Przykład Abrahama
1 Zapytajmy więc, co osiągnął Abraham, nasz ojciec według ciała? 2 Jeśli Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, może się chlubić, lecz nie wobec Boga. 3 Co bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość. 4 Temu zaś, kto pracuje, zapłata nie jest liczona według łaski, ale według należności. 5 Natomiast temu, kto nie pracuje, a wierzy w Tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara jest liczona jako sprawiedliwość, 6 tak jak mówi Dawid o szczęściu człowieka, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków:
7 Szczęśliwi, którym zostały odpuszczone nieprawości
i których grzechy zostały zakryte.
8 Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie policzy grzechu.
9 Czy więc to szczęście dotyczy tylko obrzezanych, czy także nieobrzezanych? Mówimy przecież: Wiara została Abrahamowi policzona jako sprawiedliwość . 10 Kiedy zaś została policzona? Gdy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Nie po obrzezaniu, ale przed obrzezaniem. 11 I otrzymał znak obrzezania – pieczęć usprawiedliwienia z wiary, którą posiadał przed obrzezaniem – po to, aby był ojcem wszystkich wierzących: tych, którzy są nieobrzezani, żeby im zostało to policzone jako sprawiedliwość, 12 a także ojcem obrzezanych, którzy są nie tylko obrzezani, ale i idą śladami tej wiary naszego ojca, Abrahama, jaką miał on przed obrzezaniem.
Obietnica spełniona przez wiarę
13 Nie na podstawie Prawa została przecież dana obietnica Abrahamowi, czy jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki usprawiedliwieniu z wiary. 14 Jeśli zaś dziedzicami są ci, którzy polegają na Prawie, to wiara jest daremna i obietnica bez wartości. 15 Prawo bowiem sprowadza gniew, a gdzie nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa. 16 Dlatego obietnica jest z wiary, aby, według łaski, była obowiązująca dla całego potomstwa – nie jedynie dla tego, które polega na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On jest ojcem nas wszystkich – 17 tak, jak jest napisane: Powołałem cię na ojca wielu narodów – przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, co nie istnieje. 18 On wbrew nadziei, z powodu nadziei uwierzył, że zostanie ojcem wielu narodów , zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje potomstwo . 19 Nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że jego ciało jest obumarłe – miał już bowiem około stu lat – i że obumarłe jest łono Sary. 20 Wobec obietnicy Boga nie uległ zwątpieniu, lecz umocniony wiarą, oddał Bogu chwałę, 21 będąc przekonany, że to, co On obiecał, jest w mocy uczynić. 22 Dlatego zostało mu to policzone jako sprawiedliwość . 23 A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to policzone, 24 ale także ze względu na nas, aby było to policzone nam, wierzącym w Tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana, 25 który został wydany z powodu naszych przestępstw i wskrzeszony dla naszego usprawiedliwienia.
Przykład Abrahama
1 Zapytajmy więc, co osiągnął Abraham, nasz ojciec według ciała? 2 Jeśli Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, może się chlubić, lecz nie wobec Boga. 3 Co bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość. 4 Temu zaś, kto pracuje, zapłata nie jest liczona według łaski, ale według należności. 5 Natomiast temu, kto nie pracuje, a wierzy w Tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara jest liczona jako sprawiedliwość, 6 tak jak mówi Dawid o szczęściu człowieka, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków:
7 Szczęśliwi, którym zostały odpuszczone nieprawości
i których grzechy zostały zakryte.
8 Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie policzy grzechu.
9 Czy więc to szczęście dotyczy tylko obrzezanych, czy także nieobrzezanych? Mówimy przecież: Wiara została Abrahamowi policzona jako sprawiedliwość . 10 Kiedy zaś została policzona? Gdy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Nie po obrzezaniu, ale przed obrzezaniem. 11 I otrzymał znak obrzezania – pieczęć usprawiedliwienia z wiary, którą posiadał przed obrzezaniem – po to, aby był ojcem wszystkich wierzących: tych, którzy są nieobrzezani, żeby im zostało to policzone jako sprawiedliwość, 12 a także ojcem obrzezanych, którzy są nie tylko obrzezani, ale i idą śladami tej wiary naszego ojca, Abrahama, jaką miał on przed obrzezaniem.
Obietnica spełniona przez wiarę
13 Nie na podstawie Prawa została przecież dana obietnica Abrahamowi, czy jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki usprawiedliwieniu z wiary. 14 Jeśli zaś dziedzicami są ci, którzy polegają na Prawie, to wiara jest daremna i obietnica bez wartości. 15 Prawo bowiem sprowadza gniew, a gdzie nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa. 16 Dlatego obietnica jest z wiary, aby, według łaski, była obowiązująca dla całego potomstwa – nie jedynie dla tego, które polega na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On jest ojcem nas wszystkich – 17 tak, jak jest napisane: Powołałem cię na ojca wielu narodów – przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, co nie istnieje. 18 On wbrew nadziei, z powodu nadziei uwierzył, że zostanie ojcem wielu narodów , zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje potomstwo . 19 Nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że jego ciało jest obumarłe – miał już bowiem około stu lat – i że obumarłe jest łono Sary. 20 Wobec obietnicy Boga nie uległ zwątpieniu, lecz umocniony wiarą, oddał Bogu chwałę, 21 będąc przekonany, że to, co On obiecał, jest w mocy uczynić. 22 Dlatego zostało mu to policzone jako sprawiedliwość . 23 A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to policzone, 24 ale także ze względu na nas, aby było to policzone nam, wierzącym w Tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana, 25 który został wydany z powodu naszych przestępstw i wskrzeszony dla naszego usprawiedliwienia.