Cuda Jezusa
Oczyszczenie trędowatego
(Mk 1,40-45Łk 5,12-16)1 Gdy Jezus zszedł z góry, poszły za Nim wielkie tłumy. 2 Wówczas zbliżył się trędowaty, oddał Mu pokłon i prosił: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. 3 Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i powiedział: Chcę, bądź oczyszczony. I natychmiast został oczyszczony z trądu. 4 Potem Jezus oznajmił mu: Pamiętaj, nie mów o tym nikomu, ale idź, pokaż się kapłanowi i na świadectwo, że jesteś uzdrowiony, złóż ofiarę, którą nakazał Mojżesz.
Uzdrowienie sługi setnika
(Łk 7,1-10J 4,43-54)5 Gdy Jezus przyszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik z taką prośbą: 6 Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. 7 Jezus powiedział: Przyjdę i uzdrowię go. 8 Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godny, abyś wszedł pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. 9 I ja bowiem, człowiek podległy władzy, mam także władzę nad żołnierzami. Do jednego mówię: Idź, a idzie; do drugiego: Chodź tu, a przychodzi; a do sługi: Zrób to, a robi. 10 Gdy Jezus to usłyszał, zdumiał się i powiedział do tych, którzy Mu towarzyszyli: Zapewniam was, u nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. 11 Mówię wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu, by zasiąść do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w Królestwie Niebios, 12 a synowie Królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz, w ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. 13 Do setnika zaś Jezus powiedział: Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś. I w tej samej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.
Uzdrowienie teściowej Piotra oraz innych chorych
(Mk 1,29-34Łk 4,38-41)14 Gdy Jezus wszedł do domu Piotra, zobaczył, że teściowa Piotra leży nękana gorączką. 15 Ujął ją więc za rękę i gorączka ją opuściła. Ona zaś wstała i usługiwała im. 16 Wieczorem przyprowadzono do Niego wielu owładniętych przez demony. Jezus wypędził demony słowem i uzdrowił wszystkich chorych. 17 W ten sposób spełniła się zapowiedź proroka Izajasza: On wziął na siebie nasze słabości i poniósł nasze choroby.
Potrzeba wyrzeczenia
(Łk 9,57-62)18 Jezus, widząc tłum wokół siebie, kazał przeprawić się na drugi brzeg. 19 Wtedy podszedł do Niego pewien nauczyciel Prawa i powiedział: Nauczycielu, dokąd Ty pójdziesz, ja pójdę za Tobą. 20 Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory, a ptaki gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie położyć głowy. 21 Inny zaś spośród uczniów odezwał się: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pochować mojego ojca. 22 Lecz Jezus mu odpowiedział: Pójdź za Mną, a umarłym zostaw grzebanie ich umarłych.
Uciszenie burzy
(Mk 4,35-41Łk 8,22-25)23 Potem wsiadł do łodzi, a z Nim Jego uczniowie. 24 Nagle na jeziorze zerwała się tak gwałtowna burza, że fale zalewały łódź. A Jezus spał. 25 Wtedy zwrócili się do Niego i obudzili Go, wołając: Panie, ratuj! Giniemy! 26 On zaś zapytał: Dlaczego się boicie, ludzie małej wiary? Następnie wstał, zgromił wichry i jezioro, i nastała głęboka cisza. 27 Ludzie natomiast pytali zdumieni: Kim On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?
Uzdrowienie opętanych Gadareńczyków
(Mk 5,1-20Łk 8,26-39)28 Gdy przybył na drugi brzeg do krainy Gadareńczyków, wyszli Mu naprzeciw z grobowców dwaj opętani przez demony. Byli tak bardzo niebezpieczni, że nikt nie mógł przejść tamtą drogą. 29 Zaczęli krzyczeć: Czego chcesz od nas, Synu Boga? Za wcześnie przyszedłeś nas dręczyć! 30 A w pobliżu pasła się duża trzoda świń. 31 Demony zatem zaczęły Go prosić: Jeśli nas wypędzasz, poślij nas w tę trzodę. 32 Powiedział: Idźcie! Wyszły więc i weszły w świnie. Nagle cała trzoda ruszyła do jeziora po urwistym zboczu i utonęła. 33 Ci natomiast, którzy pilnowali świń, uciekli do miasta, gdzie opowiedzieli o wszystkim, również o opętanych. 34 Wtedy całe miasto wyszło Jezusowi na spotkanie. Gdy Go zobaczyli, prosili, aby opuścił ich okolice.
Oczyszczenie trędowatego
(Mar. 1,40—45Łuk. 5,12—16)1 A gdy zstąpił z góry, poszło za nim wielkie mnóstwo ludu.
2 I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.
3 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.
4 I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił, lecz idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj nakazany przez Mojżesza dar na świadectwo dla nich.
Uzdrowienie sługi setnika
(Łuk. 7,1—10)5 A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go
6 I mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.
7 Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.
8 A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.
9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni.
10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.
11 A powiadam wam, że wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios.
12 Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
13 I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie.
Uzdrowienie teściowej Piotra i wielu innych
(Mar. 1,29—34Łuk. 4,38—41)14 A gdy Jezus wszedł do domu Piotra, ujrzał teściową jego, leżącą w gorączce.
15 I dotknął się ręki jej, i ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i posługiwała mu.
16 A gdy nastał wieczór, przywiedli do niego wielu opętanych, a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,
17 Aby się spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.
Potrzeba wyrzeczeń
(Łuk. 9,57—62)18 A Jezus, widząc lud wokół siebie, kazał przeprawić się na drugą stronę.
19 I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, i rzekł do niego: Nauczycielu, pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.
20 I rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.
21 A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.
22 Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.
Uciszenie burzy
(Mar. 4,35—41Łuk. 8,22—25)23 A gdy wsiadł do łodzi, poszli za nim uczniowie jego.
24 I oto nawałnica wielka powstała na morzu tak, że fale łódź przykrywały. On zaś spał.
25 I podszedłszy do niego zbudzili go słowami: Panie, ratuj, giniemy!
26 A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza.
27 Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?
Uzdrowienie dwóch opętanych
(Mar. 5,1—20Łuk. 8,26—39)28 A gdy przybył na drugą stronę, do krainy Gadareńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, wychodzący z grobów, bardzo groźni, tak iż nikt nie mógł przechodzić tą drogą.
29 I poczęli krzyczeć tymi słowy: Cóż my mamy z tobą, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?
30 A opodal od nich była wielka trzoda pasących się świń.
31 Tedy go demony prosiły, mówiąc: Jeśli nas wypędzasz, to poślij nas w tę trzodę świń.
32 I rzekł im: Idźcie! A one wyszedłszy, weszły w świnie. I oto cała trzoda ruszyła pędem po urwisku do morza i zginęła w wodach.
33 A pasterze uciekli i poszedłszy do miasta, opowiedzieli wszystko, także i to, co się stało z opętanymi.
34 Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa, a ujrzawszy go, prosili, aby odszedł z ich krainy.