Ofiary pokarmowe i płynne
1 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 2 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja daję wam do zamieszkania, 3 wtedy będziecie składać ofiarę spalaną dla Pana – czy to ofiarę całopalną, czy ofiarę dla wypełnienia ślubu, czy też ofiarę dobrowolną, a w czasie waszych uroczystości – z cielców lub owiec, aby przygotować miłą woń dla Pana. 4 Ten, kto będzie przynosił swój dar ofiarny dla Pana, powinien przynieść na ofiarę pokarmową dziesiątą część efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 5 Do każdego baranka składanego w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej złożysz także czwartą część hinu wina na ofiarę płynną. 6 Przy ofierze z barana złożysz na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy. 7 Także na ofiarę płynną złożysz jedną trzecią hinu wina jako miłą woń dla Pana. 8 Składając cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, lub ofiarę wspólnotową dla Pana, 9 dodasz do cielca trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy na ofiarę pokarmową, 10 a jako ofiarę płynną przyniesiesz połowę hinu wina. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana. 11 Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana, a także jagnięcia czy koźlęcia. 12 Powinniście tak postępować przy każdej sztuce, stosownie do liczby ofiarowywanych zwierząt. 13 Każdy tubylec ma tak postępować, składając ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana. 14 Gdyby jakiś przybysz, który się u was zatrzymał lub też mieszka pośród was na stałe, chciał złożyć ofiarę spalaną, miłą woń dla Pana – winien postąpić tak samo jak wy. 15 Ta sama ustawa odnosi się do was i do przybyszów, przebywających wśród was. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, obowiązująca przed Panem zarówno was jak i przybyszów. 16 To samo prawo i ten sam nakaz obowiązują was i przybyszów, wśród was przebywających.
Dary pierwocin
17 Następnie Pan powiedział do Mojżesza: 18 Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, do której Ja was prowadzę, 19 i zaczniecie jeść z plonów tej ziemi, wyznaczycie także dar dla Pana. 20 Ofiarujecie w darze pierwociny ciasta – okrągły placek złożycie jako szczególny dar klepiska. 21 Z pierwocin ciasta będziecie składać dar dla Pana przez wszystkie wasze pokolenia.
Grzechy nieuwagi
22 Jeżeli zbłądzicie przez nieuwagę i nie spełnicie wszystkich tych przykazań, które Pan wypowiedział do Mojżesza 23 – tego wszystkiego, co Pan nakazał wam przez Mojżesza od dnia, w którym Pan nakazał wam i waszym następnym pokoleniom – 24 i jeśli się to stanie przez nieuwagę społeczności, to cała społeczność winna złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla Pana oraz należącą do niej zgodnie z rozporządzeniem prawa ofiarę pokarmową i płynną, a także kozła na ofiarę przebłagalną za grzech. 25 Gdy kapłan dokona przebłagania za całą społeczność Izraelitów, zostanie im odpuszczone, ponieważ było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli swój dar ofiarny: ofiarę spalaną dla Pana i ofiarę przebłagalną za grzech wobec Pana – za swoją nieuwagę. 26 Będzie więc odpuszczone całej społeczności Izraelitów i przybyszowi przebywającemu wśród was, gdyż był to grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę. 27 Jeśli zgrzeszy przez nieuwagę jeden człowiek, to winien złożyć roczną kozę jako ofiarę przebłagalną za grzech. 28 Za tego, kto zgrzeszył przed Panem przez nieuwagę, kapłan dokona przebłagania. I będzie mu odpuszczone. 29 W przypadku grzechu popełnionego przez nieuwagę będzie jedno prawo zarówno dla tubylców – potomków Izraela, jak i dla przybyszów przebywających pośród was. 30 Lecz gdyby ktoś z was, tubylców, lub jakiś przybysz popełnił grzech z pełną świadomością, wtedy taki obraża Pana i ma być usunięty spośród ludu, 31 ponieważ wzgardził słowem Pana i złamał Jego przykazanie. Taki człowiek musi być bezwzględnie usunięty. Jego wina pozostanie na nim.
