Zapowiedź całkowitego zniszczenia Babilonu
1 Tak mówi Pan:
Oto ja wzbudzę przeciwko Babilonowi i mieszkańcom Leb Kamaj niszczący wiatr.
2 Wtedy wyślę przeciwko Babilonowi obcych.
Przesieją go i spustoszą jego ziemię,
gdyż będą przeciwko niemu z każdej strony
w dniu nieszczęścia.
3 Przeciwko temu, który napina swój łuk,
przeciwko temu, który chlubi się swym pancerzem:
Nie oszczędzajcie jego młodzieńców,
zniszczcie doszczętnie wszystkie jego oddziały!
4 I polegną zabici w kraju Chaldejczyków,
a ranni na jego ulicach.
5 Ani Izrael, ani Juda nie są opuszczeni jak wdowa
przez swego Boga, Pana Zastępów,
gdyż ich kraj jest pełen winy
wobec Świętego Izraela.
6 Uciekajcie z Babilonu!
Niech każdy ratuje swoje życie!
Nie gińcie z powodu jego winy,
ponieważ jest to czas zemsty dla Pana,
który odpłaca mu tym, na co zasłużył.
7 Babilon był złotym kielichem w ręku Pana
upijającym całą ziemię.
Jego wino piły narody,
dlatego narody postępują jak szalone.
8 Babilon upadł nagle i został rozbity.
Podnieście lament nad nim,
weźcie balsam na jego ból,
może da się go uleczyć!
9 Leczyliśmy Babilon, jednak nie dało się go uleczyć!
Opuśćcie go i niech każdy idzie do swojego kraju!
Sąd nad nim bowiem sięga do niebios,
i wznosi się aż do obłoków.
10 Pan ujawnił naszą sprawiedliwość. Chodźmy! Opowiemy na Syjonie o dziełach Pana, naszego Boga!
11 Ostrzcie strzały,
przygotujcie tarcze!
Pan wzbudził ducha królów Medów,
gdyż Jego zamiary są przeciwko Babilonowi, by go spustoszyć. Jest to zemsta Pana, zemsta za Jego świątynię.
12 Podnieście znak przeciwko murom Babilonu,
wzmocnijcie straże,
postawcie strażników,
przygotujcie zasadzki!
Jak bowiem Pan zamierzył, tak też uczynił
– to, co powiedział przeciwko mieszkańcom Babilonu.
13 Ty, który osiadłeś nad wielkimi wodami,
i masz wielkie skarby,
nadszedł twój koniec,
nić twojego życia jest odcięta!
14 Pan Zastępów przysiągł na swoje życie:
Nawet gdybyś był zapełniony ludźmi jak szarańczą,
to podniosą przeciwko tobie wrzawę wojenną.
15 On uczynił ziemię swoją mocą
i utwierdził świat swoją mądrością,
a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.
16 Gdy On wydaje głos, szumią wody na niebiosach,
sprawia, że kłębią się chmury z krańca ziemi,
wywołuje błyskawice na deszcz,
powoduje, że z Jego skarbców wychodzi wiatr.
17 Głupi jest każdy człowiek i bez wiedzy,
złotnik okryje się wstydem z powodu posągu.
Fałszem jest bowiem to, co odlewa
– nie ma w nich ducha.
18 Są one nicością, przedmiotem drwiny. W czasie ich karania – zginą.
19 Nie takim jak dział Jakuba,
bo On jest tym, który wszystko ukształtował,
Izrael natomiast jest plemieniem Jego dziedzictwa.
Pan Zastępów brzmi Jego imię.
20 Ty byłeś dla Mnie młotem,
narzędziem walki.
Tobą zmiażdżyłem narody,
tobą spustoszyłem królestwa,
21 tobą zmiażdżyłem konia i jego jeźdźca,
tobą zmiażdżyłem rydwan i jego woźnicę,
22 tobą zmiażdżyłem mężczyznę i kobietę,
tobą zmiażdżyłem starca i dziecko,
tobą zmiażdżyłem młodzieńca i dziewczynę,
23 tobą zmiażdżyłem pasterza i jego trzodę,
tobą zmiażdżyłem rolnika i jego zaprzęg,
tobą zmiażdżyłem namiestników i gubernatorów.
