1 W tym czasie – wyrocznia Pana – wydobędą z grobów kości królów Judy, kości książąt, kości kapłanów, kości proroków i kości mieszkańców Jerozolimy, 2 i rozrzucą je przed słońcem i przed księżycem, i przed całym zastępem niebiańskim, których kochali, którym służyli, za którymi chodzili, których szukali, i którym się kłaniali. Nie będą zebrane ani nie będą pochowane w grobie, lecz staną się nawozem na powierzchni ziemi. 3 Cała reszta z tych, którzy pozostaną z tego złego rodu, wybierze sobie raczej śmierć niż życie, ci, którzy pozostaną we wszystkich miejscach, gdzie ich rozproszę – wyrocznia Pana Zastępów.
Grzech i zdrada
4 Powiesz im: Tak mówi Pan:
Czy nie podnoszą się ci, którzy upadają?
Albo czy nie powraca ten, który się odwraca?
5 Dlaczego ten lud Jerozolimy
ustawicznie zwraca się do odstępstwa?
Uchwycili się fałszu,
nie chcą powrócić.
6 Zwróciłem uwagę i słuchałem:
Nie mówią szczerze.
Nikt nie boleje nad swoją niegodziwością,
mówiąc: Co ja robię?
Każdy wraca do swego biegu
jak koń cwałujący w bitwie.
7 Nawet bocian na niebie
zna swą odpowiednią porę.
Synogarlica, jaskółka i żuraw
przestrzegają czasu swego przylotu.
Mój lud natomiast nie zna
prawa Pana.
8 Jak możecie mówić: My jesteśmy mądrzy
i z nami jest Prawo Pana?
Rzeczywiście!
Kłamstwem je uczynił
kłamliwy rylec pisarzy.
9 Okryją się wstydem mądrzy,
przerażą się i zostaną schwytani.
Oto wzgardzili słowem Pana.
Jaka więc mądrość im została?
10 Dlatego ich żony dam innym,
ich pola tym, którzy je posiądą.
Gdyż od najmniejszego do największego
każdy jest żądny zysku;
od proroka do kapłana
każdy oszukuje.
11 I starali się zaradzić klęsce Córy Mojego ludu,
mówiąc beztrosko:
Pokój! Pokój! – Lecz nie ma pokoju.
12 Powinni okryć się wstydem, ponieważ dopuszczali się obrzydliwości.
Jednak oni w ogóle się nie wstydzą
ani nie potrafią się zawstydzić.
Dlatego padną wśród poległych,
potkną się w czasie ich karania
– mówi Pan.
13 Usunę ich zupełnie – wyrocznia Pana.
Nie ma winogron na krzewie winnym
i nie ma fig na drzewie figowym,
a liście zwiędły.
Wydałem ich tym, którzy ich zaleją.
14 Dlaczego my jeszcze siedzimy? Zgromadźcie się
i wejdźmy do umocnionych miast
i tam zgińmy!
Ponieważ Pan, nasz Bóg, wydał nas na zagładę,
napoił nas zatrutą wodą,
gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko Panu.
15 Czekaliśmy na pokój – a nie jest dobrze,
na czas uzdrowienia – a oto przerażenie!
16 Od Dan słychać
parskanie jego koni,
od głośnego rżenia jego ogierów
drży cała ziemia.
Nadciągają, aby pochłonąć ziemię i to, co ją napełnia,
miasto wraz z jego mieszkańcami.
17 Oto bowiem Ja ześlę na was
węże, żmije,
przeciw którym nie ma zaklęcia.
Będą was kąsać
– wyrocznia Pana.
Lamentacja z powodu Judy i Jerozolimy
18 Gdy w smutku szukam pocieszenia,
moje serce jest słabe.
19 Oto głośne wołanie Córy mojego ludu o pomoc
z dalekiej ziemi:
Czy nie ma Pana na Syjonie?
Czy nie ma w nim jego króla?
Czemu robili Mi na przekór swoimi posągami,
obcymi bożkami?
20 Żniwo minęło, lato się skończyło,
a my nie zostaliśmy wybawieni.
21 Jestem zdruzgotany klęską Córy mojego ludu,
poszarzałem, ogarnęła mnie groza.
22 Czy nie ma balsamu w Gileadzie?
Czy nie ma tam lekarza?
Czemu więc nie nastąpiło
uzdrowienie Córy mojego ludu?
23 Kto uczyni moją głowę strumieniem
a moje oczy źródłem łez,
bym mógł opłakiwać dniem i nocą
poległych Córy mojego ludu?
1 “At that time the bones of the kings and of the officials of Judah, as well as the bones of the priests, of the prophets, and of the other people who lived in Jerusalem, will be taken out of their graves. 2 Instead of being gathered and buried, their bones will be like manure lying on the ground. They will be spread out before the sun, the moon, and the stars, which these people have loved and served, and which they have consulted and worshiped. 3 And the people of this evil nation who survive, who live in the places where I have scattered them, will prefer to die rather than to go on living. I, the Lord Almighty, have spoken.”
Sin and Punishment
4 The Lord told me to say to his people, “When someone falls down, doesn't he get back up? If someone misses the road, doesn't he turn back? 5 Why then, my people, do you turn away from me without ever turning back? You cling to your idols and refuse to return to me. 6 I listened carefully, but you did not speak the truth. Not one of you has been sorry for your wickedness; not one of you has asked, ‘What have I done wrong?’ Each of you keep on going your own way, like a horse rushing into battle. 7 Even storks know when it is time to return; doves, swallows, and thrushes know when it is time to migrate. But, my people, you do not know the laws by which I rule you. 8 How can you say that you are wise and that you know my laws? Look, the laws have been changed by dishonest scribes. 9 Your wise men are put to shame; they are confused and trapped. They have rejected my words; what wisdom do they have now? 10 So I will give their fields to new owners and their wives to other men. Everyone, great and small, tries to make money dishonestly. Even prophets and priests cheat the people. 11 They act as if my people's wounds were only scratches. ‘All is well,’ they say, when all is not well. 12 My people, were you ashamed because you did these disgusting things? No, you were not ashamed at all; you don't even know how to blush! And so you will fall as others have fallen; when I punish you, that will be the end of you. I, the Lord, have spoken.
13 “I wanted to gather my people, as a farmer gathers a harvest; but they are like a vine with no grapes, like a fig tree with no figs; even the leaves have withered. Therefore, I have allowed outsiders to take over the land.”
14 “Why are we sitting still?” God's people ask. “Come on, we will run to the fortified cities and die there. The Lord our God has condemned us to die; he has given us poison to drink, because we have sinned against him. 15 We hoped for peace and a time of healing, but it was no use; terror came instead. 16 Our enemies are already in the city of Dan; we hear the snorting of their horses. The whole land trembles when their horses neigh. Our enemies have come to destroy our land and everything in it, our city and all its people.”
17 “Watch out!” the Lord says, “I am sending snakes among you, poisonous snakes that cannot be charmed, and they will bite you.”
Jeremiah's Sorrow for His People
18 My sorrow cannot be healed;
I am sick at heart.
19 Listen! Throughout the land
I hear my people crying out,
“Is the Lord no longer in Zion?
Is Zion's king no longer there?”
The Lord, their king, replies,
“Why have you made me angry by worshiping your idols
and by bowing down to your useless foreign gods?”
20 The people cry out,
“The summer is gone, the harvest is over,
but we have not been saved.”
21 My heart has been crushed
because my people are crushed;
I mourn; I am completely dismayed.
22 Is there no medicine in Gilead?
Are there no doctors there?
Why, then, have my people not been healed?