Pomoc Pana a wdzięczność ludu
1 Potem Mojżesz wezwał wszystkich Izraelitów i powiedział do nich: Widzieliście wszystko, co uczynił Pan na waszych oczach w ziemi egipskiej faraonowi, wszystkim jego sługom i całej jego ziemi, 2 te wielkie doświadczenia, które widziały twoje oczy, te wielkie znaki i cuda. 3 Ale nie dał wam Pan aż do tego dnia rozumnego serca ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały. 4 Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni, nie zestarzały się na was wasze ubrania i nie zniszczyły się sandały na waszych nogach. 5 Nie jedliście chleba i nie piliście wina ani sycery, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. 6 A gdy przyszliście do tego miejsca, wtedy wyszedł przeciw nam do walki Sichon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, i pobiliśmy ich. 7 Wzięliśmy ich ziemię i oddaliśmy ją w posiadanie Rubenitom, Gadytom i połowie plemienia Manassesa. 8 Przestrzegajcie więc słów tego przymierza i wykonujcie je, aby się wam powodziło we wszystkim, co będziecie czynić.
Wierność wobec przymierza
9 Stoicie dzisiaj wszyscy przed Panem, waszym Bogiem – przywódcy waszych plemion, wasza starszyzna i zwierzchnicy, wszyscy Izraelici, 10 wasze dzieci i żony, i przybysz, który przebywa w waszym obozie, od rąbiącego drwa do tego, który czerpie wodę – 11 abyście weszli w przymierze z Panem, waszym Bogiem, które Pan, wasz Bóg, dzisiaj z wami pod przysięgą zawiera, 12 aby dziś ustanowić was swoim ludem. On zaś będzie waszym Bogiem, jak zapowiedział i jak poprzysiągł waszym przodkom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. 13 Nie tylko z wami zawieram to przymierze pod przysięgą, 14 lecz także z każdym, kto tu dzisiaj stoi z wami przed Panem, naszym Bogiem, i z tym, którego nie ma tu dzisiaj z wami. 15 Wiecie bowiem, jak mieszkaliśmy w ziemi egipskiej i jak przechodziliśmy pośrodku narodów, które minęliśmy. 16 Widzieliście ich obrzydliwości, ich bożki z drewna i z kamienia, ze srebra i złota, które są u nich. 17 Niech nie będzie wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani plemienia, których serce odwróciłoby się dziś od Pana, naszego Boga, aby pójść i służyć bogom tych narodów. Niech nie będzie pośród was korzenia, wydającego truciznę i gorycz. 18 Gdyby ktoś, słysząc słowa tej przysięgi, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Będę spokojny, gdyż będę postępować w zatwardziałości swego serca, aby zniszczyć to, co napojone i spragnione, 19 wtedy Pan nie zechce mu przebaczyć i rozpali się gniew Pana i Jego zapalczywość przeciw temu człowiekowi. Spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze i Pan wymaże jego imię pod niebiosami. 20 I wyłączy go Pan na zgubę ze wszystkich plemion Izraela stosownie do wszystkich przekleństw przymierza, które są zapisane w tej księdze Prawa.
21 Wtedy przyszłe pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i cudzoziemiec, który przyjdzie z dalekiej krainy, i widząc plagi tej ziemi i choroby, którymi Pan ją dotknie, powiedzą: 22 Cała jego ziemia jest siarką, solą i pogorzeliskiem! Nie będzie obsiewana, nic na niej nie wyrośnie i nie wzejdzie żadna trawa, jak podczas zagłady Sodomy i Gomory, Admy i Seboim, które Pan zniszczył w swoim gniewie i zapalczywości. 23 Wówczas powiedzą wszystkie narody: Z jakiego to powodu Pan tak postąpił z tą ziemią? Za co żar tak wielkiego gniewu? 24 I odpowiedzą: Za to, że opuścili przymierze Pana, Boga ich przodków, które zawarł z nimi, gdy wyprowadził ich z ziemi egipskiej.
25 A oni poszli i służyli innym bogom i oddawali im pokłon - bogom, których nie znali i których On im nie przydzielił. 26 Dlatego rozgorzał gniew Pana przeciwko tej ziemi i rzucił na nią wszelkie przekleństwo, zapisane w tej księdze. 27 I wyrwał ich Pan z ich ziemi w gniewie i zapalczywości, w wielkim oburzeniu, i wyrzucił ich do obcej ziemi, jak to jest dzisiaj. 28 To, co zakryte, należy do Pana, naszego Boga, a co jest objawione, do nas i do naszych synów na wieki, abyśmy spełniali wszystkie słowa tego Prawa.
