Odbudowa świątyni
Odnowienie kultu
1 Gdy nadszedł siódmy miesiąc, a Izraelici mieszkali już w swoich miastach, wtedy cały lud zgromadził się w Jerozolimie.
2 Jozue, syn Josadaka, ze swymi braćmi kapłanami, a także Zorobabel, syn Szealtiela, ze swymi braćmi, przystąpili do odbudowy ołtarza Boga Izraela, aby składać tam całopalenia, zgodnie z tym, co zostało napisane w prawie Mojżesza, męża Bożego.
3 Ustawili ołtarz na jego fundamentach, pomimo strachu przed ludami zamieszkującymi tę ziemię, a potem składali na nim całopalenia dla Pana, całopalenia poranne i wieczorne. 4 Następnie, zgodnie z tym, co zostało napisane, obchodzili Święto Namiotów, składając codziennie całopalenia według liczby ustalonej na każdy dzień.
5 Potem, oprócz nieustannej ofiary całopalnej, składali też ofiary zarówno w dni nowiu i we wszystkie uroczystości poświęcone Panu, jak i wtedy, gdy ktoś składał dobrowolną ofiarę dla Pana. 6 Od pierwszego dnia siódmego miesiąca zaczęli składać ofiary całopalne dla Pana, chociaż fundamenty pod świątynię Pana nie były jeszcze założone. 7 Wydawano też srebro dla kamieniarzy i cieśli, a także jedzenie i picie oraz oliwę dla Sydończyków i Tyryjczyków, aby sprowadzali drzewo cedrowe z Libanu drogą morską do Jafy, zgodnie z pozwoleniem udzielonym im przez Cyrusa, króla perskiego.
8 W drugim roku od ich przybycia do domu Boga w Jerozolimie, w drugim miesiącu, zabrali się do pracy: Zorobabel, syn Szealtiela, i Jozue, syn Josadaka, razem z resztą swoich braci, kapłanów i lewitów oraz ze wszystkimi, którzy wrócili do Jerozolimy z niewoli. Ustanowiono też lewitów powyżej dwudziestego roku życia, aby nadzorowali pracę w domu Pana.
9 Tak więc Jozue oraz jego synowie i bracia, Kadmiel oraz jego synowie i Judejczycy, wspólnie objęli nadzór nad wykonującymi pracę w domu Boga. Także synowie Chenadada oraz ich synowie i bracia, lewici.
10 Gdy budowniczowie położyli fundamenty pod świątynię Pana, wówczas ustawili się kapłani w świątecznych strojach, z trąbami, a lewici, potomkowie Asafa, z cymbałami, aby wielbić Pana, zgodnie z nakazem Dawida, króla Izraela. 11 I zaśpiewali, wielbiąc i wysławiając Pana, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki nad Izraelem. A cały lud wznosił radosne okrzyki, wielbiąc Pana z powodu położenia fundamentów pod dom Pana.
12 Wielu starych kapłanów, lewitów i naczelników rodów, którzy widzieli jeszcze dawną świątynię, głośno płakało podczas zakładania fundamentów tej nowej świątyni. Ale wielu też na cały głos wznosiło okrzyki radości. 13 I lud nie mógł odróżnić okrzyków radości od głosu płaczu, wyrażał bowiem swą radość tak głośno, że słychać go było z oddali.
Odnowa życia nabożeństwowego
1 A gdy nadszedł siódmy miesiąc, odkąd synowie izraelscy przebywali w swoich miastach, zgromadził się cały lud jak jeden mąż w Jeruzalemie.
2 Wtedy Jeszua, syn Josadaka, wraz ze swoimi braćmi kapłanami i Zerubbabel, syn Szealtiela wraz ze swoimi braćmi zabrali się do budowy ołtarza Bogu Izraela, aby składać na nim ofiary całopalne, jak to jest przepisane w zakonie Mojżesza, męża Bożego.
3 A gdy postawili ten ołtarz na jego dawnym miejscu, mimo wrogiej postawy obcych ludów, składali na nim ofiary całopalne Panu, ofiary całopalne rano i wieczorem.
4 Obchodzili także Święto Szałasów jak jest przepisane, składając dzień po dniu ofiary całopalne w należytej ilości odpowiednio do wymogów każdego dnia.
5 Następnie też oprócz całopalnych ofiar stałych, całopalne ofiary sobotnie oraz na nowiu księżyca i na każde uroczyste święto poświęcone Panu, poza tym ofiary każdego, kto składał dobrowolną ofiarę Panu.
6 Od pierwszego dnia siódmego miesiąca zaczęli składać Panu ofiary całopalne, chociaż fundamenty świątyni Pana nie były jeszcze wykończone.
7 Dali przeto pieniądze kamieniarzom i cieślom, Sydończykom zaś i Tyryjczykom żywność, napój i oliwę, aby sprowadzili drzewo cedrowe z Libanu morzem do Jafy, na co Cyrus, król perski, dał im zezwolenie.
Rozpoczęcie odbudowy świątyni
8 A w drugim roku po ich przybyciu do domu Bożego w Jeruzalemie, w drugim miesiącu: Zerubbabel, syn Szealtiela, i Jeszua, syn Josadaka, i reszta ich braci, kapłani i Lewici oraz wszyscy, którzy powrócili z niewoli do Jeruzalemu rozpoczęli odbudowę, ustanawiając Lewitów w wieku od dwudziestego roku życia wzwyż nadzorcami robót przy budowie domu Pana.
9 Stanęli więc Jeszua, jego synowie i jego bracia: Kadmiel, Binnuj i Hodowiasz razem z synami Judy jak jeden mąż, aby kierować tymi, którzy pracowali przy budowie domu Bożego, synami Chenadada, ich synami i swoimi braćmi, Lewitami.
10 Gdy zaś budowniczowie położyli fundamenty świątyni Pańskiej, wystąpili kapłani w szatach z purpury z trąbami, a Lewici, synowie Asafa, z cymbałami, aby chwalić Pana, jak to ustanowił Dawid, król izraelski.
11 I zanucili pieśń pochwalną i dziękczynną Panu, że jest dobry i że jego łaska nad Izraelem trwa na wieki. Także cały lud wznosił głośne okrzyki radości, chwaląc Pana za to, że został położony fundament świątyni Pana.
12 Lecz wielu spośród kapłanów i Lewitów oraz naczelników rodów, ludzi w podeszłym wieku, którzy oglądali jeszcze poprzednią świątynię, głośno płakało, gdy na ich oczach zakładano tę świątynię, wielu innych natomiast wznosiło okrzyki radości,
13 Tak że lud nie odróżniał głosu radosnych okrzyków od donośnego płaczu ludu, gdyż lud wznosił głośne okrzyki, a głos ten słychać było daleko.