Cierpienia i modlitwy Tobita i Sary
1 Księga dziejów Tobita, syna Tobiela, syna Ananiela, syna Aduela, syna Gabaela, syna Rafaela, syna Raguela z potomstwa Asjela z plemienia Neftalego, 2 który za czasów króla asyryjskiego Salmanassara został uprowadzony do niewoli z Tisbe, miejscowości położonej na prawo od Kadesz-Neftali w Górnej Galilei, powyżej Chasor, za drogą na zachód, z lewej strony Fogor.
Uczynki miłosierdzia Tobita
3 Ja, Tobit, postępowałem drogami prawdy i sprawiedliwości przez wszystkie dni mego życia. Rozdawałem liczne jałmużny moim braciom i rodakom, którzy zostali ze mną uprowadzeni do kraju Asyryjczyków, do Niniwy. 4 Gdy byłem jeszcze młodzieńcem w mojej ojczyźnie, w ziemi Izraela, wówczas całe plemię mego ojca Neftalego odłączyło się od domu mojego przodka Dawida i od Jeruzalem, miasta, wybranego spośród wszystkich plemion Izraela dla składania ofiar przez wszystkie plemiona izraelskie. W nim też została zbudowana i poświęcona świątynia jako mieszkanie Boga przez wszystkie pokolenia na wieki. 5 Wszyscy moi bracia i dom mego przodka Neftalego składali ofiary cielcowi, którego sporządził Jeroboam, król Izraela, w Dan, na wszystkich wzgórzach Galilei. 6 Ja zaś jako jedyny udawałem się często do Jerozolimy na święta, zgodnie z tym, co zostało napisane dla całego Izraela w wiecznym przykazaniu: Zabierając ze sobą pierwociny plonów i zwierząt oraz dziesięcinę z dobytku i z wełny z pierwszego strzyżenia, udawajcie się do Jerozolimy. 7 Oddawałem to więc kapłanom, synom Aarona, na ołtarz. Synom zaś Lewiego, pełniącym służbę w Jeruzalem, oddawałem dziesięcinę ze zboża, wina, oliwy, owoców granatu, fig i pozostałych drzew owocowych. Natomiast drugą dziesięcinę sprzedawałem, a uzyskane pieniądze przynosiłem do Jeruzalem rokrocznie przez sześć lat. 8 Trzecia dziesięcina była dla sierot, wdów i prozelitów, żyjących wśród synów Izraela. Przynosiłem ją i dawałem co trzy lata, i spożywaliśmy ją, zgodnie z dotyczącym jej nakazem, zawartym w Prawie Mojżeszowym oraz zgodnie z zaleceniami Debory, matki Ananiela, naszego ojca. Zostałem bowiem osierocony przez mego ojca, który zmarł. 9 Gdy dorosłem, wziąłem za żonę Annę z naszego rodu. Ona urodziła mi syna, którego nazwałem imieniem Tobiasz. 10 Kiedy uprowadzono mnie do Asyryjczyków i znalazłem się na wygnaniu, udałem się do Niniwy. Tam wszyscy moi bracia i rodacy żywili się pokarmem pogan. 11 Ja jednak wystrzegałem się jedzenia pogańskich pokarmów. 12 Ponieważ z całej duszy pamiętałem o moim Bogu, 13 Najwyższy zapewnił mi łaskę i życzliwość Salmanassara i zostałem jego nadwornym dostawcą. 14 Jeździłem do Medii, dokonując tam dla niego zakupów aż do jego śmierci. Wtedy to zdeponowałem sakiewki z dziesięcioma talentami srebra u Gabaela, krewnego Gabriego, w Medii.
15 Gdy umarł Salmanassar, królem został jego syn Sennacheryb. Wtedy drogi w Medii stały się niebezpieczne i nie mogłem już tam jeździć. 16 Za dni Salmanassara rozdawałem liczne jałmużny dla braci z mojego rodu. 17 Dzieliłem się chlebem z głodnymi, a odzieniem z nagimi. Kiedy zaś zobaczyłem rodaka zabitego i wyrzuconego poza mury Niniwy, to go grzebałem. 18 Grzebałem także tych, których zabił Sennacheryb po swym pospiesznym odstąpieniu od Judei w dniach sądu, jakiego dokonał nad nim Król Nieba za jego bluźnierstwa. Zabił on bowiem w swym gniewie wielu synów Izraela. Ja zaś wykradałem ciała zabitych i je grzebałem. Sennacheryb ich szukał, lecz nie mógł znaleźć. 19 Jednak ktoś z mieszkańców Niniwy doniósł królowi, że to ja ich grzebię i musiałem się ukryć. Gdy się dowiedziałem, że król wie o mnie i chce mnie zabić, przeląkłem się i uciekłem. 20 Wówczas skonfiskowano cały mój majątek i nie pozostało mi nic, czego by nie przekazano do królewskiego skarbca. Została mi tylko żona Anna i syn Tobiasz. 21 Nie minęło czterdzieści dni, a król został zabity przez swoich dwóch synów, którzy zbiegli potem w góry Ararat. Królem został po nim jego syn Asarhaddon. On też ustanowił Achikara, syna mojego brata Anaela, skarbnikiem królestwa i powierzył mu całą administrację. 22 Wówczas Achikar wstawił się za mną i mogłem wrócić do Niniwy. Achikar bowiem był głównym podczaszym i stróżem pieczęci, administratorem i skarbnikiem za Sennacheryba, króla Asyryjczyków. Jego to ustanowił Asarhaddon ponownie, a był on moim bratankiem i krewnym.