PSALM 147 [146-147]
Hymn dziękczynny ocalonego ludu
1 Alleluja!
Jak dobrze jest śpiewać naszemu Bogu,
jak miła i słuszna jest pieśń pochwalna!
2 Pan buduje Jerozolimę,
gromadzi rozproszonych Izraela,
3 leczy złamane serca
i opatruje ich rany.
4 On liczbę gwiazd określił
i każdą woła po imieniu.
5 Wielki jest nasz Pan i pełen mocy,
Jego mądrość jest niezmierzona.
6 Pan podnosi uciśnionych,
a bezbożnych przygniata do ziemi.
7 Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną,
grajcie naszemu Bogu na cytrze!
8 On pokrywa niebo chmurami,
przygotowuje deszcz dla ziemi,
sprawia, że wzgórza zielenią się trawą.
9 On daje pożywienie bydłu
i pisklętom kruka, gdy wołają.
10 Nie kocha się w sile rumaka
ani się nie zachwyca goleniami mężczyzny.
11 Podobają się Panu ci, którzy się Go boją,
którzy oczekują Jego łaski.
[LXX i Wlg 147]
12 Uwielbiaj, Jerozolimo,Pana,
wysławiaj swego Boga, Syjonie!
13 On bowiem umacnia rygle w twoich bramach
i błogosławi twoim dzieciom pośród ciebie.
14 Zapewnia pokój twoim granicom,
najlepszą pszenicą cię syci.
15 Posłał na ziemię swoje przesłanie,
mknie szybko Jego słowo.
16 On daje śnieg jak wełnę,
szron rozsypuje jak popiół.
17 Rozrzuca grad jak okruchy
– kto przetrwa na Jego mrozie?
18 Posyła swoje słowo i sprawia roztopy,
każe wiać swemu wiatrowi i spływają wody.
19 Oznajmił swoje słowo Jakubowi,
swe ustawy i prawa Izraelowi.
20 Nie uczynił tego żadnemu innemu narodowi,
więc Jego praw nie znają.
Alleluja!
Chwała Wszechmocnemu
1 Chwalcie Pana,
Albowiem dobrze jest śpiewać Bogu naszemu,
Bo to wdzięczna rzecz; pieśń chwały jest miła.
2 Pan buduje Jeruzalem,
Zgromadza rozproszonych Izraela.
3 Uzdrawia tych, których serce jest złamane,
I zawiązuje ich rany.
4 Wyznacza liczbę gwiazd,
Wszystkim nadaje imiona.
5 Wielki jest Pan nasz i potężny w mocy,
Mądrość jego jest niezmierzona.
6 Pan podnosi pokornych,
Bezbożnych do ziemi poniża.
7 Śpiewajcie Panu pieśń dziękczynną,
Grajcie Panu naszemu na cytrze!
8 Okrywa niebiosa obłokami,
Przygotowuje deszcz dla ziemi,
Sprawia, że trawa rośnie na górach.
9 Daje bydłu pokarm jego,
Młodym krukom, gdy do niego wołają.
10 Nie lubuje się w sile rumaka,
Nie ma upodobania w goleniach męża.
11 Pan ma upodobanie w tych, którzy się go boją,
Którzy ufają łasce jego.
12 Chwal, Jeruzalem, Pana;
Sław, Syjonie, Boga swego!
13 Bo On umocnił zasuwy bram twoich,
Błogosławił synom twoim wśród ciebie.
14 On zapewnia pokój granicom twoim,
Karmi cię najlepszą pszenicą.
15 On posyła swój rozkaz na ziemię,
Szybko biegnie słowo jego.
16 On daje śnieg jak wełnę,
Szron jak popiół rozsypuje.
17 Rozrzuca grad swój jak okruchy,
Któż ostoi się przed jego mrozem?
18 Posyła słowo swoje i sprawia roztopy,
Wionie swym wiatrem i ciekną wody.
19 Oznajmił swe słowo Jakubowi,
Ustawy swe i prawa Izraelowi.
20 Nie uczynił tak żadnemu ludowi,
Dlatego nie znają jego praw.
Alleluja.