24 Odpłacę Babilonowi
i wszystkim mieszkańcom Chaldei,
za całe ich zło, którego się dopuścili
na Syjonie na waszych oczach – wyrocznia Pana.
25 Oto Ja jestem przeciwko tobie, Góro Zniszczenia
– wyrocznia Pana –
która niszczysz całą ziemię.
Moją rękę wyciągnę przeciwko tobie
i zrzucę ciebie ze skał,
i zamienię cię w spaloną górę.
26 I nie wezmą z ciebie kamienia węgielnego
ani kamienia na fundamenty,
gdyż staniesz się rumowiskiem na wieki – wyrocznia Pana.
27 Wznieście znaki w kraju,
zadmijcie w róg wśród narodów,
wyznaczcie przeciwko niemu narody,
zwołajcie przeciwko niemu królestwa:
Ararat, Minni i Aszkenaz!
Ustanówcie przeciwko niemu urzędnika wojskowego!
Sprowadźcie rumaki niczym groźną szarańczę!
28 Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów Medii, jej namiestników i jej wszystkich gubernatorów oraz wszystkie kraje objęte jej panowaniem.
29 Trzęsie się ziemia i drży,
gdyż wypełniły się przeciwko Babilonowi zamiary Pana,
by zamienić kraj Babilonu
w pustkowie pozbawione mieszkańca.
30 Bohaterowie Babilonu przestali walczyć,
zamieszkali w twierdzach.
Wyczerpała się ich siła, stali się jak kobiety.
Podpalono jego siedziby,
skruszono jego rygle.
31 Goniec wybiega na spotkanie gońca,
a herold na spotkanie herolda,
aby zawiadomić króla Babilonu,
że jego miasto zostało zdobyte ze wszystkich stron,
32 że przejścia są zajęte,
umocnienia spalone ogniem,
a wojownicy – przerażeni.
33 Tak bowiem mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Córa Babilonu jest jak klepisko w czasie, gdy się je depcze.
Jeszcze mała chwila, a nadejdzie na nią czas żniwa.
34 Pożarł mnie i zniszczył Nebukadnessar, król Babilonu,
odstawił mnie jak puste naczynie,
pochłonął mnie jak smok,
by napełnić swój brzuch tym, co dawało mi rozkosz,
wypędził mnie.
35 Przemoc nade mną i nad moim
ciałem niech spadnie na Babilon
– mówi mieszkanka Syjonu,
a moja krew na mieszkańców Chaldei
– mówi Jerozolima.
36 Dlatego tak mówi Pan:
Oto Ja będę bronił twej sprawy
i dokonam zemsty za ciebie.
Wysuszę jego morze
i sprawię, że wyschną jego źródła.
37 I stanie się Babilon rumowiskiem,
siedliskiem szakali,
przedmiotem zgrozy i szyderstwem,
pozbawionym mieszkańca.
38 Razem będą ryczeć jak lwy,
pomrukiwać jak młode lwy.
39 Gdy się rozgrzeją, przygotuję im ucztę
i upoję ich tak, żeby radośnie świętowali,
zasnęli snem wiecznym
i się nie obudzili – wyrocznia Pana.
40 Sprawię, że pójdą na rzeź jak baranki,
jak barany wraz z kozłami.
41 O, jakże został zdobyty Szeszak
i wzięta chwała całej ziemi!
O, jakże się stał Babilon
pustkowiem wśród narodów!
42 Morze wystąpiło przeciwko Babilonowi.
Został przykryty mnóstwem fal.
43 Jego miasta stały się pustkowiem,
wyschłą ziemią i stepem,
ziemią, w której nikt nie zamieszka
ani nie będzie przez nią przechodzić żaden człowiek.
44 Ukarzę Bela w Babilonie.
Wydobędę z jego paszczy to, co pochłonął,
już więcej nie będą napływać do niego narody.
Upadnie również mur Babilonu.
