WSTĘP
Pozdrowienie
1 Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai. 2 Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.
Dziękczynienie po doświadczeniu
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiego pokrzepienia, 4 Ten, który nas pokrzepia w każdym naszym ucisku, abyśmy sami mogli pokrzepiać tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, pokrzepieniem, którym sami jesteśmy pokrzepiani przez Boga. 5 Jak bowiem wzrastają w nas cierpienia Chrystusa, tak też przez Chrystusa wzrasta nasze pokrzepienie. 6 Jeśli więc doznajemy ucisku – to dla waszego pokrzepienia i zbawienia, i jeśli otrzymujemy pokrzepienie – to dla waszego pokrzepienia, które sprawia, że znosicie z cierpliwością te same cierpienia, których i my doznajemy. 7 A nasza nadzieja co do was jest mocna, bo wiemy, że tak jak jesteście współuczestnikami cierpień, tak i pokrzepienia.
8 Nie chcielibyśmy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o ucisku, którego doznaliśmy w Azji, że bez miary i ponad siły zostaliśmy przygnieceni, tak iż straciliśmy nawet nadzieję na uratowanie życia. 9 Więcej, pogodziliśmy się wewnętrznie z wyrokiem śmierci, tak że przestaliśmy ufać sami sobie, a zaufaliśmy Bogu, Temu, który wskrzesza umarłych. 10 On od grozy śmierci już nas wybawił i wybawi. W Nim też pokładamy nadzieję, że nadal będzie wybawiał, 11 przy waszym współudziale poprzez modlitwę za nas, aby łaska, którą otrzymaliśmy dzięki wielu, stała się dla wielu powodem dziękczynienia za nas.
ZMIANA PLANÓW PODRÓŻY
Opóźnienie wizyty Pawła
12 To jest bowiem naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że w prostocie i szczerości Bożej, nie według cielesnej mądrości, lecz według łaski Boga, postępowaliśmy w świecie, a w szczególności względem was. 13 Nie piszemy wam przecież niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie. Mam natomiast nadzieję, że zrozumiecie wszystko, 14 tak jak już nas zrozumieliście po części, że my jesteśmy waszą chlubą, tak jak i wy naszą, w dniu naszego Pana Jezusa.
15 Z tym przekonaniem postanowiłem najpierw przybyć do was, abyście dostąpili powtórnej łaski, 16 a od was udać się do Macedonii. I z Macedonii znowu przybyć do was, abyście mnie wyprawili do Judei. 17 Czy więc planując to wszystko, postąpiłem lekkomyślnie? Albo czy to, co planowałem, planowałem według ciała tak, że w moim wypadku „tak, tak” okazuje się „nie, nie”? 18 Na wierność Boga! W tym, co mówimy do was, nie ma „tak” i „nie”. 19 Syn Boga, Jezus Chrystus, Ten, którego wśród was głosiliśmy – ja i Sylwan, i Tymoteusz – nie był bowiem „tak” i „nie”, lecz dokonało się w Nim „tak”. 20 Przecież ile tylko jest obietnic Bożych, wszystkie są w Nim „tak”. Dlatego też przez Niego wypowiadamy nasze „Amen” Bogu na chwałę. 21 Tym zaś, który utwierdza nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. 22 On też wycisnął na nas pieczęć i jako zadatek zostawił Ducha w naszych sercach.
23 Ja zaś wzywam Boga na świadka mojej duszy, że, aby was oszczędzić, nie przybyłem jeszcze do Koryntu. 24 Nie mamy władzy nad waszą wiarą, lecz jesteśmy współtwórcami waszej radości, bo trwacie w wierze.
Pozdrowienie i dziękczynienie
1 Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai:
2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy,
4 Który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza.
5 Bo, jak liczne są cierpienia Chrystusowe wśród nas, tak też i przez Chrystusa obficie spływa na nas pociecha.
6 Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zbawienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy;
7 A nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze.
8 Nie chcemy bowiem, abyście nie wiedzieli, bracia, o utrapieniu naszym, jakie nas spotkało w Azji, iż ponad miarę i ponad siły nasze byliśmy obciążeni tak, że nieomal zwątpiliśmy o życiu naszym;
9 Doprawdy, byliśmy, już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona, abyśmy nie na sobie samych polegali, ale na Bogu, który wzbudza umarłych,
10 Który z tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci nas wyrwał i wyrwie; w nim też nadzieję pokładamy, że i nadal wyrywać będzie,
11 Przy waszym także współdziałaniu przez modlitwę za nas, aby za udzielony nam dar łaski składane były z ust wielu dzięki za nas.
Prawdziwe przyczyny podróży Pawła
12 To bowiem jest chlubą naszą: Świadectwo sumienia naszego, że wiedliśmy życie na tym świecie, zwłaszcza zaś między wami, w świątobliwości i czystości Bożej, nie w cielesnej mądrości, lecz w łasce Bożej.
13 Nie piszemy wam bowiem nic innego, jak tylko to, co czytacie i co też rozumiecie, a spodziewam się, że całkowicie zrozumiecie,
14 Jak zresztą po części już nas poznaliście, że jesteśmy chlubą waszą, jak wy naszą, w dzień Pana naszego Jezusa.
Uzasadnienie odroczenia odwiedzin Pawła
15 Otóż w tej ufności chciałem już dawniej przyjść do was, abyście po raz drugi łaski dostąpili,
16 A od was pójść do Macedonii, a z Macedonii znowu przybyć do was, abyście wy wyprawili mnie do Judei.
17 Czy więc, mając taki zamiar, postąpiłem lekkomyślnie? Albo czy plany moje według ciała układam, tak iż u mnie „Tak, Tak” jest równocześnie „Nie, Nie”?
18 Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie jest równocześnie „Tak” i „Nie”.
19 Albowiem Syn Boży Chrystus Jezus, którego wam zwiastowaliśmy, ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był równocześnie „Tak” i „Nie”, lecz w nim było tylko „Tak”.
20 Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje „Tak”; dlatego też przez niego mówimy „Amen” ku chwale Bożej.
21 Tym zaś, który nas utwierdza wraz z wami w Chrystusie, który nas namaścił, jest Bóg,
22 Który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych.
23 Ja zaś wzywam Boga na świadka, na duszę moją, że do Koryntu nie przybyłem jeszcze tylko dlatego, że chcę was oszczędzić.
24 Nie jakobyśmy byli panami nad wiarą waszą, ale iż jesteśmy współpracownikami waszymi, abyście radość mieli; albowiem wiarą stoicie.