Ponowne zawarcie przymierza na polach moabskich
1 Potem zwołał Mojżesz całego Izraela i rzekł do niego: Wy widzieliście wszystko, co w ziemi egipskiej uczynił Pan na waszych oczach faraonowi i wszystkim jego sługom, i całej jego ziemi,
2 Te wielkie doświadczenia, które oglądały twoje oczy, te znaki i wielkie cuda.
3 Lecz aż do dnia dzisiejszego nie dał wam Pan serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.
4 Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni, a nie zetlały wasze szaty na was i nie zbutwiało twoje obuwie na twoich nogach.
5 Chleba nie jadaliście, wina i mocnego napoju nie pijaliście, abyście poznali, że Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.
6 A gdy przyszliście na to miejsce i wystąpił Sychon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, przeciwko nam do walki, i my pobiliśmy ich,
7 Zabraliśmy ich ziemię i oddaliśmy ją w posiadanie Rubenitom i Gadytom, i połowie plemienia Manassesa.
8 Przestrzegajcie tedy słów tego przymierza i wypełniajcie je, by się wam powodziło we wszystkim, co będziecie czynić.
9 Stanęliście dzisiaj wszyscy przed Panem, Bogiem waszym, naczelnicy waszych plemion, wasi starsi i wasi nadzorcy, wszyscy mężowie izraelscy,
10 Wasze dzieci, wasze żony i twój obcy przybysz, który jest w twoim obozie, od tego, który drwa rąbie, aż do tego, który wodę czerpie,
11 Aby pod przysięgą wejść w przymierze z Panem, Bogiem twoim, jakie Pan, Bóg twój, dziś z tobą zawiera,
12 Aby dziś ustanowić cię swoim ludem, a On będzie twoim Bogiem, jak obiecał i jak przysiągł twoim ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
13 Lecz nie tylko z wami zawieram to przymierze, obwarowane przysięgą,
14 Ale także z tym, który jest tutaj dziś z nami przed Panem, Bogiem naszym, oraz z tym, którego nie ma tu dziś z nami.
15 Wiecie bowiem o tym, jak mieszkaliśmy w ziemi egipskiej, i jak przechodziliśmy pośród narodów, które minęliśmy.
16 Widzieliście obrzydliwe ich bałwany i bożki z drzewa i kamienia, ze srebra i złota, jakie są u nich.
17 Niechże nie będzie wśród was mężczyzny ani kobiety, ani rodziny, ani plemienia, których serce odwróciłoby się dziś od Pana, Boga naszego, aby pójść i służyć bogom tych narodów. Niechaj nie będzie wśród was korzenia, wydającego truciznę i piołun,
18 Który by, słysząc słowa tego zaprzysiężonego przymierza, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Dobrze mi będzie, choćbym nawet trwał w zatwardziałości swego serca. To doprowadziłoby do tego, że zostałoby zniszczone to, co nawodnione, wraz z tym, co wyschnięte.
19 Pan bowiem nie zechce mu przebaczyć, przeciwnie, wtedy zapłonie gniew Pana i jego zapalczywość na tego męża i spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze, i wymaże Pan jego imię pod niebem,
20 I odłączy go Pan ku złemu ze wszystkich plemion izraelskich, zgodnie ze wszystkimi przekleństwami przymierza, zapisanego w księdze tego zakonu.
21 I powie następne pokolenie, wasi synowie, którzy powstaną po was, i cudzoziemiec, który przyjdzie z ziemi dalekiej, gdy zobaczą klęski tej ziemi i schorzenia, którymi ją Pan porazi:
22 Cała jej gleba jest siarką, solą i pogorzeliskiem. Nie będzie obsiewana, nic na niej nie wyrośnie, nie wzejdzie na niej żadna trawa, Będzie jak zwaliska Sodomy i Gomory, Admy i Seboim, które Pan obrócił w gruzy w swoim gniewie i zapalczywości.
23 I będą mówić wszystkie narody: Za co Pan uczynił tak tej ziemi? Co za przyczyna tego wielkiego żaru jego gniewu?
24 I odpowiedzą: Za to, że opuścili przymierze z Panem, Bogiem swoich ojców, które z nimi zawarł, gdy wyprowadził ich z ziemi egipskiej,
25 A oni poszli i służyli innym bogom i oddawali im pokłon, bogom, których nie znali i których im nie przydzielił.
26 Rozgorzał więc gniew Pana przeciwko tej ziemi, tak iż przywiódł na nią wszelkie przekleństwo, zapisane w tej księdze.
27 I wyrwał ich Pan z ich ziemi w gniewie, w zapalczywości i w wielkiej popędliwości, i wyrzucił ich do innej ziemi, jak to jest dzisiaj.
28 To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego zakonu.