Jozue i Kaleb
1 Jozue, syn Nuna, potężny na wojnie
i następca Mojżesza w prorokowaniu,
który stał się, jak głosi jego imię,
wielkim wybawieniem dla wybranych przez Pana,
zemścił się na zbuntowanych wrogach
i w ten sposób dał Izraelowi dziedzictwo.
2 Jakże wsławił się, kiedy podniósł ręce
i wyciągnął miecz przeciw miastom.
3 Kto przed nim podobnie postąpił?
To przecież on prowadził wojny Pana.
4 Czy to nie jego ręką zostało zatrzymane słońce
i dzień stał się dwa razy dłuższy?
5 Wezwał Najwyższego Władcę,
gdy wrogowie zewsząd naciskali na niego,
i Wielki Pan go wysłuchał,
i zesłał bryłki gradu o potężnej sile.
6 Wydał wojnę wrogiemu narodowi
i na zboczu zgładził przeciwników,
by narody poznały siłę Jego broni
i zrozumiały, że toczą wojnę przeciw Panu.
7 Postąpił on zgodnie z wolą Władcy,
kiedy za życia Mojżesza okazał miłosierdzie.
On i Kaleb, syn Jefunnego,
wystąpili przeciwko zgromadzeniu
i powstrzymali lud od grzechów,
uśmierzając złośliwe szemranie.
8 Oni też zostali uratowani
spośród sześciuset tysięcy pieszych,
aby wprowadził ich do dziedzictwa,
do ziemi mlekiem i miodem płynącej.
9 Pan dał także Kalebowi siłę,
która pozostała z nim aż do starości,
aby wszedł na wzniesienia ziemi
i zapewnił dziedzictwo potomstwu,
10 aby wszyscy synowie Izraela zobaczyli,
że dobrze jest iść za Panem.
Sędziowie
11 Następnie byli sędziowie, każdy z imienia,
których serce nie oddało się nierządowi
i nie odwrócili się od Pana
– niech pamięć o nich będzie błogosławiona.
12 Ich kości niech rozkwitną na miejscach spoczynku,
a imiona niech przejdą
na synów tych, którzy się wsławili.
Samuel
13 Ukochany przez swojego Pana Samuel,
Jego prorok, ustanowił królestwo
i namaścił przywódców swojego ludu.
14 Sądził zgromadzenie zgodnie z Prawem Pana,
który nawiedził Jakuba.
15 Jako prorok został sprawdzony w swej wierze,
przez swoje słowa okazał się prawdziwym widzącym.
16 Wzywał swego Pana i Władcę,
gdy wrogowie zewsząd naciskali na niego,
składał ofiary z ssącego mleko jagnięcia.
17 Wtedy Pan zagrzmiał z nieba,
przez potężne echo sprawił, że Jego głos stał się słyszalny.
18 Zniszczył wodzów Tyryjczyków
i wszystkich przywódców Filistynów.
19 Przed czasem swego wiecznego zaśnięcia
zaświadczył przed Panem i Jego pomazańcem:
Od nikogo nie wziąłem
majątku ani nawet sandałów.
Nie oskarżył go bowiem żaden człowiek.
20 Prorokował również po swoim zaśnięciu
i przepowiedział królowi jego koniec.
Wydobył z ziemi swój głos,
by proroctwem zgładzić bezprawie ludu.
Jozue i Kaleb
1 Jozue, syn Nuna, potężny na wojnie
i następca Mojżesza w prorokowaniu,
który stał się, jak głosi jego imię,
wielkim wybawieniem dla wybranych przez Pana,
zemścił się na zbuntowanych wrogach
i w ten sposób dał Izraelowi dziedzictwo.
2 Jakże wsławił się, kiedy podniósł ręce
i wyciągnął miecz przeciw miastom.
3 Kto przed nim podobnie postąpił?
To przecież on prowadził wojny Pana.
4 Czy to nie jego ręką zostało zatrzymane słońce
i dzień stał się dwa razy dłuższy?
5 Wezwał Najwyższego Władcę,
gdy wrogowie zewsząd naciskali na niego,
i Wielki Pan go wysłuchał,
i zesłał bryłki gradu o potężnej sile.
6 Wydał wojnę wrogiemu narodowi
i na zboczu zgładził przeciwników,
by narody poznały siłę Jego broni
i zrozumiały, że toczą wojnę przeciw Panu.
7 Postąpił on zgodnie z wolą Władcy,
kiedy za życia Mojżesza okazał miłosierdzie.
On i Kaleb, syn Jefunnego,
wystąpili przeciwko zgromadzeniu
i powstrzymali lud od grzechów,
uśmierzając złośliwe szemranie.
8 Oni też zostali uratowani
spośród sześciuset tysięcy pieszych,
aby wprowadził ich do dziedzictwa,
do ziemi mlekiem i miodem płynącej.
9 Pan dał także Kalebowi siłę,
która pozostała z nim aż do starości,
aby wszedł na wzniesienia ziemi
i zapewnił dziedzictwo potomstwu,
10 aby wszyscy synowie Izraela zobaczyli,
że dobrze jest iść za Panem.
Sędziowie
11 Następnie byli sędziowie, każdy z imienia,
których serce nie oddało się nierządowi
i nie odwrócili się od Pana
– niech pamięć o nich będzie błogosławiona.
12 Ich kości niech rozkwitną na miejscach spoczynku,
a imiona niech przejdą
na synów tych, którzy się wsławili.
Samuel
13 Ukochany przez swojego Pana Samuel,
Jego prorok, ustanowił królestwo
i namaścił przywódców swojego ludu.
14 Sądził zgromadzenie zgodnie z Prawem Pana,
który nawiedził Jakuba.
15 Jako prorok został sprawdzony w swej wierze,
przez swoje słowa okazał się prawdziwym widzącym.
16 Wzywał swego Pana i Władcę,
gdy wrogowie zewsząd naciskali na niego,
składał ofiary z ssącego mleko jagnięcia.
17 Wtedy Pan zagrzmiał z nieba,
przez potężne echo sprawił, że Jego głos stał się słyszalny.
18 Zniszczył wodzów Tyryjczyków
i wszystkich przywódców Filistynów.
19 Przed czasem swego wiecznego zaśnięcia
zaświadczył przed Panem i Jego pomazańcem:
Od nikogo nie wziąłem
majątku ani nawet sandałów.
Nie oskarżył go bowiem żaden człowiek.
20 Prorokował również po swoim zaśnięciu
i przepowiedział królowi jego koniec.
Wydobył z ziemi swój głos,
by proroctwem zgładzić bezprawie ludu.