CZĘŚĆ druga
Zache˛ta do jedności i nowego życia
Jedność Kościoła
1 Proszę więc was ja, więzień w Panu,abyście postępowali w sposób godny powołania, które otrzymaliście, 2 z całą pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, 3 starając się zachować jedność ducha we wzajemnej więzi, jaką daje pokój. 4 Jedno jest Ciało i jeden Duch, jak też jedna jest nadzieja, do której zostaliście powołani. 5 Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. 6 Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, działa przez wszystkich i we wszystkich.
7 Każdemu też z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa. 8 Dlatego mówi Pismo: Gdy wstąpił na wysokości, zniewolił niewolę, rozdał dary ludziom.
9 Czy zaś to, że wstąpił, nie znaczy, że również zstąpił w najniższe obszary ziemi? 10 Ten, który zstąpił, jest tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. 11 To On uczynił jednych apostołami, innych prorokami, innych głosicielami Dobrej Nowiny, jeszcze innych pasterzami i nauczycielami, 12 aby uzdolnić świętych do wykonywania dzieła służby, do budowania Ciała Chrystusa, 13 aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa, 14 abyśmy już nie byli małymi dziećmi, niesionymi falami i powiewem wiatru jakiejkolwiek nauki, którą chytrze posługują się ludzie, zwodząc na manowce. 15 Trwając zaś w prawdziwej miłości, wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową, Chrystusem. 16 Przez Niego całe ciało – które jest harmonijnie złożone i połączone dzięki każdej umacniającej więzi, według miary właściwej każdemu członkowi – przyczynia się do wzrostu ciała, aby budować samo siebie w miłości.
Nowe życie w Chrystusie
17 To więc mówię, i w Panu składam świadectwo, abyście już nie postępowali tak, jak poganie w ich próżnym myśleniu. 18 Ciemności ogarnęły ich rozum, a życie Boże stało się dla nich czymś odległym z powodu panującej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości ich serca. 19 Ponieważ stali się nieczuli, oddali się rozpuście, aby bez żadnych oporów postępować bezwstydnie. 20 Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. 21 Jeśli oczywiście o Nim usłyszeliście i w Nim zostaliście pouczeni, zgodnie z prawdą, która jest w Jezusie, 22 to, gdy chodzi o dawny sposób postępowania, odrzućcie starego człowieka, który niszczy samego siebie złudnymi żądzami. 23 Pozwólcie natomiast, aby się odnowił duch waszego myślenia 24 i obleczcie się w nowego człowieka, który został stworzony na obraz Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
Zasady nowego życia
25 Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie sobie nawzajem prawdę , bo jesteśmy członkami jednego ciała. 26 Gniewajcie się, ale nie grzeszcie , niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem. 27 Nie dawajcie miejsca diabłu. 28 Kto kradł, niech już nie kradnie, ale niech raczej pracuje, niech własnymi rękami czyni to, co dobre, aby miał się czym dzielić z tym, który jest w potrzebie. 29 Żadna zła mowa niech nie wychodzi z waszych ust, lecz tylko dobra, która służyłaby zbudowaniu i przyniosła korzyść słuchającym. 30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. 31 Wszelka gorycz, gwałtowność, gniew, wrzask i bluźnierstwo niech zostaną spośród was usunięte wraz ze wszelką złością. 32 Bądźcie jedni dla drugich łaskawi i miłosierni, przebaczając sobie nawzajem, tak jak i Bóg przebaczył wam w Chrystusie.
Wezwanie do jedności
1 Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze,
2 Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości,
3 Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju:
4 Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania;
5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;
6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
7 A każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego.
8 Dlatego powiedziano:
Wstąpiwszy na wysokość,
Powiódł za sobą jeńców
I ludzi darami obdarzył.
9 A to, że wstąpił, cóż innego oznacza, aniżeli to, że wpierw zstąpił do podziemi?
10 Ten, który zstąpił, to ten sam, co i wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.
11 I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami,
12 Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego,
13 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej,
14 Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu,
15 Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa,
16 Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.
Stary i nowy człowiek
17 To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego,
18 Mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich,
19 Mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością.
20 Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa,
21 Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie.
22 Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze,
23 I odnówcie się w duchu umysłu waszego,
24 A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.
Przykazania na co dzień
25 Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.
26 Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym,
27 Nie dawajcie diabłu przystępu.
28 Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.
29 Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają.
30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
31 Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.
32 Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.