45 Wyjdź spośród niego, Mój ludu!
Niech każdy ratuje własne życie
przed płonącym gniewem Pana!
46 Niech nie będą bojaźliwe wasze serca ani nie lękajcie się wieści słyszanej w kraju, gdy w jednym roku przychodzi jedna wieść, a w drugim – druga. W kraju będzie przemoc i władca wystąpi przeciwko władcy.
47 Dlatego oto nadchodzą dni,
gdy ukarzę posągi Babilonu.
Cała jego ziemia okryje się wstydem,
a wszyscy jego zabici będą leżeć pośród niego.
48 Z powodu Babilonu będą się cieszyć
niebiosa i ziemia,
i wszystko, co jest na nich,
gdyż z północy nadciągają przeciwko niemu
niszczyciele – wyrocznia Pana.
49 O, polegli Izraela!
Także Babilon musi upaść,
jak za Babilon padli
polegli na całej ziemi.
50 O, ocaleni od miecza, uciekajcie,
nie zatrzymujcie się!
Pamiętajcie o Panu, gdy jesteście daleko,
a Jerozolima niech wstępuje do waszego serca!
51 Okryliśmy się wstydem, ponieważ usłyszeliśmy zniewagę.
Nasze twarze są okryte hańbą,
gdyż obcy weszli
do najświętszych miejsc domu Pana.
52 Dlatego oto nadchodzą dni
– wyrocznia Pana –
że ukarzę jego posągi,
a w całym jego kraju będą wzdychać przebici.
53 Choćby Babilon wstąpił na niebiosa,
choćby uczynił niedostępną, wysoko położoną swoją moc,
to ode Mnie przybędą do niego niszczyciele
– wyrocznia Pana.
54 Odgłos krzyku z Babilonu!
Wielka klęska z kraju Chaldejczyków,
55 ponieważ Pan pustoszy Babilon
i usuwa z niego wielki gwar.
Burzą się ich fale jak wielkie wody,
rozlega się ryk ich głosu.
56 Niszczyciel bowiem przybywa przeciwko niemu do Babilonu.
Jego wojownicy zostaną pojmani, ich łuki będą połamane,
gdyż Pan jest Bogiem odpłaty,
na pewno odpłaci.
57 Upiję jego książąt i jego mędrców, jego namiestników i jego gubernatorów oraz jego bohaterów. Zasną snem wiecznym i się nie obudzą – wyrocznia Króla. Jego imię brzmi Pan Zastępów.
58 Tak mówi Pan Zastępów:
Szerokie mury Babilonu
będą całkowicie zburzone,
jego wysokie bramy
będą spalone ogniem.
Narody się trudzą na próżno,
a ludy męczą się dla ognia.
59 Słowo, które polecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, synowi Machsejasza, gdy ten poszedł z Sedecjaszem, królem Judy, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz zaś był głównym kwatermistrzem. 60 Jeremiasz spisał do jednej księgi wszystkie nieszczęścia, które miały przyjść na Babilon, wszystkie te słowa napisane przeciwko Babilonowi. 61 Jeremiasz powiedział do Serajasza: Gdy przybędziesz do Babilonu, to zadbaj o to, by odczytać wszystkie te słowa. 62 Wtedy powiesz: Panie, Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz i nie będzie mieszkańca, od człowieka aż do zwierzęcia, gdyż stanie się wiecznym rumowiskiem. 63 A gdy skończysz czytać tę księgę, to przywiążesz do niej kamień i wrzucisz ją do Eufratu. 64 I powiesz: Tak utonie Babilon i nigdy się nie podniesie z powodu nieszczęścia, jakie Ja na niego sprowadzę. A męczą się… – dotąd są słowa Jeremiasza.