Surowa kara za łamanie szabatu
32 Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu. 33 Ci, którzy go spotkali, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całej społeczności. 34 Oddano go pod straż, bo nie rozstrzygnięto jeszcze, co z nim należy uczynić. 35 Wtedy Pan powiedział do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć. Niech cała społeczność ukamienuje go poza obozem. 36 Cała społeczność wyprowadziła go poza obóz. Tam go ukamienowano – poniósł śmierć tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Religijne znaczenie frędzli
37 Potem Pan powiedział do Mojżesza: 38 Oznajmij Izraelitom, aby oni i ich potomkowie zrobili sobie frędzle na brzegach płaszczy, a do frędzli niech użyją sznurka z fioletowej purpury. 39 Dzięki temu, że będziecie mieli te frędzle, ilekroć na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania Pana, abyście je wypełniali i abyście nie podążali za własnym sercem i oczami, które przywiodłyby was do niewierności, 40 abyście pamiętali o wszystkich Moich przykazaniach i je wypełniali i abyście byli świętymi dla waszego Boga. 41 Ja jestem Panem, waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, by być waszym Bogiem. Ja jestem Panem, waszym Bogiem.
Przepisy dotyczące ofiar
1 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
2 Przemów do Izraelitów i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi waszych siedzib, którą Ja wam daję,
3 A będziecie chcieli złożyć dla Pana ofiarę ogniową z bydła lub z owiec — czy to całopalną, czy rzeźną, spełniając ślub albo dobrowolnie, albo w szczególne wasze święta, aby zgotować Panu woń przyjemną,
4 To niechaj składający swój dar ofiarny Panu złoży też na ofiarę z pokarmów jedną dziesiątą efy przedniej mąki, zaczynionej jedną czwartą hinu oliwy,
5 A na ofiarę z płynów jedną czwartą hinu wina. Tak postąpisz przy ofierze całopalnej czy rzeźnej, na każde jagnię.
6 Przy baranie zaś złożysz na ofiarę z pokarmów dwie dziesiąte efy przedniej mąki, zaczynionej jedną trzecią hinu oliwy,
7 A na ofiarę z płynów jedną trzecią hinu wina. Złożysz to jako woń przyjemną dla Pana.
8 Jeżeli zaś na ofiarę całopalną lub rzeźną złożysz cielca, aby spełnić ślub albo jako ofiarę pojednania dla Pana,
9 To przy cielcu złoży się na ofiarę z pokarmów trzy dziesiąte efy przedniej mąki, zaczynionej połową hinu oliwy,
10 Na ofiarę zaś z płynów złożysz pół hinu wina. Będzie to ofiara ogniowa, woń przyjemna dla Pana,
11 Tak należy postąpić przy każdym wole, przy każdym baranie oraz przy każdym jagnięciu z owiec lub przy koźlęciu.
12 Jaka będzie liczba zwierząt, które składacie, taka będzie ilość dodatków do ofiar.
13 Tak postąpi każdy tubylec, składając ofiarę ogniową, woń przyjemną dla Pana.
14 A jeżeli zamieszka pośród was cudzoziemiec albo jeżeli ktokolwiek żyje na stałe wśród waszych potomków, a będzie chciał złożyć ofiarę ogniową, woń przyjemną dla Pana, to niech uczyni tak, jak wy czynicie.
15 W ogóle, jednakowy jest przepis dla was i dla cudzoziemca, który u was przebywa. Będzie to przepis wieczny, dla waszych pokoleń przed Panem, zarówno dla was jak i dla cudzoziemca.
