowi: Ja jestem Widzący. Wstąp przede mną na wyżynę. Dzisiaj ze mną będziecie jedli, a jutro rano odprawię cię i oznajmię ci wszystko, co nosisz w sercu. 20 Nie martw się o oślice, które ci zaginęły trzy dni temu, ponieważ się znalazły. Komu bowiem przeznaczone jest wszystko, co jest pragnieniem Izraela? Czy nie tobie i całemu domowi twojego ojca? 21 Saul odpowiedział: Czy nie jestem Beniaminitą, pochodzącym z najmniejszego z plemion Izraela, a mój ród nie jest najmniejszy ze wszystkich rodów plemienia Beniamina? Czemu mówisz mi takie rzeczy?
22 Samuel zabrał Saula i jego sługę i zaprowadził ich do sali. Wyznaczył im pierwsze miejsce wśród zaproszonych, a było około trzydziestu mężczyzn. 23 Potem Samuel polecił kucharzowi: Podaj tę porcję, którą ci dałem i nakazałem: Odłóż ją u siebie. 24 Wtedy kucharz przyniósł łopatkę, z tym co do niej przylegało, i położył przed Saulem. Samuel zaś powiedział: Oto co zostało odłożone. Połóż to przed sobą, jedz, bo zostało to dla ciebie zachowane od chwili, kiedy zaprosiłem tych ludzi. Tego więc dnia Saul jadł z Samuelem. 25 Gdy zeszli z wyżyny do miasta, Samuel rozmawiał z Saulem na dachu.
Saul namaszczony na króla
26 Kiedy wstali o świcie, Samuel wezwał Saula przebywającego na dachu: Wstań, wyprawię cię! Saul wstał i wyszedł wraz z Samuelem na zewnątrz. 27 Kiedy schodzili do granic miasta, Samuel powiedział do Saula: Każ słudze iść przed nami. A gdy on poszedł, dodał: Zatrzymaj się na chwilę, przekażę ci Boże słowo.
1 Now there was a man of Benjamin, whose name was Kish, the son of Abiel, the son of Zeror, the son of Bechorath, the son of Aphiah, a Benjamite, a mighty man of power. 2 And he had a son, whose name was Saul, a choice young man, and a goodly: and there was not among the children of Israel a goodlier person than he: from his shoulders and upward he was higher than any of the people.
3 And the asses of Kish Saul’s father were lost. And Kish said to Saul his son, Take now one of the servants with thee, and arise, go seek the asses. 4 And he passed through mount Ephraim, and passed through the land of Shalisha, but they found them not: then they passed through the land of Shalim, and there they were not: and he passed through the land of the Benjamites, but they found them not. 5 And when they were come to the land of Zuph, Saul said to his servant that was with him, Come, and let us return; lest my father leave caring for the asses, and take thought for us. 6 And he said unto him, Behold now, there is in this city a man of God, and he is an honourable man; all that he saith cometh surely to pass: now let us go thither; peradventure he can shew us our way that we should go. 7 Then said Saul to his servant, But, behold, if we go, what shall we bring the man? for the bread is spent in our vessels, and there is not a present to bring to the man of God: what have we? 8 And the servant answered Saul again, and said, Behold, I have here at hand the fourth part of a shekel of silver: that will I give to the man of God, to tell us our way. 9 (Beforetime in Israel, when a man went to enquire of God, thus he spake, Come, and let us go to the seer: for he that is now called a Prophet was beforetime called a Seer.) 10 Then said Saul to his servant, Well said; come, let us go. So they went unto the city where the man of God was .
11 ¶ And as they went up the hill to the city, they found young maidens going out to draw water, and said unto them, Is the seer here? 12 And they answered them, and said, He is; behold, he is before you: make haste now, for he came to day to the city; for there is a sacrifice of the people to day in the high place: 13 As soon as ye be come into the city, ye shall straightway find him, before he go up to the high place to eat: for the people will not eat until he come, because he doth bless the sacrifice; and afterwards they eat that be bidden. Now therefore get you up; for about this time ye shall find him. 14 And they went up into the city: and when they were come into the city, behold, Samuel came out against them, for to go up to the high place.
15 ¶ Now the LORD had told Samuel in his ear a day before Saul came, saying, 16 To morrow about this time I will send thee a man out of the land of Benjamin, and thou shalt anoint him to be captain over my people Israel, that he may save my people out of the hand of the Philistines: for I have looked upon my people, because their cry is come unto me. 17 And when Samuel saw Saul, the LORD said unto him, Behold the man whom I spake to thee of! this same shall reign over my people.
18 Then Saul drew near to Samuel in the gate, and said, Tell me, I pray thee, where the seer’s house is . 19 And Samuel answered Saul, and said, I am the seer: go up before me unto the high place; for ye shall eat with me to day, and to morrow I will let thee go, and will tell thee all that is in thine heart. 20 And as for thine asses that were lost three days ago, set not thy mind on them; for they are found. And on whom is all the desire of Israel? Is it not on thee, and on all thy father’s house? 21 And Saul answered and said, Am not I a Benjamite, of the smallest of the tribes of Israel? and my family the least of all the families of the tribe of Benjamin? wherefore then speakest thou so to me? 22 And Samuel took Saul and his servant, and brought them into the parlour, and made them sit in the chiefest place among them that were bidden, which were about thirty persons. 23 And Samuel said unto the cook, Bring the portion which I gave thee, of which I said unto thee, Set it by thee. 24 And the cook took up the shoulder, and that which was upon it, and set it before Saul. And Samuel said, Behold that which is left! set it before thee, and eat: for unto this time hath it been kept for thee since I said, I have invited the people. So Saul did eat with Samuel that day.
25 ¶ And when they were come down from the high place into the city, Samuel communed with Saul upon the top of the house. 26 And they arose early: and it came to pass about the spring of the day, that Samuel called Saul to the top of the house, saying, Up, that I may send thee away. And Saul arose, and they went out both of them, he and Samuel, abroad. 27 And as they were going down to the end of the city, Samuel said to Saul, Bid the servant pass on before us, (and he passed on,) but stand thou still a while, that I may shew thee the word of God.