Obietnica dana Abramowi
1 Po tych wydarzeniach Abram miał widzenie i usłyszał słowa Pana: Nie lękaj się, Abramie! Ja jestem twoją tarczą, otrzymasz szczodrą zapłatę. 2 Abram zaś odpowiedział: Panie mój, Boże! Po co mi ją dajesz, skoro odchodzę bezdzietny, a moim spadkobiercą będzie Eliezer z Damaszku? 3 Następnie dodał: Nie dałeś mi potomka, a więc sługa urodzony w moim domu będzie moim dziedzicem. 4 Ale Pan powiedział do niego: To nie on będzie twoim dziedzicem, tylko ten, który będzie twoim rodzonym dzieckiem. Ten będzie twoim dziedzicem. 5 Potem wyprowadził go na zewnątrz i powiedział: Spójrz na niebo i policz gwiazdy, o ile zdołasz je policzyć. I dodał: Tak liczne będzie twoje potomstwo. 6 Abram uwierzyłPanu, i policzono mu to za sprawiedliwość.
7 Potem oświadczył mu: Ja jestem Panem, który wyprowadził cię z Ur Chaldejskiego, aby dać ci tę ziemię w posiadanie. 8 On zaś zapytał: O Panie mój, Boże! Po czym poznam, że ją odziedziczę? 9 Wtedy odpowiedział: Weź dla Mnie trzyletnią jałówkę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, synogarlicę i młodego gołąbka. 10 Wziął więc to wszystko, poprzecinał przez środek i położył jedną część naprzeciw drugiej, tylko ptaków nie rozciął. 11 Zleciały się wówczas do ciał zwierząt drapieżne ptaki, ale Abram je odpędzał.
12 A gdy słońce zachodziło Abram zapadł w głęboki sen i ogarnęło go przerażenie oraz wielka ciemność. 13 Wtedy Bóg powiedział do Abrama: Wiedz dobrze, że twoi potomkowie będą żyć jako przybysze w ziemi, która nie będzie ich. Będą tam niewolnikami i będą uciskani przez czterysta lat. 14 Ale osądzę także ten naród, któremu będą służyć, a potem wyjdą z wielkim dobytkiem. 15 Ty jednak odejdziesz do swoich przodków w pokoju i zostaniesz pochowany jako sędziwy starzec. 16 Dopiero czwarte pokolenie tutaj powróci, gdyż wina Amorytów jeszcze się nie dopełniła. 17 A gdy słońce zaszło i nastała głęboka ciemność, ukazał się dymiący piec i płonąca pochodnia, które przesuwały się pomiędzy kawałkami zwierząt. 18 W tym dniu Pan zawarł przymierze z Abramem i powiedział: Tę oto ziemię, od Rzeki Egipskiej aż do Wielkiej Rzeki, rzeki Eufrat, daję twemu potomstwu. 19 A także Kenitów, Kenizzytów i Kadmonitów, 20 Chittytów, Peryzzytów i Refaitów, 21 Amorytów, Kananejczyków, Girgaszytów i Jebusytów.
Bóg zawiera przymierze z Abramem
1 Po tych wydarzeniach doszło Abrama w widzeniu następujące słowo Pana: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita!
2 Wtedy Abram odpowiedział: Panie Boże, cóż mi możesz dać, gdy ja schodzę bezdzietny, a dziedzicem domu mego będzie Eliezer z Damaszku.
3 Potem rzekł Abram: Przecież nie dałeś mi potomstwa, więc mój domownik będzie dziedzicem moim.
4 Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim.
5 Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje.
6 Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu.
7 Potem rzekł do niego: Jam jest Pan, który cię wywiódł z Ur chaldejskiego, aby ci dać tę ziemię w posiadanie.
8 A on odpowiedział: Panie Boże, po czym poznam, że ją posiądę?
9 On zaś rzekł: Sprowadź mi trzyletnią jałówkę i trzyletnią kozę, i trzyletniego barana, nadto synogarlicę i gołębicę.
10 I sprowadził mu to wszystko, i rozciął na poły, i położył jedną połać naprzeciw drugiej, lecz ptaków nie dzielił.
11 Wtedy zleciały ptaki drapieżne do padliny, lecz Abram je odpędził.
12 A gdy zachodziło słońce, ogarnął Abrama twardy sen, wtedy też opadły go lęk i głęboka ciemność.
13 I rzekł do Abrama: Wiedz dobrze, że potomstwo twoje przebywać będzie jako przychodnie w ziemi, która do nich należeć nie będzie i będą tam niewolnikami, i będą ich ciemiężyć przez czterysta lat.
14 Lecz Ja także sądzić będę naród, któremu jako niewolnicy służyć będą; a potem wyjdą z wielkim dobytkiem.
15 A ty odejdziesz do ojców swoich w pokoju i będziesz pogrzebany w późnej starości.
16 Lecz dopiero czwarte pokolenie wróci tutaj, gdyż przed tym czasem nie dopełni się wina Amorytów.
17 A gdy słońce zaszło i nastała ciemność, oto ukazał się dymiący piec i płonąca pochodnia, które przesuwały się między owymi połaciami.
18 W dniu tym zawarł Pan przymierze z Abramem, mówiąc: Potomstwu twemu daję tę ziemię, od rzeki egipskiej aż do wielkiej rzeki Eufrat:
19 Kenitów i Kenizytów, i Kadmonitów,
20 I Chetytów, i Peryzytów, i Refaitów,
21 I Amorytów, i Kananejczyków, i Girgazytów, i Jebuzytów.