16 Jednakowe prawo i jednakowy przepis będzie dla was i dla cudzoziemca, przebywającego u Was.
17 I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
18 Przemów do synów izraelskich i powiedz im: Gdy wejdziecie do ziemi, do której was prowadzę,
19 I będziecie jedli chleb tej ziemi, wyznaczcie dla Pana dar ofiarny.
20 Złożycie na dar ofiarny pierwociny ciasta z mąki razowej. Złożycie ją jako ofiarę z gumna.
21 Dar ofiarny z pierwocin waszego ciasta dawać będziecie Panu z pokolenia na pokolenie.
22 A jeżeli nieumyślnie uchybicie i nie spełnicie tych wszystkich przykazań, jakie Pan nadał Mojżeszowi,
23 Jakiegokolwiek z nich, które Pan wam nakazał przez Mojżesza, od dnia, w którym Pan to nakazał, i nadal po wszystkie pokolenia,
24 To jeżeli błąd ten został popełniony przez przeoczenie całego zboru, cały zbór złoży jednego cielca na ofiarę całopalną, woń przyjemną dla Pana, wraz z jego ofiarą z pokarmów i z płynów, według prawa, oraz jednego kozła na ofiarę za grzech.
25 Kapłan dokona przebłagania za cały zbór synów izraelskich i będzie im odpuszczone; gdyż było to tylko przeoczenie i oni złożyli dar swój na ofiarę ogniową Panu i swoją ofiarę za grzech przynieśli przed Pana za przeoczenie swoje.
26 I będzie odpuszczone całemu zborowi synów izraelskich i cudzoziemcowi przebywającemu wśród was. Cały bowiem lud popełnił to przez przeoczenie.
27 A jeżeli pojedynczy człowiek zgrzeszy przez przeoczenie, to złoży jednoroczną kozę na ofiarę za grzech.
28 Kapłan dokona przebłagania za tego człowieka, który uchybił, popełniając przed Panem grzech przez przeoczenie; gdy dokona za niego przebłagania, będzie mu odpuszczone.
29 Zarówno tubylca z synów izraelskich, jak cudzoziemca, przebywającego wśród was, którzy popełnili błąd przez przeoczenie, obowiązuje jednakowe prawo.
30 Lecz człowiek, zarówno tubylec jak i cudzoziemiec, który popełni to rozmyślnie, znieważa Pana. Człowiek ten będzie wytracony spośród swego ludu,
31 Gdyż pogardził słowem Pańskim i naruszył przykazania Pańskie. Człowiek ten będzie więc wytracony, a grzech jego pozostanie na nim.
Ukamienowanie łamiącego sabat
32 A gdy synowie izraelscy przebywali na pustyni, napotkali człowieka, zbierającego drwa w dzień sabatu.
33 Ci, którzy go napotkali zbierającego drwa, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zboru.
34 I osadzili go pod strażą, gdyż jeszcze nie było rozstrzygnięte, co ma się z nim uczynić.
35 I rzekł Pan do Mojżesza: Mąż ten poniesie śmierć. Niech cały zbór go ukamienuje poza obozem.
36 I wyprowadził go cały zbór poza obóz, i ukamienowali go, i umarł, jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Frędzle na skrajach szat
37 I rzekł Pan do Mojżesza:
38 Przemów do synów izraelskich i powiedz im, żeby oni i ich potomkowie porobili sobie frędzle na skrajach swoich szat, a przy frędzlach na skraju umieścili sznurki z fioletowej purpury.
39 Będziecie mieli te frędzle po to, abyście, gdy na nie spojrzycie, przypomnieli sobie wszystkie przykazania Pańskie, i abyście je pełnili, a nie dali się zwieść swoim sercom i swoim oczom, które was prowadzą do bałwochwalstwa,
40 Abyście pamiętali i wypełniali wszystkie moje przykazania, i byli świętymi Boga waszego.
41 Jam jest Pan, wasz Bóg, który was wywiodłem z ziemi egipskiej, aby być dla was Bogiem, Jam jest Pan, Bóg wasz.