Further Judgment on Babylonia
1 The Lord says, “I am bringing a destructive wind against Babylonia and its people. 2 I will send foreigners to destroy Babylonia like a wind that blows straw away. When that day of destruction comes, they will attack from every side and leave the land bare. 3 Don't give its soldiers time to shoot their arrows or to put on their armor. Do not spare the young men! Destroy the whole army! 4 They will be wounded and die in the streets of their cities. 5 I, the Lord God Almighty, have not abandoned Israel and Judah, even though they have sinned against me, the Holy One of Israel. 6 Run away from Babylonia! Run for your lives! Do not be killed because of Babylonia's sin. I am now taking my revenge and punishing it as it deserves. 7 Babylonia was like a gold cup in my hand, making the whole world drunk. The nations drank its wine and went out of their minds. 8 Babylonia has suddenly fallen and is destroyed! Mourn over it! Get medicine for its wounds, and maybe it can be healed. 9 Foreigners living there said, ‘We tried to help Babylonia, but it was too late. Let's leave now and go back home. God has punished Babylonia with all his might and has destroyed it completely.’”
10 The Lord says, “My people shout, ‘The Lord has shown that we are in the right. Let's go and tell the people in Jerusalem what the Lord our God has done.’”
11 The Lord has stirred up the kings of Media, because he intends to destroy Babylonia. That is how he will take revenge for the destruction of his Temple.
The attacking officers command, “Sharpen your arrows! Get your shields ready! 12 Give the signal to attack Babylon's walls. Strengthen the guard! Post the sentries! Place troops in ambush!”
The Lord has done what he said he would do to the people of Babylonia. 13 That country has many rivers and rich treasures, but its time is up, and its thread of life is cut. 14 The Lord Almighty has sworn by his own life that he will bring many men to attack Babylonia like a swarm of locusts, and they will shout with victory.
A Hymn of Praise to God
15 The Lord made the earth by his power;
by his wisdom he created the world
and stretched out the heavens.
16 At his command the waters above the sky roar;
he brings clouds from the ends of the earth.
He makes lightning flash in the rain
and sends the wind from his storeroom.
17 At the sight of this, people feel stupid and senseless;
those who make idols are disillusioned
because the gods they make are false and lifeless.
18 They are worthless and should be despised;
they will be destroyed when the Lord comes to deal with them.
19 The God of Jacob is not like them;
he is the one who made everything,
and he has chosen Israel to be his very own people.
The Lord Almighty is his name.
The Lord's Hammer
20 The Lord says,
“Babylonia, you are my hammer, my weapon of war.
I used you to crush nations and kingdoms,
21 to shatter horses and riders,
to shatter chariots and their drivers,
22 to kill men and women,
to slay old and young,
to kill boys and girls,
23 to slaughter shepherds and their flocks,
to slaughter farmers and their plow horses,
to crush rulers and high officials.”
Babylonia's Punishment
24 The Lord says, “You will see me repay Babylonia and its people for all the evil they did to Jerusalem. 25 Babylonia, you are like a mountain that destroys the whole world, but I, the Lord, am your enemy. I will take hold of you, level you to the ground, and leave you in ashes. 26 None of the stones from your ruins will ever be used again for building. You will be like a desert forever. I, the Lord, have spoken.
27 “Give the signal to attack! Blow the trumpet so that the nations can hear! Prepare the nations for war against Babylonia! Tell the kingdoms of Ararat, Minni, and Ashkenaz to attack. Appoint an officer to lead the attack. Bring up the horses like a swarm of locusts. 28 Prepare the nations for war against Babylonia. Send for the kings of Media, their leaders and officials, and the armies of all the countries they control. 29 The earth trembles and shakes because the Lord is carrying out his plan to make Babylonia a desert, where no one lives. 30 The Babylonian soldiers have stopped fighting and remain in their forts. They have lost their courage and have become helpless. The city gates are broken down, and the houses are on fire. 31 Messenger after messenger runs to tell the king of Babylonia that his city has been broken into from every side. 32 The enemy have captured the river crossing and have set the fortresses on fire. The Babylonian soldiers have panicked. 33 Soon the enemy will cut them down and trample them like grain on a threshing place. I, the Lord Almighty, the God of Israel, have spoken.”
34 The king of Babylonia cut Jerusalem up
and ate it.
He emptied the city like a jar;
like a monster he swallowed it.
