1 W trzydziestym szóstym roku królowania Asy wystąpił Basza, król Izraela, przeciwko Judzie i obwarował Ramę, aby nikt nie mógł wychodzić ani przychodzić do króla Judy, Asy. 2 Wówczas Asa kazał wynieść srebro i złoto ze skarbców domu Pana i domu króla, i posłał do Ben-Hadada, króla Aramu, który mieszkał w Damaszku. Kazał im też powiedzieć: 3 Pomiędzy mną a tobą istnieje przymierze, jak to było między moim i twoim ojcem! Oto posyłam ci srebro i złoto. Wyrusz więc i zerwij swoje przymierze z Baszą, królem Izraela, aby odstąpił ode mnie. 4 Ben-Hadad usłuchał króla Asy i posłał dowódców swej armii przeciwko miastom Izraela, i uderzyli na Ijjon, Dan i Abel-Maim i wszystkie miasta-spichlerze Neftalego. 5 A gdy Basza to usłyszał, zaprzestał obwarowywania Ramy i wstrzymał swoją pracę.
6 Wówczas król Asa zgromadził wszystkich Judejczyków, aby przenieśli kamienie Ramy i drewno, którymi obwarowywał Basza, i obwarowali nimi Gebę i Mispę. 7 W tym czasie przybył Chanami - Widzący, do Asy, króla Judy, i powiedział do niego: Ponieważ polegałeś na królu Aramu, a nie polegałeś na Panu, twoim Bogu, więc uciekło ci wojsko króla Aramu. 8 Czy to nie Kuszyci i Libijczycy mieli liczne wojsko i rydwany, i bardzo wielu jeźdźców? Ty jednak polegałeś na Panu, dlatego wydał ich w twoje ręce. 9 Pan bowiem ogarnia spojrzeniem całą ziemię, aby wzmocnić serce tych, którzy są wobec Niego szczerzy. Ponieważ teraz głupio postąpiłeś, więc odtąd będziesz nękany wojnami. 10 Asa rozgniewał się na Widzącego i wtrącił go do więzienia, bo jego słowa bardzo go zirytowały. W tym czasie Asa prześladował również niektórych z ludu.
11 A oto dzieje Asy, pierwsze i ostatnie, one właśnie są opisane w Księdze Królów Judy i Izraela.
12 W trzydziestym dziewiątym roku swego królowania Asa zachorował na nogi, a jego choroba postępowała. Jednak podczas choroby nie szukał pomocy u Pana, lecz u lekarzy. 13 I spoczął Asa przy swoich przodkach, a umarł w czterdziestym pierwszym roku swego królowania. 14 Pochowali go w grobie, który sobie wykuł w Mieście Dawida. I złożyli go na łożu pełnym wonności i różnych mieszanek, przygotowanych według wyszukanych receptur. I rozpalili dla niego ogromny ogień.
Sojusz Asy z Ben-Hadadem
(I Król. 15,16—24)
1 Lecz w trzydziestym szóstym roku panowania Asy wyruszył Baasza, król izraelski, przeciwko Judzie i obwarował Ramę, aby odciąć ludziom dostęp do Asy, króla judzkiego.
2 Wtedy Asa kazał wynieść srebro i złoto ze skarbców świątyni Pańskiej i pałacu królewskiego i wysłał je do Ben-Hadada, króla aramejskiego, mieszkającego w Damaszku, z takim poselstwem:
3 Istnieje przymierze między mną a tobą, między moim ojcem a twoim ojcem. Oto ja przysyłam ci srebro i złoto, a ty zerwij swoje przymierze z Baaszą, królem izraelskim, aby odstąpił ode mnie.
4 Ben-Hadad przychylił się do prośby króla Asy i wyprawił swoich dowódców przeciwko miastom izraelskim, i ci spustoszyli Ijjon, Dan, Abel-Maim i wszystkie miasta w ziemi Naftalego, w których były składy.
5 Gdy Baasza usłyszał o tym, zaprzestał rozbudowywać Ramę i wstrzymał swoją pracę.
6 Król Asa zaś zebrał wszystkich Judejczyków i ci uprzątnęli kamienie i belki Ramy, którymi Baasza kazał ją obwarować, i obwarował nimi Gebę i Mispę.
7 W tym czasie przybył do Asy, króla judzkiego, jasnowidz Chanani i rzekł do niego: Ponieważ oparłeś się na królu aramejskim, a nie oparłeś się na Panu, Bogu swoim, dlatego wojsko króla aramejskiego wymknęło się z twojej ręki.
8 Czy Kuszyci i Libijczycy nie stanowili wielkiej siły z ogromnym mnóstwem wozów wojennych i jeźdźców? A jednak ponieważ oparłeś się na Panu, wydał ich w twoją rękę.
9 Gdyż Pan wodzi oczyma swymi po całej ziemi, aby wzmacniać tych, którzy szczerym sercem są przy nim; lecz w tym postąpiłeś głupio, toteż odtąd będziesz miał ciągłe wojny.
10 Wtedy Asa rozgniewał się na jasnowidza i kazał go wtrącić do więzienia, gdyż ogarnęła go z tego powodu wściekłość. W tym czasie także niektórym z ludu zadał Asa gwałt.
11 Lecz oto sprawy Asy, pierwsze i ostatnie, są zapisane w Księdze Królów Judzkich i Izraelskich.
12 W trzydziestym dziewiątym roku swojego panowania Asa zachorował na nogi, a jego choroba coraz bardziej się wzmagała; lecz nawet w swojej chorobie nie zwracał się do Pana, ale do lekarzy.
13 I spoczął Asa ze swoimi ojcami, umierając w czterdziestym pierwszym roku swego panowania.
14 A pogrzebano go w jego grobie, który kazał sobie wykuć w Mieście Dawida. Położono go na marach, napełnionych wonnościami i maściami sporządzonymi nader umiejętnie, po czym zapalono na jego cześć wielki ogień.