He took what he wanted
and threw the rest away.
35 Let the people of Zion say,
“May Babylonia be held responsible
for the violence done to us!”
Let the people of Jerusalem say,
“May Babylonia be held responsible
for what we have suffered!”
The Lord Will Help Israel
36 And so the Lord said to the people of Jerusalem, “I will take up your cause and will make your enemies pay for what they did to you. I will dry up the source of Babylonia's water and make its rivers go dry. 37 That country will become a pile of ruins where wild animals live. It will be a horrible sight; no one will live there, and all who see it will be terrified. 38 The Babylonians all roar like lions and growl like lion cubs. 39 Are they greedy? I will prepare them a feast and make them drunk and happy. They will go to sleep and never wake up. 40 I will take them to be slaughtered, like lambs, goats, and rams. I, the Lord, have spoken.”
Babylon's Fate
41 The Lord says about Babylon: “The city that the whole world praised has been captured! What a horrifying sight Babylon has become to the nations! 42 The sea has rolled over Babylon and covered it with roaring waves. 43 The towns have become a horrifying sight and are like a waterless desert, where no one lives or even travels. 44 I will punish Bel, the god of Babylonia, and make him give up his stolen goods; the nations will not worship him any more.
“Babylon's walls have fallen. 45 People of Israel, run away from there! Run for your life from my fierce anger. 46 Do not lose courage or be afraid because of the rumors you hear. Every year a different rumor spreads—rumors of violence in the land and of one king fighting another. 47 And so the time is coming when I will deal with Babylonia's idols. The whole country will be put to shame, and all its people will be killed. 48 Everything on earth and in the sky will shout for joy when Babylonia falls to the people who come from the north to destroy it. 49 Babylonia caused the death of people all over the world, and now Babylonia will fall because it caused the death of so many Israelites. I, the Lord, have spoken.”
God's Message to the Israelites in Babylonia
50 The Lord says to his people in Babylonia: “You have escaped death! Now go! Don't wait! Though you are far from home, think about me, your Lord, and remember Jerusalem. 51 You say, ‘We've been disgraced and made ashamed; we feel completely helpless because foreigners have taken over the holy places in the Temple.’ 52 So then, I say that the time is coming when I will deal with Babylon's idols, and the wounded will groan throughout the country. 53 Even if Babylon could climb to the sky and build a strong fortress there, I would still send people to destroy it. I, the Lord, have spoken.”
Further Destruction on Babylon
54 The Lord says,
“Listen to the sound of crying in Babylon,
of mourning for the destruction in the land.
55 I am destroying Babylon
and putting it to silence.
The armies rush in like roaring waves
and attack with noisy shouts.
56 They have come to destroy Babylon;
its soldiers are captured,
and their bows are broken.
I am a God who punishes evil,
and I will treat Babylon as it deserves.
57 I will make its rulers drunk—
men of wisdom, leaders, and soldiers.
They will go to sleep and never wake up.
I, the king, have spoken;
I am the Lord Almighty.
58 The walls of mighty Babylon will be thrown to the ground,
and its towering gates burned down.
The work of the nations is all for nothing;
their efforts go up in flames.
I, the Lord Almighty, have spoken.”
Jeremiah's Message Is Sent to Babylonia
59 King Zedekiah's personal attendant was Seraiah, the son of Neriah and grandson of Mahseiah. In the fourth year that Zedekiah was king of Judah, Seraiah was going to Babylonia with him, and I gave him some instructions. 60 I wrote in a book an account of all the destruction that would come on Babylonia, as well as all these other things about Babylonia. 61 I told Seraiah, “When you get to Babylon, be sure to read aloud to the people everything that is written here. 62 Then pray, ‘Lord, you have said that you would destroy this place, so that there would be no living creatures in it, neither people nor animals, and it would be like a desert forever.’ 63 Seraiah, when you finish reading this book to the people, then tie it to a rock and throw it into the Euphrates River 64 and say, ‘This is what will happen to Babylonia—it will sink and never rise again because of the destruction that the Lord is going to bring on it.’”
The words of Jeremiah end here.